Defne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne'nin babasıyla iletişim kurmaya karar verir. Babası Cem Bey ise uzun yıllar sonra kızıyla tanışma kararı alır. İki yabancı, aynı evi paylaşmaya başladıklarında, aralarındaki boşluğu doldurmanın zorluğunu hissederler.Geç kalınmış bir baba-kız ilişkisinin içsel bir yolculuğunu başlamış olur. Aynı zamanda Defne hem babasına ,hem de babasının yaşadığı lüks çevreye adapte olmaya çalışır.Defne yeni hayatında arkadaşlığı,aşkı ve yeni birçok şeyi daha öğrenecektir.

'Her şey vaktini bekler. Ne gül vaktinden erken çıkar. Ne güneş vaktinden erken doğar. Bekle senin olan sana gelecektir..' 🥀 Muğla'nın izbe bir köyünden çok uzakta.. Büyülü şehir İstanbul'da, Tüfekçi yalısının kapısına bir not bırakıldı... Biz buna Mucize dedik.

Farklı bir klişe hikaye okumak ister misiniz. Umay'ın gerçek ailesini bulma hikayesi. Bu maceraya katılmak için sizde bir şans verin. Hiçbir şey göründüğü gibi değildir bu hayatta. Her olayın her yaşanmışlığın altında bir sebep vardır. Ve bir de sonuç. 25 yıl önce yaşananların da bir sebebi vardı. Bana göre bir sonucu da vardı tabi. Zorluklar, üzüntüler, acılar. Bana hayatımı sorsanız birkaç şey dışında bunlar gibi negatif tüm duyguları sıralarım. Çünkü şimdiye kadar yaşadığım yıllar bunlardan ibaretti. Şimdiyse sadece boşluk hissediyorum. Daha doğrusu ne hissedecegimi bilmiyorum. Kızgınım bu hayata, ama içimde engelleyemediğim de bir umut var hala. Çünkü biliyorum ki her umut bir 'yeniden'.

Ailesini sadece bir gün gördükten sonra bir trafik kazasında kaybeden olanların öncesinde aile tarafından beş yaşında yetimhane verilen küçük kız Dilrüba. Kimsesiz olarak büyümek zorunda kalır. Peki ya herşey birer yalansa? Ufak bir sarsıntı bütün hayatını elinden almış olabilir mi? ✓ Unutulmuş Bağlar Başlama tarihi : 01/05/25

Baturganlar yirmi iki yıl sonra kızlarını bulur. ••• Geçmiş, şimdi ve gelecek. Bu hikayede hepsi müphem. ••• Tarih: 03.08.23 Not: Hikaye içinde istismar, taciz, şiddet gibi travma tetikleyici unsurlar yer alır. Ağırlıklı olarak drama dayanır. Lütfen zorlanacağını düşünenler okumasın. Ek olarak argo, küfür, madde kullanımı gibi olumsuz örnek teşkil edecek davranışlardan dolayı 16 yaşından küçüklerin okumasını da önermiyorum.

Köklü bir bağ, varoluşun simgesi kadar önemli bir değer taşıyordu. ♠️ Bölümler Uzun... Aile hikayesi ama klasik olmaması için bir çok farklılıklar yaptım. İlk bölümü okuyarak değerlendirebilirsiniz.

Akşin, gözünde yaş kalbinde kırıklarla karşısındaki uçsuz bucaksız denize bakıyordu. Yaşadıkları tıpkı bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmeye başladı. Şu an sağlıklı düşünemiyordu. Bu acıların son bulmasını istiyordu. Uçuruma doğru bir adım daha yaklaştı... Kendini buradan atıp bu acılardan kurtulmalı mıydı? Belki de acıları son bulurdu. Düşündüklerine alayla güldü. O, çok korktuğu denizin bir gün kendini huzura erdireceğini düşünmemişti. Ne yapmalıydı? Atlayıp tüm bunlara son mu vermeliydi yoksa ayakta kalıp tüm bunlarla savaşmalı mıydı?

"Hastanede bir karışıklık olmuş. Doğduğun gün ordaki bebeklerden sorumu bir hemşire sen ve bir başka bebeği yanlışlıkla karıştırmış. Hasta yatağında hastaneyi arayıp her şeyi itiraf etti." dediğinde dualarımın kabul olduğuna sevinemedim bile. Bir ihtimal öz ailem daha kalpsizlerse?

Birçe, on yedi yaşında iki ay evvel annesini kaybetmiş öksüz bir kız çocuğu iken, şimdi de babasının hastalığıyla pençeleşiyordu. Ölüm döşeğindeki bey babasına her baktığında, "Ya o da giderse?" diye üzülüp korkuyordu. Bey babası biricik eşinin, yol arkadaşının ölümünü kaldıramıyordu. Hasta bedeninin daha fazla direnemeyeceğini hissetmiş gibi çağırdı yanına, tek evladını. "Birçe... Al yavrum, al bu zarfı. Ben gidiyorum yavrum. Ben annene gidiyorum. Sen de git. Ben gittikten sonra git. Annene, babana, kardeşlerine git. Affet yavrum. Affet. Gitmeli şimdi. Gitmeli..." Birçe, elinde sadece adresin yazdığı bir kağıt parçasıyla, babasının ruhu çekilmiş vücudunun yanında öylece kaldı. On yedisindeki Birçe, ne yapmalı şimdi? Nereye varmalı? Nereye gitmeli? ... "Kime bakmıştın küçük?" Birçe, elinde küçücük bir çantayla çaldı bu yabancı insanların kapısını. Kucağında iki yaşlarında bir çocukla dışarı çıkan, sarı saçlarıyla âdeta kendisine olan benzerliğini haykıran bu güzel kadına bakakaldı Birçe. Utanıyordu. Gidecek yeri yoktu. Devlet korumasına girmek istemiyordu. Babasının son dileğini yerine getirecek ve şansını deneyecekti. "Ben Birçe Sungur," dedi titreyen sesiyle. "Size bir mektup getirdim efendim, bakmanızda fayda var." İşte her şey o mektupla başladı. Alt üst olan hayatların kesişimi olan Birçe'yi şimdi çok daha zor bir hayat bekliyordu. ... Yayınlanma tarihi: 21.08.2023 Final yayınlanma tarihi: 30.03.2024 BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR.