Hiç tanımadığım bir şehirde,hiç tanımadığım insanların arasındayım... Karanlığımın içinde yalnız başıma oturuyorum...benim karanlığım. Hiç kimse burada olduğumu bilmiyor,hatta yaşadığımdan bile habersiz.Her gün tek tek izliyorum yüzlerini. Her gün biraz daha tiksiniyorum onların sahte yüzlerinden,sahte gülüşlerinden.Her gün biraz daha uzaklaşmak istiyorum onlardan. Kaçmak çare değil ama kaçıyorum işte... Her kaçış da yeniden karşılaşıyorum soğuk yüzlerle...pes etmiyorum. Meydan okuyorum onlara...durmuyorum. Kendini bile tanımayan bedenler isimler takıyorlar bana kim olduğumdan bir haber. Psikopat,cani,manyak hatta deli... Onların bana acıması gerekirken benim onlara acıdığım için aslında kendilerine takılıyor bu isimler. Aldırmıyorum...sadece bedeni kalmış ruhsuz insanlara. Onlar gibi olmadığım için ezmeye çalışıyorlar ,halbuki ezilen ta kendileri aslında. Benim kim olduğumu bilmek istiyorlar.Ben hiçliğim diyorum.Kimsesizliğim,kimseyim. Herkes böyle bilsin istiyorum.Ben ne psikopatım ne caniyim ne de manyağım. Ben sadece ŞİZOFRENİM...!

Hayatta kardeşinden başka kimsesi olmayan ve geçmişinden kaçmaya çalışan bir genç.Susmak ve geçmişinden kaçmak ona bir çözüm gibi gelebilir ama ne yazık ki hangi yere gitse geçmişi peşini bırakmaz.Sessiz geçen uzun yıllardan sonra tekrar konuşmaya karar verir fakat bu onda daha fazla can yakma isteği uyandırır.Kendi çektiği acılardan ve haksızlıklardan dolayı artık insanlara acımaz.Yaşadığı acı günlerin hesabını almak için artık insanlardan intikam almaya başlar. Fakat taşındığı apartmandaki küçük kız bütün hesaplarını alt üst eder.Onda yeniden insanlara güvenme ve acıma duygusu uyandırmaya başlar.Bu değişimi kendisi de fark edince kızdan uzaklaşmak ister ama bunu başaramaz.Bu durumda kıza daha çok bağlanır ve değişmeye başlar. Devran &Duru BüşraKc