Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Mahallenin haylaz çocuğu olan Savaş okumaya başladı elindeki kitabı: "Kaderin herkese sunduğu bir dans vardır. Hepsinin hikayesi olan birer de şarkı verir eline, ademoğlunun. Der ki kader; Bu şarkıyla ne zaman dans edeceğini iyi seç. Dans etmek için tek bir kişiyle hakkın var, bunu da unutma. Dansını da, partnerini de iyi seç." Sonrasında ise yüzünü buruşturdu anlamaz bir ifadeyle. Yaşının verdiği tecrübesizlik sebebiyle tek kelime dahi anlamamıştı bu yazılardan, haylaz çocuk. "Ben bu hikayeyi anlamadım Savaş." dedi ondan iki yaş büyük olan ablası Sümeyye, kendisinden küçük olmasına rağmen sevdiği arkadaşlarından olan Büşra "Ben de anlamadım Savaş abi, çinceden mi çevirmişler acaba?" dedi. Ezgi ise "Hepiniz salaksınız. Ayağınızı denk alın diyor işte." dediğinde ise Savaş gözlerini devirdi yerden bitme bu çocuğa. Tabii bir yandan hepsi birden güldüler bu sözlere. Savaş, babasının ceza için verdiği bu kitapta hayatının dersini aldığını bilmiyordu. Günün birinde işine yarayacağını bilseydi hiçbirisi gülmezdi. Yıllar sonra kaderin sunacağı zorlu şarkısında da dans ederken kahkaha atabilecekler miydi? Belki de kaderin dansını şimdi etmeye başlamışlardı, kim bilir...