"Bazıları öldürür, bazıları çalar ve bazıları da kalp kırar. Kimileri ise gözyaşlarını çalarlar insanların. Ben, ondan çaldığım gözyaşlarıyla zihnimde bir deniz yaratmış olan o kadındım. Avuçlarımda biriktirdiğim kanlar benden akmıyordu. Onun göğsünden kopup geliyordu. Ancak kimse bilmiyordu acısını. Dışardan kanayan bendim, sızısını hisseden oydu. Ben küçük bir kız çocuğuydum; yağmur damlalarını gözyaşı zannedecek kadar saf, göğü ağlatanın tanrı olduğunu düşünecek kadar aptaldım. Ölenlerin toprağa girdiğini bilirdim de, arkalarında bıraktıkları acıyı hissedemeyecek kadar toydum. Bizim için başka bir evren olmayacağını biliyorduk ikimizde. Birbirimizi bulabileceğimiz tek evren buydu ve biz bulmak bir yana, bu evrende kaybetmiştik ışığımızı. Ben küçük bir kız çocuğuydum; birkaç damla gözyaşının bile fazla görüldüğü bir bedende, içime gömdüğüm hayatları saklamayı başaramamıştım. Ellerimle sökmüştüm birçoğunun köklerini acıtıyor diye. Hiçbir zaman pişmanlık duymamıştım bundan, ama üşümüştüm. Bilmemiştim o kökler bana sarılmış ve beni Dünya'daki kötülüğün soğuğundan korumuş. Kimisi ise içine gömermiş ve ilk bulduğu zihinde yaşamış hayatı. Tanrı'nın bana bahşettiği lanetin, her zaman için iki tarafta da yaşayamayacak oluşum olduğunu düşünürdüm. Yanılıyormuşum. Benim lanetim yaşayamayacak oluşum değilmiş. Aksine, yaşatamadıklarım yakacakmış beni. Sanki bu his o kadar muazzam ve ağır ki, altında ezildiğimi hissediyorum. Bundandır ki son birkaç saattir elime aldığım kalem tek bir kelime yazmıyor. Aşağı bakıyorum, bir okyanus var. Ama fazla yüksek... Ölüm gibi. Yukarı bakıyorum, masmavi bir gökyüzü. "Fazla sonsuz..." diye mırıldanıyorum içimden. Yaşam gibi. Ve duvara bakıyorum sessizce. Ölümle yaşamın arasındaki o ince çizgi, o uçurum ise biz gibi.

Akıl hastanesine yatırılmış olan Dolunay, geçmiş günahlarının ağırlığıyla baş edebilmek için kalbini mühürlemiş ve insanlığını buzdan bir kabre gömmüştür. Yıllar boyunca hiçbir şey onu bu kış uykusundan uyandıramamıştır; ta ki, kalbinin sahibinin dönüşü, karanlığa bir kıvılcım çakıp bütün unutulmuş anılarını tutuşturana kadar... Şimdi, kül olmuş aşkıyla, sevgili dostlarının hayaletleriyle ve en büyük korkusu olmuş katiliyle karşı karşıyadır. Masadaki sandalyeleri saymıştır. Dostları eksik, düşmanı ise tam çıkmıştır. Görülecek hesapları vardır. Felaketini getirmiş katiliyle, ikisini de büyütmüş o soğuk topraklarda yüzleşecektir son defa. Bu kez, Dolunay bu savaşı kazanmalıdır. Çünkü kaybedecek bir şeyi kalmamış düşmanı, bu savaşı kazanmak için değil, her şeyi yok etmek için savaşacaktır. Kapak, Instagram üzerinden @dilhunsu ve @dilhunguzeli 'e aittir.

Fiziksel acılar dışarıdan görüne bilir lakin, ruhsal acılar görünemez; Ruhsal hastalıklar aslında onlar yüzünden, ruhunun kirlenip verdiği savaştır...

Bir hukuk meselesi. Lalin, ışıl ışıl parlayan yeşil ve kahverengi gözleriyle dikkat çeken, sarı saçları ve porselen gibi beyaz teniyle öne çıkan bir kızdı. On yaşında, henüz çocukluğunun ilk yıllarını yaşarken, annesinin trajik ölümüne tanık oldu. O gün, gözlerinin önünde yaşanan acımasız olay, Lalin'in ruhunda derin yaralar açtı ve onu savcı olmaya yönlendirdi. Yıllar geçtikçe, adalet arayışıyla dolu olan Lalin, annesinin ölümünün arkasındaki sırları açığa çıkarmak için kararlı bir şekilde çalıştı. Şimdi, savcı olarak, o eski dava dosyasını yeniden açmak ve gerçeği ortaya çıkarmak için adım atıyor. Kararlılıkla, adaletin peşinde koşan bu genç savcı, hikayesinin en karanlık anlarında bile umudu ve doğruluğu temsil ediyor.

Rahatsızca yerimde kıpırdanıp üzerimde yatan kişiye bakmak için doğruldum . Tam kalkacakken yatağa yeniden uzanmami sağladı. Başını boynumdan çıkartıp göz göze gelmemizi sağladı. Gözleri haddinden fazla koyu ve kısıktı. Bu görüntü irkilmeme neden olmuştu. Bacağımdan tutup ayırıp daha fazla ağırlığını üstüme vermesiyle rüya olup olmadığını sorgulamaya başlamıştım . Burnunu burnuma sürtüp yutkundu . " Hissediyorsun" Kaşlarımı çatarak neyden bahsettiğini anlamaya çalıştım. Kaşlarımı çarptığımı görmesiyle gülümsedi. " Aramızdaki şu durduramadığımız şey" Elimi kaldırıp göğsüne koyup ittirecekken ellerimden tutup yatağa sabitledi . Kulağıma yaklaşıp derince yutkundu . "Beniiii" Bugünkü yaptığı gibi yapıyordu yine . Yutkunup söyleyeceği şeyi bekledim. " Beni delirtiyorsun" Gözlerimi kapattıp derince yutkundum .

Kara bulut gökyüzüne çöktü diye üzülme,yağmur yağacaktır en kısa sürede.

İkiye On Kala serisi I & II. Kitap olarak burada yayımlanmaktadır. ❝Eğer bir gün yıldızlara bakma cesareti gösterirsen, dikkatli bak. Sana olan sevgimi oraya yıldızlara sakladım. Sağında, solunda, önünde ve arkandayım.❞ Cehennemin kapıların ağırlamaya hazırsan, karanlığa hükmetmeyi öğrenmelisin. Ama unutma, her karanlık bekçisi ile beraber doğar. Cehennemin kapılarını aralamaya cesaret edemeyenler bu öyküde yaşama tutunamaz. Yıllardır Kayser adındaki bir örgütü yöneten Cihan Albayrak, bir gün ekibinde bir hain olduğunu fark eder. Kanla yazılmış bu intikam oyununu bozmanın tek yolu onu bulmaktır. Fakat ülkelerinde başlayan savaş onları belirli görevleri başarmak durumunda bırakır. Tüm bu sorumlulukların altında ekibi bir arada tutmaya çalışmak tam bir işkenceye dönüşür. Vakit daraldıkça hainin oyunları daha vahşi bir hal alır. Artık her biri başlarının altında bir kasatura ile uymaya başlamış, etrafındaki herkesden şüphelenir olmuşlardır. Ekibin Lideri Cihan, bir yandan haini bulmaya çalışırken bir yandan da sevdası uğruna savaşır. Kendini bile tanıyamayan bu adam büyük bir yükü kaldırmak için çırpınır durur. Kayser bütün bunları yaşarken geçmiş de onların bir adım arkasından gelir.

1842-cı yıl Atlanta ülkesi.İkiye bölünmüş bir ülke.Medalistler ve Atlaistler.Bir-birine düşman olan iki taraf.Rose Dyer Medalist generalinin kızı.Küçükken yaşadığı olaydan sonra intikam sözü veren kız.Evden kaçıp kendini atlaist'lerin sınırında bulur.Beklenmedik olay yaşar. ATLANTA Bir bitişin başlangıcı

O gün nerden bilebilirdim ki canımdan çok sevdiğimin canıma kıyacağını...

Ben ne yapıyorsun dememe kalmadan dudakları dudaklarımın üstünü örtü . Ben ondan kurtulmaya çalışırken o dişlerini alt dudağıma geçiriyordu karşılık vermiyordum ama karşılık vermem için kalçalarımı sıkıyordu ben ne uğradığıma şaşırdım kalçamı serbest bıraktığında elinin birini kalçamdan göğüslerime geldiğinde, göğüs uçlarımla oynuyordu . zevkle kıpırdamak istesem de bu yaptığımız yanlıştı. hem de çok yanlış... bir eli ile göğsümle oynarken diğeri ile iki elimi banyonun fuansına dayamıştı üzerimize gelen soğuk su ile olduğum yerde rahatsız bir konumdaydım. Sonunda dudakları dudaklarımdan ayrıldığında sakallı çenesini yanağıma sürtüp boynuma yöneldi. Boynuma küçük Küçük ısırıklar yapıyordu. Kısık inlemelerim durmaksızın devam ediyordu . Kaslı vücudu gidikçe yaklaştığında kumaşın altında patlamak üzere olan sertliğini hissettiğimde bu sefer bende kendime engel olamadım " Ah" diye bir inleme kaçtı dudaklarımdan Sertliğini bana bastırdıktan sonra " Seni herşeyinle özledim vanyam." Demişti Gözümü açamıyorumdum Kendimi sıkmaktan kalbim ağrıyordu. Ne yaptığımızın farkında değildik ve benim bakire vücudum günaha bulaşacaktı bu durumu durdurmam gerikiyordu Yanlış... Yanlışdı (+18) ( Cinsellik, şiddet , psikolojik şiddet ,tecavüz ve taciz barındıran bir kitap!) Kapak: @dilhunguzeli