Ben yetimhanenin soğuk duvarları arasında kendi ayaklarımın üzerinde durmayı tek başıma öğrendim. Birden abilerim ortaya çıksa ve onlar sayesinde yeni arkadaşlar ,iyi insanlar edinsem. Gerçekten yeni bir hayat... ***Telif hakları Ada'nın çikolatalarında ve Aras'ın arabasında saklıdır***

Yeni öğretmen ile komşuculuk...

Henüz on yedi yaşında aşkla tanıştım. Hayır. O beni değil, ben onu bulmuştum. Evet. Ben bir öğrenci, o ise bir öğreticiydi. Fakat, bir sınıfta tanışmamıştık. Doğru. O öğretiyor, ben ise öğreniyordum. Fakat onun öğrettiği ve benim öğrendiğim şey matematik dışında daha büyük bir konuydu. Elbette, bu konu müfredeta dâhil değildi. Ama, müfredata aykırıda değildi... İçimize sığmayan, o devasa his belki bir öğretmen ile öğrencisi arasında geçiyordu. Fakat asla, normal başlamamış ve normalleşmeyecek bir yola doğru ilerliyordu... Peki, burada benim hatam ne miydi? "SADECE, MATEMATİĞİM KÖTÜYDÜ."

Herşey ecenin yanlış bir numarayı aramasıyla başladı...

Her şey yanlıştı. O ve ben... Bir imkânsızlıktan ibarettik. O, benim eniştemdi. Ben ise onun gözünde sadece küçük bir çocuk... Ama zaman kavramını yitirdiğinde, her şey yeniden yazılmıştı. Ve o gecenin izleri, silinmemek üzere yemin etmişti. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Oda, tıpkı onun zihni gibi siyah ve beyazın keskin sınırlarıyla doluydu. Karmaşık, soğuk ama bir o kadar da düzenli... Ama şimdi bunları düşünecek durumda değildim. Yanına gelip tam karşısında durdum. İçinde kaybolduğum o derin yeşil gözlerine baktım. Soğuk bakışları üzerimde hiçbir etki bırakmıyordu ama söyleyeceğim kelimeler, dudaklarımdan dökülmeden önce bile içimi titretmeye yetiyordu. "Neden geldin?" diye sordu, sesi her zamanki gibi sertti. "Düğün hediyeni vermeye," dedim, gözlerimi kaçırmadan. "Enişte." Bakışları daha da sertleşti. "Ver ve git." Derin bir nefes aldım. Hiç korkmadan, sakınmadan söyledim: "Ben hamileyim." İki kelime... Dudaklarımdan döküldüğü an anlam kazandı. Evet, ben hamileydim. Ve bebeğimin babası... Eniştemdi. #1-yasakaşk BU İSİMLE YAZILAN İLK KİTABDIR.

"Bunlar... Siktir daha çok küçüksün." dediğinde yüzüm düşmüştü bunu fark etmiştim. Ama onu bir aptal gibi istiyordum.Çevre de dolaşan herkesten kıskanıyordum. Üzerime giyindiğim çiçekli askılı elbisenin askılarını indirdim ve bacaklarımdan süzülmesini sağladım. Evet konuşmak için bir dilim yoktu belki ama onu etkileyebilirdim. Belki de benim gibi birisinden etkilenmezdi bilmiyorum. Bacaklarımda duran elbisenin üzerinden bir adım atıp, yanına yaklaştım. Banyodan yeni çıkmıştı ve iri bedeni hala nemliydi. Parmaklarımı beline bağladığı havlunun üst kısımlarında gezdirdim. Kasıldığını anlayabiliyordum. Ellerim kaslı bedeninde dolanırken, elini kaldırdı ve saçlarımı okşadı. "Daha on yedi yaşında olmana rağmen bunları yapman... Çok etkileyici." dediğinde cesaret alıp, tırnaklarımı biraz etine bastırdım. Gözleri kapanırken bir küfür savurdu. "Yapma yoksa durduramam." dedi ve yerdeki elbisemi alıp, kafamdan geçirdi. Ona karşı koyamıyordum çünkü bende yaptıklarımın utancını yaşıyordum. O benim için ulaşılmaz bir ağabeyden ötesi değildi.

Damla : Umarım tanıdık değilsindir Doğuş : Her şey normal giderken neden bu düşünceye kapıldın? °°°°°°°°°°°°°°°°° Doğuş : Şimdi iddiayı kim kazandı? °°°°°°°°°°°°°°° Damla : Senin nasıl biri olduğunu hiç anlayamamışım... •Başlangıç 12.04.2021 •Bitiş 26.06.2021 **Kitabın herhangi bir kopyasının kullanılması durumunda haklarımı kullanacağım.**

0535017****: Asker üniformasının insan bedenine bu kadar yakışmasının sebebi ne olabilir sence? 0535017****: Imm tercihen erkek bedenine tabi.. 0535017****: Özellikle senin bedenine... *** Başlama Tarihi: 01 Mayıs 2021 Uyarı: Yetişkin içerikli görseller mevcuttur. Küfür ve cinsellik içerir! Okumak istemeyenlere duyurulur. kapak tasarımı: @hestianinkalemi ❤

Tamamlandı✔️ Yanlışlıkla gruba alınarak başladı her şey.

Bu kitap sizi gülmekten yerlere yatıracak. O halde trene atlayın ve kemerinizi sıkı bağlayın. Gülmekten ölme garantisi veriyorum. *** "Kim o?" "Pizza."