Geceyi seyre dalmıştı. Belkide ayı... Bir umut bekliyordu. Bir gece kadar karanlıktı. Kaybolmuştu kendi hiçliğinde. Ayın yeniden doğmasını diliyordu. Ay belkide bu hiçliği aydınlatacak tek umuttu. Dört elçi, Dört evre, Ve bir ay... Siyah ile beyaz kadar zıt ve uyumlu ikizlerim, geleceği ne kadar aydınlıkta geçmişi bir o kadar karanlık olan Dolunay'ım, yüzünden çocuksu gülümsemesini eksik etmeyen Hilal'im ve ben yüreğimi serdiğim bu satırlarda gözlerini misafir etmek istiyoruz. Bize katılır mısın?