"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)
. "Bana küçük kız demeyi kes!" heceleyerek konuşmuştum herhâlde sesim böyle daha sert çıkmıştır. "Ayrıca ben yanlış bir şey yapmadım. Ukala olduğunu eminim sana daha önce birileri söylemiştir! Ben de sana bunu hatırlatıp kendine gel diye üstüne suyu döktüm!" yüzünde ukala bir sırıtış vardı "Demek ukalayım!" "Evet yakı...
Gözlerin o kadar güzel ki insanın içini eritiyor, o kadar saf o kadar doğal yaşıyorsun ki hayatı düz yolda yürürken bile düşüyosun ama bu sakarlık sana çok yakışıyor. O kadar sıcaksın ki taş kalpleri bile eritiyorsun, o kadar narinsin ki insan sana dokunmaya kıyamıyor. Ceylan insanın seni sevmemesi için kör yada aptal...