Gökyüzü fazlasıyla bulutlu. Tatlı bir esinti saçlarımı okşuyor. İçimde nedenini bilmediğim bir mutluluk ile gökyüzündeki bulutları izliyorum. Bir tanesi maymuna benziyor, tam yanındaki de traktör gibi. Belki şu büyük bulut kocaman yaşlı bir ağaçtır. Parmağımı uzatıp bulutlara dokunmaya çalışıyorum. Saçlarım burnumu gıdıklıyor, kıkırdıyorum. Gözlerimi kapatıp gözümde canlandırıyorum. Maymun neye benziyor, ağaç ne kadar yaşlı, o traktör ne kadar büyük tekerleklere sahip... Yavaşça kaybolmaya başlayan güneşin ışıltısı son kez yüzüme çarpıyor. O son sıcaklığın ardından bir gölge hissediyorum ama bulutlar kadar uzak bir gölge değil bu, çok yakın. Gözlerimi açtığımda minik bir çığlık ile geriye sıçrıyorum. Karşımda yüzüme doğru eğilmiş bir çocuk görüyorum. Saçları tamamen kazındığı için kulakları kocaman geliyor gözüme. Korkumun yerini kahkahalar alıyor. Çocuk da bana eşlik edip yanıma oturuyor. "Gözlerin kapalı ne yapıyorsun, uyuyor muydun?" Gözlerimi ondan ayırıp tekrardan bulutlara bakıyorum. "Hayal kuruyorum." Çocuk da başını kaldırmış bulutlara bakıyor. "Neyi hayal ediyorsun? Gökyüzünde ne var ki." Gördüğümü görmüyordu sanırım. "Bir maymun, bir traktör, bir de ağaç." Anlamayan gözlerle bana baktığında ona gökyüzünü gösteriyordum. Yakalamak istercesine elimi buluta doğru uzatıyorum. "Bak bu bulut balığa benzemiyor mu sence?" Benim gibi elini uzatıyor. Başparmağı ve işaret parmağı arasını açıyor sanki bulutu tutar gibi. Gülmeye başlıyor. "Hayır! O balık değil, o bir denizkızı."

Tüm hayatını annesinin sevgisizliğiyle geçirmiş ve yalnızlıktan korkan ama yalnızlığa muhtaç bırakılan Dünya bu korkusuyla doğum gününde yüzleşmek zorunda kalır. Yalnızlığını yabancı kalabalıkla doldurmak için rast gele seçtiği bir bara girer. Ancak gecenin sonuna doğru başına korkunç bir olay gelir. O sırada karşısına çıkan gizemli kurtarıcı Dünya'nın hayatına yavaşça dahil olmaya başlar. Kaderin mayhoş tadını tadan Dünya ve Anıl için hayat ilmeklerini gizlice ötmeye başlayacaktır. Onlar bu tesadüfleri kaderin oyunu zannedip birbirlerine daha da bağlanırlarken hiç bilmedikleri ortak geçmişleri onları büyük bir yıkıma sürükler ve asıl savaşı birbirleriyle yapacaklarından habersizdiler. Hayatımızda hep yaşadığımız tesadüfler silsilesinin tümünün kader olduğunu kendimize inandırmıştık. Ancak her tesadüfün ardında saklı acı bir ihanet olabileceğini asla tahmin etmezdik. Onunla tanıştığım o acı gecede her şey daha anlamlı, hayat daha yaşanılası gelmeye başlamıştı. Ona giderek aşık olduğumun farkında ama tüm benliğimle reddedecek kadar korkaktım. O çok güzeldi ama zehirliydi. Anıl Saygın benim hem başlangıcım hem sonum olmuştu. Başlangıç: 18/06/2020 Kapak tasarımı: @irosunevreni- (Çook teşekkür ederim güzelim benim ❣️❣️)

Bilim Kurgu | Romantik | Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir haftanın sonunda kendini kaybedip etrafındaki insanları onunla göz teması kurması için zorlamaya başladı. Onunla en az yedi saniye göz teması kuran kişilerde de aynı belirtiler görüldüğünde ilk yayılma başlamış oldu. Bunun ne olduğunu bilen bir kişi bile olmadı, hiçbir bilim insanı bu virüsün nereden geldiğini açıklayamadı. Ve YEDİ SANİYE VİRÜSÜ yayılmaya devam ederken ben hayatta kalanların alındığı Kamp 54'te, ölümü bekleyen sözde nişanlım ve dostlarımla beraber, kampa yeni gelen kişinin gizemini çözmeye çalışıyordum. Onun doğru olduğu bilinen tek adı Kapanın Sahibi'ydi ve gelişiyle her şeyin düzenini bozmuştu. Onunla ne kadar ters düşsek de çok yakında birbirimizin kaderini değiştireceğimizi bilmiyorduk. ❝ ❞ "Keşke bu şekilde tanışmasaydık Kapanın Sahibi." Yutkundu, kısılan göz kapaklarının üstündeki kaşları hafifçe çatıldı. Gözüme kızgın değil de acı çekiyor gibi gözüküyordu. Keşkeler hiçbir işe yaramazdı ki. Bizi üzmekten başka. "Yan yana olan iki kişi, ya birbirine iyi gelir ya da birbirini ölümüne götürürmüş." Başımı iki yana salladım, "Biz ikisini aynı anda yapıyoruz ama." dediğimde dudakları gergince kıvrıldı. "Seninle ikisine de var olan birini bulmak zordur..." Yanağımı seven parmağı durdu. Bakışları, içime işleyen sözcükleri bana en başından fısıldıyordu. "Sen buldun." "Sen de buldun." ❝ ❞

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.