Çisil, ailesine bu kadar fazla değer verirken, ona zıt karakterlere sahip yeni ailesine alışabilecek miydi? Onları içinde oldukları o acınası durumdan kurtarabilecek miydi?

"Zehirli cennetin, kirli meleği Mehir'im ben...Bana leke derler her düşüşümde daha da derinleşen yaralarım, geçmişimin ve bağımlılığımın acı birer hatırası. Her iz, içimde kaybolmuş bir parçamın yankısı" Mehir'in kendi ışığını bulmak için çıktığı bu yolda ona yoldaş olmak ister misiniz? Karanlıkta kaybolan herkese ithafen.. Eminim bu konulu kitapları görmüşsünüzdür, ancak bir de Mehir'e şans vermek ister misiniz? Eğer "Abiler" veya "Gerçek ailem" kitapları arıyorsanız, işte doğru adres. *REKLAM YASAKTIR!* (Reklam yasak diyom amk reklam yapmayın kitabımda)

❝Hayat mucizelere gebedir, derler; peki ya felakete gebeysek?❞ Doğum gününde anne ve babasını kaybeden Almira Dolunay Soylu aylar sonra abisine gelen bir telefon çağrısıyla hastanede bebeklerin, nedeni belli olmayan bir sebepten ötürü, karışmış olma ihtimalleri olduğunu öğrenir. Henüz ne olduğunu anlamadan apar topar annesinin doğup büyüdüğü şehre gider. Şanlıurfa'nın büyüleyici sokakları onu etkilerken bu toprakların ona zarar vereceğinden bihaberdir. "Hiçbirimiz bir masal diyarında yaşamıyorduk. Hiçbirimiz o masum ve saf prenses değildik. Hiçbirimiz prens için güçlerimizden veya ailemizden vazgeçmedik." •İlk bölümler olayları anlamanız amacıyla biraz sakin ilerliyor ama sonradan gelsin kaos ^^ •Kitap, gerçek ailem konulu bir kurgu olup Wattpad'de birçok versiyonu vardır. (Sınava odaklanabilmek için ara verdim.)

Ne adam bir daha cebinde ezilmiş papatyalar buldu, ne de kız ezdiği papatyaları hatırladı. ❋

Gerçek ailem kurgusu!!! Hep iyi kız tarafından okuduk hikayeleri. Kız iyi niyetiyle yaklaşır ancak ailesi hep ona karşı kötüdür. Karıştırıldığı kız kaldığı ailede travmalar bırakmıştır ve asla sevilmez. Ana karakter kız da bu önyargıları kırmak için çabalar. Şimdi hikayeyi biraz tersine çevirsek? Kötü sandığımız o kızın gerçek ailesini bulmasını okusak? Simay Naz Akgül sandığınız o kötü kız. Bu da onun hikayesi. 🤍 "Yaptığın son şey seni bizden kopardı. Her şeyinle seni kabul etmeye çalıştım ama olmadı! Durmadın, her seferinde daha fazla canımızı yaktın!" diye bağırdı annem. Gerçi artık annem değildi değil mi? "Ben kısasa kısas yaptım hep! Çocukların bana nasıl geldiyse onlara öyle gittim!" Anlamıyordu. Onların yaptıklarına karşı üç maymunu oynuyorlardı. "Bu yüzden öz kardeşimizi istiyoruz!" Daha fazla izleyici kalmak istemeyen Çınar annemle arama girdiğinde bakışlarım onu buldu. Öz aileme beni kötülemişti değil mi? Bu yüzden rahattı. "Eşyalarını aldın, defol artık evimizden!" 🤍 "Alışkın olmayabilirsin ancak zamanla alışacaksın." dedi arabayı durdurduğunda. Hemen önünde durduğumuz sarı renkli duvarlara sahip evi gösterdi. "Evine hoş geldin kızım." "Kızım diyorsunuz," dedim evden gözlerimi çekmeden. Ona benim hakkımda hiçbir şey anlatmamışlar mıydı? Nasıl bu kadar içten ve samimiydi bana karşı? "Başka ne diyeceğim?" dedi şaşkınlıkla. "Kızımsın sen benim." "Benim hakkımda size anlattıkları şeyleri biliyorum," bakışlarım ona döndüğünde göz göze geldik. "Bana nasıl güveniyorsunuz?" "Güvenmiyorum." dedi açıkça. "Ancak güvenmek istiyorum. Bu yüzden söylenen her şeye kulak tıkadım ve seni buraya getirdim."

Baturganlar yirmi iki yıl sonra kızlarını bulur. ••• Geçmiş, şimdi ve gelecek. Bu hikayede hepsi müphem. ••• Tarih: 03.08.23 Not: Hikaye içinde istismar, taciz, şiddet gibi travma tetikleyici unsurlar yer alır. Ağırlıklı olarak drama dayanır. Lütfen zorlanacağını düşünenler okumasın. Ek olarak argo, küfür, madde kullanımı gibi olumsuz örnek teşkil edecek davranışlardan dolayı 16 yaşından küçüklerin okumasını da önermiyorum.

/Aile Kurgusu/ Bunca yıllık abilerinden ayrılmak istemeyen Kumru, karşısında dimdik duran ve kararından emin adamdan kaçamıyordu. Her ne kadar kabul etmek istemese de babasıydı, o. İstemese de velayetini almıştı. Ne olacaktı? Ne olmalıydı?

Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar. Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı. "Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?" 🌠 "Bana ne istediğini söyle." "Seni." dedim. "Seni istiyorum." Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."

Benim bedenim şu koca dünyaya sığmamıştı da ben kalplerine sığmak istemiştim. Seren'in alışması zaman alacaktı. Seren unutmayacak, üstünü kapatacaktı. Perişahı'nın kızlarına ithafen yazılmıştır. 28/08/23

Arkamda ki konağa son bir kez dönüp baktım, dile kolay 17 senem geçmişti şu taş duvarlar arasında. Şimdiyse 17 yılı ardımda bırakıp gidiyordum. Gerçek ailemin yanına.