Asla en yakın arkadaşınıza aşık olmayın! Chris, birlikte yaşadığı, aynı okula gittiği ve hatta aynı odada kaldığı, yıllardır tanıdığı bir adama âşık olacağını hayal dahi edemezdi. Darren, heteroseksüeldi ve kendisi gay olmasına rağmen ona yakınlık gösteren, aynı zamanda da destek olan nadir erkeklerden biriydi. İyi niyetlerle düzenledikleri basit bir parti ise arkadaşlıklarının göründüğü kadar masum olmadığını onlara gösterecekti... Darren, basit bir eğlencenin kâbusa dönüşmesini izleyip Chris'e olan hislerine anlam veremezken; Chris ise onu kaybetmemek için duygularını görmezden gelecekti... Peki, hangisi kazanacaktı? Arkadaşlık mı? Aşk mı? ************* Aşka inanmayan bir genç ve karşısına eğlenceli bir partide çıkan heteroseksüel bir adam! Grant, duygusuzluğu,çapkınlığı ve alaycılığı ile bilinen bir eşcinseldi. Gittiği bir partide karşısına çıkan Chord ise en az onun kadar çapkın ama duygusal bir heteroseksüel... Kader bu iki adamı bir araya getirdiğinde kimse olacakları daha önceden kestirememişti. Tek gecelik bir zevk uğruna başlayan ilişkileri, iki adam içinde kolay kolay unutamayacakları bir anı haline gelince, olaylar içinden çıkılamaz bir hal almıştı. Alaycı ve seks düşkünü bir adam ne kadar değişebilir? Heteroseksüel bir adam bir başka erkeğe nasıl âşık olabilir? Peki ya kader, ağlarını ne kadar sıkı örebilir? - NOT: Crisscolfer fanı değilseniz ve One Direction'dan nefret etmiyorsanız bu hikayenin gözden geçirilmiş ve düzeltilmiş versiyonu olan 'Larry' uyarlamasını okumanızı tavsiye ederim. Profilimde mevcuttur.

"Seçmek diye bir şey yok Yağız." Dedi acı bir şekilde gülümseyerek. Ne diyeceğimi bilemez bir şekilde bakıyordum suratına, ellerim hala omuzlarındaydı. Sarsmak istiyordum onu, saçmalama demek seçmek zorundasın diye bağırmak istiyordum. Benimle gelemezsin, bu yolda benimle yürüyemezsin diye yalvarmak istiyordum ama sadece mavi gözlerine bakabiliyordum şu an. Acısı gözlerinden gözlerime geçip içime akarken konuştu alaylı bir şekilde gülümseyerek, kendisiyle dalga geçiyor gibiydi. "Var mı seçebilen aşkını?"

Zor olan sevmek değil, sevilmeye çalışmaktı.

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." diyen Shakespeare belki haklıydı bu sonesinde. Ancak istisnalar her zaman vardı ve var olacaktı. Bazı aşklar vardı ki; şiddetle başlasa da, düğümler dizse de aşığın boğazına ve bazen kırsa da onulmaz yerlerden, yine de başarırdı aşığın yüreğinde öldürmeden var olmayı. Sadece birazcık ölümün buruk kokusu kalırdı aşığın genzinde. Ara sıra o koku, ciğerine dolup telaşa düşürürdü aşığı. Ölüm korkusu yapışırdı yakasına. Sonra sevgilinin bir gülüşüyle içindeki cesetlerin üzerinde kan kırmızısı karanfiller açardı. Ciğerine dolan ölüm kokusu hala oradaydı ama artık karanfiller de bakiydi. Zaten aşk; risk almak, ya olursaları kuşanmak değil miydi?. Bazısının payına boyundan büyüğü düşüyordu sadece. Ve alınan her risk, aşığın kendisinden feda ettiği her parça, ölüme yazılan davetiyeye bir harf daha karalıyordu. Aşk; ince bir sıratın üstünde yürümekti. Ne kadar ağırsa sevdan, o kadar içli dışlı oluyordun ölümle. Nefeslerini ensesinde hissediyordun. Aşk; bile bile ateşe yürümekle, vazgeçmek arasında kalmaktı. Yürürsen yanacaksın, gidersen yarım kalacaksın. O yüzden küçüğüyle büyüğüyle her aşk biraz ölüm kokuyordu.

"Ben yüreğimdeki bu sızıya da, yüreğimdeki sana da bir isim bulamadım elma kurdum. O yüzden senin adın kavuşmak olsun." Kapak @Percexes <3

Acıyı hissetmeyen bir genç... Hiçbir acıyı hissetmiyor. Çünkü onun özel bir durumu var, dokunduğu hiçbir şeyi hissedemiyor. Hiçbir teni, hiçbir nesneyi; kendisine dokunanları bile... O bir ucube... Acıdan, duygulardan, dokunma ve hissetmekten yoksun bir ucube.... Ateş herkes tarafından ucube, piskopat diye adlandırılan bir genç. Kimseyi ve hiçbir duyguyu hissetmiyor. Ta ki bir gün hayatta en çok nefret ettiği Aras'ın dokunuşunu hissedene kadar... Birbirlerini tanımaya fırsat bırakmadan birbirine düşman olan iki genç... Biri okulun en popüleri Aras Yağızhan... Diğeri ucube lakaplı Ateş Çınar... İkisi de inatçı, ikisi de baskın karakter... ********************* Teninde hissettiği şeyle irkildi Ateş. Neydi bu? Daha önce hiç bilmediği bir şeyi nasıl anlamlandırabilirdi ki? Hissetmek denen şey miydi bu? Peki böyle olması normal miydi? Tenindeki bu karıncalanma bu sıcaklık hissi... Normal miydi? Karşısındaki dokunuşlar yarasının üzerinde dolanırken vücuduna yayılan sıcaklık ve titreşimi hissetti. İlk defa beyninde ve vucundunda karşılık buluyordu bir dokunuş. Hissediyordu... teninde gezinen parmakları hissediyordu. Doğduğundan beri ilk defa. Bakışları dokunuşun sahibine döndü. Nefret ettiği o yüz karşısındaydı. Aras Yağızhan... Dünyada başka bir insan yokmuş gibi sadece onun dokunuşunu hissetmesi karnında bir sancıya neden oldu. Bu neydi şimdi?....

- İstanbullu... dedi, okşuyor gibiydi kucağına oturttuğu kutuyu. "Hani ilkti ya, çıkaramadım gayrı aklımdan. Ananız bağrımda yatarken de el vermedi gönül, yazayım çizeyim... yanına varayım." * Başlama: 16.03.2019 Tamamlama: 15.09.2020

Eşcinsel konulu bir hikayedir.

Çünkü insan evinin yolunu kaybetmez. 06.02.19 - 27.04.20

Kenan ile Kağan'ın hikayesi.