"Suskun insanın içi Sözcük kuyusudur derler." |Hasan Ali Toptaş *** "Ne istiyorsun benden ? Benim değerli bir şeyim yok ki" "Var aslında" "Ne gibi ?" "Sen gibi, seni istiyorum"

Şiddet, küfür, ağır yetişkin içerik vardır Ela Demirer, yıllar önce annesiyle yaşadığı büyük bir kavganın ardından, rastgele girdiği bir barda geçmişi boyunca unutamayacağı bir gece yaşadı. Adını bile bilmediği bir adamla, tek gecelik bir karşılaşmaydı bu. Kuralsız, kimliksiz, iz bırakmadan yaşanması gereken bir sır... Ama hayat, bazı sırları saklamaya gelmez. Yıllar sonra, ablasını istemeye gelen kişinin abisinin gözlerinde o geceyi yeniden gördü. Aynı yanık tütün kokusu... Aynı buz gibi mavi gözler... Aynı sessizlik. Nedim. Artık kaçacak yer yoktu. Geçmişiyle, pişmanlığıyla, arzularıyla ve en çok da kendisiyle yüzleşmek zorundaydı. Ela ve Nedim'in yolları yeniden kesilirken, sırlarla örülü bu bağ çözülmeye başlayacak. Ama bazı geceler yalnızca bir kez yaşanmalı, bazı adamlar ise hiç geri dönmemeliydi...

Binbaşı: Bu kadar çok öfke neden küçük hemşirem Ana: Herkese yatımızı söylüyor. Binbaşı: yani Ana: Biz yatmadık. Bir adım daha yaklaşıyor, sesi kısık bir fısıltıya dönüşüyor. Binbaşı: Evet, yapmadık. Ama birbirimizi yeterince sert ısırdık ve tam olarak bunu ima eden izler bıraktık. Herkes bizim seviştiğimizi düşünüyor, Anastasia."

Kaygı bozukluğu olan, çok şansız olduğunu düşünen, özgüven problemleri yaşayan Gülşah için ailesine karşı gelip başka bir şehre üniversite okumaya zaman işler daha da zorlaşır. Platonik aşık olduğu bir adam ve ona pek de iyi davranmayan arkadaşları vardır. Bir gün hayran olduğu kızın telefonunu çalışma odasında bulur, kız ona teşekkür etmek için kahve ısmarlar. Ama masaya bir süre sonra kızın arkadaş grubu da oturur. Onlardan biri fakültedeki en soğuk ve gizemli adam olan Gökçe'dir. Gülşah'ın kendisine de hayata da bakış açısı bu adamla tanıştıktan sonra değişecektir. ******************* ''Teşekkür ederim, var olduğun için. Bu karanlık dünyada, asit yağmurlarının arasında, üzerime ışık dolu bir şemsiye tuttuğun için.''

Tamamlandı!! Hapishaneden yeni çıkan Korkut ile mahallenin abisi olan Devrim'in hikayesi...

17 yaşında masum bir kız ona takıntılı geçmişini unutmaya çalışan psikopat üvey abi

Melek'in en büyük şansı babasıyken, Melih'in en büyük şanssızlığı babasıydı.

(Öğretmen-öğrenci temalıdır.) Kurguya bir şans vermelisin.

"Ceylin... Akın Bey'in odasına. Hemen." Akın Bey dershanemizin müdür yardımcısı olmakla birlikte yaşım büyük olduğu için bir bok becerememiş muamelesi gösterdiğinden karşılıklı bir nefret içerisinde, aynı kapalı alanda hayatımı sürdürmek zorunda kaldığım bir adam. Ve ben bu adama ufaktan yanık olabilirim.

"Seninle ilgilenmek sabır işi. Ve ben sabırlıyım...",dedi ve derin bir nefes verdi. "Ama sınırlı." diyerek devam etti. Sesinde bir tını vardı; hem dizginlenmiş bir arzu hem de ket vurulmuş bir öfke gibi. "Sana zarar vermek istemem. Ama seni istiyorum. Delicesine. Seninle olmak, seni tanımak, seni çözmek... O bir oyun değil. Bu... bu başka bir şey." Biraz daha yüzünü yüzüme hizaladı, nefesi tenime değdi. Elini kaldırıp çenemi tuttu, gözlerimin içine uzun uzun baktı. "Beni delirtiyorsun," dedi, sesi daha da kısılarak. "Ama kendimi tutuyorum. Çünkü seni ürkütmek değil, seni sarmak istiyorum. Sınırlarında dolaşmak değil, sınırlarını ezberlemek istiyorum." Parmakları yanağımda gezindi, sonra enseme dokundu. Avucunun sıcaklığı içime işledi. "Rahat durmuyorsun, farkındayım. Bunu seviyorum. Ama bil... Rahat durmadığın her saniye, içinde tuttuğum fırtına daha da büyüyor ve sabrım taşıyor ve bu sandığından daha zor. Ve bir gün, sen hazır olduğunda..." Duraksadı. Gözleri, gözlerimin ta içine saplandı. "O fırtınayı ve sabrı bir kenara bırakıp seninle itinayla ilgileneceğim, güzelim. Ne seni kıracağım, ne de senden eksileceğim. Ama seni, her halinle-sakin ya da isyankar-sahiplenmekten asla geri adım atmayacağım. " Bir anlık sessizlik. Sonra başını eğdi ve boğuk bir tonda fısıldadı: "Hazır ol. Çünkü sabrımın sonu, seninle başlıyor." Hassiktir. Bu adam beni çatır çatır siker. Hem de ne siker. O an... Zaman gerçekten durdu. O cümleyi fısıldadığında, tüylerim diken diken oldu. İçimde bir şey, belki kalbim, belki dizlerim, yerle bir oldu. "Sabrımın sonu, seninle başlıyor." Bu cümle, içime aktı. Damarlarımda gezindi. Bir sıcaklık olarak boğazımda düğümlendi, sonra kalbime saplandı.