"Şimdi, burda seni öpersem bana karşı çıkar mısın deam morte?" Deam morte, ölüm tanrıçası.. Kalbim tekledi. İçimde binlerce feryat yükseldi. Onun kucağında bir kedi misali, hayır tanrım bir çocuk misali tünemişken tıpkı bana yakıştığı gibi ölüme layık gördü. Bu caizimde bir hakaret değil övgüydü. Deam morte, ölü...
Kalçalarımdaki iri avuçları bedenimi kaldırıp duvara yasladı. Boynumda gezinen ıslak ve kıvrak dili tenime sürtünüyordu. Kara ve gür saçlarında dolaşan parmaklarım dişleri tenime saplandığı an sert bir şekilde saçlarını yolarcasına çekti. Aman Tanrım ben şuanda ne yapıyordum? Olmamam gerken bir adamın kolla...
"Marissa bakireliğini kayıp etmen gücünü yok eder!" Dehşet içinde aynadaki yansımama bakarken neden bütün gücümüzün lanet olasıca bir bakirelik üzerine toplandığını bilmiyordum. Tanrıçaların kıskançlığı mı?