~~ Hayatının tam anlamıyla mahvolduğu bir anda Kastya'nın kendisini bu kadar berbat hissedeceği aklına bile gelmezdi. O, güçlü bir kadındı. Her zaman böyle olmuştu ancak bu kadar ayrılık ve çöküş ona fazlasıyla ağır geliyordu. Bu dünyadan bir an evvel yok olmak istiyordu. Evet, bunu istiyordu ancak gerçek olacağını da tahmin etmiyordu. İntihar etmek üzere çıktığı binanın tepesinde beklenmedik bir olayla onu bekleyen bambaşka hayata doğru uzun bir yolculuğa sürüklendi. Kastya'nın bu tuhaf dünyada yaşayacağı ilginç şeyleri hep birlikte görelim! Bu hayat onu bambaşka bir insan yapacaktı belki de daha fazlası... NOT: HİKAYE DAHA SONRA WATTPAD PLATFORMUNDAN KALDIRILACAKTIR...!! 《Bazı kavramlar tamamen yazarın hayal ürünüdür.》 ❗UYARI❗: ŞİDDET VE KORKU İÇEREBİLİR... ● YÜKSELİŞ, İÇİNDE ➡️ #1 ● BÜYÜETKİSİ, İÇİNDE ➡️ #1 ● BASİLİSK, İÇİNDE ➡️ #3 ● GİZLİGÜÇLER, İÇİNDE ➡️ #2 (28.11.2020)

Yıllar ona hem büyük dostlukları hem de ailesini kaybettirmiştir. "Daha ne kaybedebilirim ki?" derken kendini bir süre sonra çıkmaz bir sokakta bulur. Hayatına birini alır ve ikisi de büyük sarsıntılar yaşar... Gizli gelen gmailler, gerçeklerin ortaya çıkması derken olaylar çıkılmaz bir hal alır. Bir insanın hayatı nasıl değişebilir? Acıların üstü kapatılabilir mi? En önemlisi de kendinden nefret eden birini değiştirebilir miyiz, imkansızı başarabilir miyiz? Kendimde Kayboldum YAYINDA!

Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin? Asıl yalan sensen ilerlersin. Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın. Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm vardı. Kimdim, neydim, neredendim önemi olmadığı için bu çukurda bocalamam normaldi. Baktım, gördüm, fark ettim, anladım. Bocaladığım yeri tanıdım. Ve sonra en iyi bildiğim şeyi yaptım; gücüm olan öfkemle birlikte büyük oynadım. Çünkü hayatımda hiç küçük oynamamıştım. Ben bir katil, ben bir maktul ve ben o kanlı olay yeriyim. Sense bu hikayenin en masumusun. Kendini buna inandır. Ve unutma; kendini inandırmazsan kimseyi inandıramazsın. ♜ 'Tarih tekerrür eder, hem de en kanlı haliyle.'

Yutkunuşum boğazımda kaldı ve ben sanki bir okyanusun içinde boğuluyormuş gibi sessizliği hissettim. Sessizdi. Şu an bir kalp suskun, bir ruh sessizdi. Sessizlik okyanusun dibine yaklaştıkça çığlık atıyor, ama onu duyan insanlar onu göremiyordu. Onu görüyordum ama dokunsam nefesimde boğulacaktı. Yutkunuşum sessizliği götürüyordu. Yutkunuşum çok şey anlatıyordu. Yutkunuşum boğazımdaki acıyı götürüyor, ama kafamda ki soru işaretlerini sel altında bırakmaya yetmiyordu. Yerde bir ceset yatıyordu. Yerde sessizliğin bedeni uyuyordu. sizi sadece bir açıklama ile kafamdakileri ulaştıramam. Ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama içeride sandığınızdan daha farklı bir dünya var. tren için bir bilet ayırttım, yolcusu olmaya hazır mısınız? :)

Gecenin en karanlık koynunda; bir ayinin ortasında, kendinizi bulsanız nasıl hissedersiniz? O gece Zemheri ait olmadığı bir yerdeydi. Ya da öyle sanıyordu. Bir Gelin Ayini'nde. Dolunay'ın göğsünde. 🌑 "Cok susuyorsun, suskunluğun beni daha çok konuşmaya tahrik ediyor." Dedi, denizi ve göğü kaplayan gözlere sahip kadın. "Deli bir ateş sadece durgun denizlerde sönebilir." Dedi, gecenin örtüsünü gözlerine örtmüş adam. ⚠️Kavga, kaos ve maceraya açsanız bu kitap tam size göre⚠️ #zemheri 3.

Başlangıç :20 Şubat 2021... Yaradan, yarattığına iki son sundu; cennnet ve cehennem Sona giden iki yol sundu; İyilik ve kötülük Yolunu seçsin diye iki araç sundu; Kalp ve akıl Ve, sonunu hazırlasın diye iki duygu sundu; Aşk ve nefret... kahramanlarımız nefreti de aşkı da tadıcak, hangisini sonları olarak seçeceği ise akıl ve kalplerine kalmış Kötüyü iyiye çevirmeye çalışırken, ya iyi de kötüye dönerse? Cennetmi kazanıcak yoksa Cehennemmi? Aşkın ve nefretin bir arada közlenerek çoğaldığı hikayemiz de kimin kazandığını görmen için satırlarım seni bekliyor Aşk mı? Nefret mi?

Etrafımda kimse var mı diye kontrol etmek için kafamı kaldırdım. Ve gördüğüm şeyle avazımın çıktığı kadar bağırmaya başladım. ''Lütfen yardım edin'' diye haykırıyordum. Boş sokakta sesim yankılanıyor sabahın erken saatlerinde ''Kimse yok mu?'' diye bağırıyordum. Etrafıma bakıyor kaçabileceğim bir yer arıyordum. Ama kimse yoktu. Kocaman sokakta tek bir kişi bile yoktu... Karşımdaki bahçe kapısı açık eve doğru koştuğum sırada ne sesim çıkıyordu ne de bacaklarım tutuyordu, öylece yere yığıldım. Bana doğru gelen sesler, üzerime çöken karanlık ve sanki göğsümden dışarı çıkacakmış gibi atan kalp atışlarım ise hatırladığım son şeydi. ------- Acıyı acıyla bastırmak nedir bilir misin? Sende yaşadın mı bunu daha önce. Ben hergün yaşıyorum. Gittikçe çoğalıyor acılarım ama mücadelem bitmiyor. Her acıyı başka bir acıyla unutturuyorum kendime... Sen de yalnızsın değil mi? Etrafında bir sürü insan var ama hiçbiri gerçek değil gibi... Hayattan bıktın, insanlardan soğudun, sahte yüzleri yordu seni... Bir şey daha var "kafanın içindekiler" seni en çok yıpratan da bu zaten. Kafanın içinde dönen düşünceler...

İmkansızın icinde bile imkan vardır derler... Söylesene duvar adam, Yıkılır mı duvarın ? İzin verir misin duvarlarını yıkmama? Bahçelerimiz papatya dolar mı? Çiceklerimiz açar mı? Bu enkazdan kurtulabilirmiyiz? Ben yine sevebilir miyim ne dersin ?

"Fantastik bir hikaye değildir!" :) ***Sonra aklıma bu hayatı zaten bir hiçlik uğruna yaşadığım geldi. Belki de gelişine bıraktığım tüm ömrüme bir de bu yabancıyı eklemeliydim. Hislerime kadar her şeyimin alındığı yaşamımda, daha ne kaybedebilirdim ki? Şans eseri hâlâ nefes alan bu bedenimin de toprağa kavuşmasından başka ne kalmıştı ki avuçlarımda? İşte o an deli bir cesaretle bu yabancının ya gökyüzüne ulaştıracağı ya da kaldırımlarına çarpacağı sokaklarında beni gelişigüzel sürüklemesine izin verme kararı aldım, başıma geleceklerden habersiz. "Mucizeler de bir gün ölür..." &&&& Kitap kapağı için @CarnaTasarm 'a çok teşekkürler:) Yıkılmış #1 20.03.2021 Gecemavisi #1 01.06.2021

Bana baktı o deniz mavisi gözlerinde kaybolduğumda bir şeyler söylemek istiyordum. Fakat ne ağzımı açabiliyordum,ne de daha tutabildiğim nefesimi düzene sokabiliyordum. Uzun uzun baktı ve sonunda dudaklarını araladı.Sadece bana bir adım yaklaşarak "İyi misin"dedi.Gözlerimi sonunda ondan ayırıp "İyiyim"diye mırıldandım.Fakat bu konuşmayı daha fazla sürdüremeyeceğimi öğrenince kalktım.