Ben aşk neymiş sende gördüm sende yaşadım. İçim seninle doldu, taştı. Ben ben olmaktan çıktım tamamen sen oldum. Seni düşündüğümde daha da güzelleşiyor dünya. Hayat daha yaşanabilir geliyor. Gözlerine baktığımda anlıyorum yaşadığımı. Zerrelerime kadar hissediyorum varlığını. Yokluğun aklıma geliyor bazen.. nefesimin kesildiğini hissediyorum. Düşüncesinin tüylerimi ürperttiği bir şeyi yaşama ihtimalimi düşünmek bile hayattan vazgeçmeme neden olabiliyor. Varlığını sürekli hissettiğim, senin gülüşünle geçireceğim günler yaşama hevesimi arttıran tek şey. Gel sevgilim benim ol, senin olayım. Birlikte mutlu sonsuz olalım.

2. KİTABIN YAZIMINA ŞİMDİLİK ARA VERDİM. TEKRAR BAŞLADIĞIMDA DUYURU YAPARIM. Bir gece vakti küçük bir bebek ormana bırakıldı. Ölsün diye götürüldüğü orman ona kıyamadı. Mavi gözleri safirler kadar parlak, Kızıl saçları alev alev yanacaktı. Eşsiz bir güzellikti onun ki, Kem gözlerden uzakta. Bir gece vakti kaybedildi varlığı, Ta ki aşk bulana dek kalbini... Astasya kızıl bir düştü, büyülü ormanda saklı...