Love Comes in a most unexpected way. Kumpleto naman ang buhay ko eh. I have a very supportive parents. Two Loving kuya’s. I come in a great, exclusive University. I have a sweet bestfriend and not-so-close friends. But then isang araw, I crushed into someone and realized na meron pa palang kulang sa buhay ko. Sabi nila love daw un. Parang hindi naman. Pero anu nga ba un? Sabi nila love is the most wonderful feeling in life. Pero bakit ganun? Para sa akin, ang love ay isang malaking tsismis. Madalas nilang pag usapan, ngunit kelan man ay hindi naman nakikita, hindi napapatunayan, hindi nahahawakan, at higit sa lahat... Hindi ko pa nararamdaman. :’/ Kayo ba? Anu bang feeling ng mainlove?

Gaano kahaba ang span ng paghihintay mo? Sa paghihintay sa pila Sa paghihintay ng masasakyan na bus Sa paghihintay sa kaibigang may naiwan kaya kailangang bumalik sa school Sa paghihintay ng pinaka espesyal na araw mo sa buhay mo o miski paghihintay sa taong alam mong malabo mo nang makita muli... E paano kung yung taong yun eh dumating na pala ngunit d mo pa namamalayan? o kaya nama'y yung taong inakala mong hinihintay mo eh hindi pla cia? *dug.dug.dug* Paano kung tinamaan ka na nang lakas ng kabog na dibdib na toh? Magpapatalo ba ang isip sa nararamdaman ng puso mo? o magiging matapang ang puso upang ipaglaban niya ang nararamdaman niya? Ako nga pala si Genie. Simple lang naman ang pinakahihintay ko eh. Simpleng himala. at Eto ang kwento ng paghihintay ko...