Ayaklarımı bağlayan, ruhumu zincirleyen bu duygu; benim lanetimdi. Asla "Ben böyleyim." diyemedim. Hakkımda söylenen her söz tenime sicim gibi yağan buz taneleri gibiydi. Kozama kapandım, kırıldım. Küçük bir umut ışığı bir gün perdemden içeri sızdı, tanımadığım bir insana güvenebilir miydim? Bu benim kendimi buluşum, onu buluşum...

Hera kardeşini, kendi kollarında tek bir kurşun darbesiyle bir gece yarısı ansızın kaybetmişti. Acısı ruhunu tarumar etmişti, kardeşinin katilini bulmak için yıllarca gecesini gündüzüne katmıştı ama elinde hiçbir şey yoktu. Umutsuzluk onu ele geçirmeye başladığı sırada beklenmedik bir teklif aldı: Kardeşinin katilini bulma şansı. Vicdan ve özlem ağırlıklarını teraziye koymuş, kazanan özlem olmuştu. Hera o gün, sadece kardeşinin katilini bulabileceğini düşündüğü bir hamle yapmıştı ama karşısına çıkacaklardan, gerçeklerden, acılardan ve kaderin kendisi için çizdiği yoldan haberi yoktu. "Nefes almak zor. Bir 23 Aralık gecesi, hava yağmurlu. Senin için akan gözyaşlarım bulutlara yüklenmiş sanki. Senin temiz ruhun ise yuva olmuş acılara bunca zaman, bilememişim. Aslında seni benden alan bir kurşun değilmiş. Sen benden çoktan gitmişsin, bilememişim. Görememişim acı çekişini, uzatamamışım elimi. Kelimelerin anlatmaya yetmediği zamanlarda bile duyamamışım ki ben seni. Öylece eriyip gitmişsin. Aslında, sen sadece bedenen ayrılmışsın yanımdan 23 Aralık gecesi. Oysaki ruhun çoktan gitmiş. En çok acıtanı da bu belki. Gözümün önünde etini kemiğinden sıyırmışlar, canını yakmışlar, nefes alamamışsın. Yine de bana karşı gülümsemeye devam etmişsin, mutlu rolü yapmışsın. Sen gittiğinde ben de bitmişim, bilememişim." Saudade: Çok sevdiğin ama asla geri dönmeyecek birini ya da bir şeyi özleme hissi.

Gözlerin gerçeğe kör, kulakların doğruya sağır. Ve sen,şeytanın ininden çıkmış kız; bedenin iyiliğe felç. Damarlarında akan şeytani kan, gözünü bürüyen karanlık. Ve sen, şeytanın yardımcısı kız; gerçek kötülüğün nerede?

Solucan deliklerinin korkunç çekiminin esiri olduğu korkunç yıllar yaralarının üstüne siyah çizgiler çeken bir suikastle son bulmuştu. Canını almışlardı elinden, nasıl döndürecekti her şeyi kendi leyhine yeniden? Bilinmeyen, gölgelerin ardında kalan çok şey vardı. Öğrenmedi an meselesiydi, belki de aradığı şey göğüs kafesinde gizliydi. "Yükselişi gördün, çöküşü de görmek ister misin. Söyle bakalım canım kızım, benimle misin?"

Babası bir kayıt şirketi sahibi olan ve babasının izinden giderek şarkı yazarlığı ve yapımcılığı yapan Beste tesadüfen gizli bir yeteneği keşfeder. Bu kişi sesi ve müzik besteleme açısından onu oldukça etkileyen Kaya'dır. İkisini bir araya getiren basit bir tesadüf boynu bükük notaların ait oldukları yeri bulmaya yetebilecek mi?

anon123: Gördüm seni anon123: Biliyor mu sevgilin? ozgurasil: Neyi? anon123: Abisini öldürdüğünü?

Yanıldım, kendi geçmişim hakkında fena yanıldım. Bildiklerimden çok bilmediklerim var büyük kapılar ardında. Anne özledim seni...Baba, o gün kestim sesimi. Dön geriye, yaşa tekrar. Hisset acıyı... Bir gün, gelecek doğuracak sancıyı. Kısa Hikaye (Texting içerir)

Aslında bu çocuğun çok iyi bir oyun arkadaşı olacağını ve benimle çok güzel oyun oynayacağını bilmiyordum. Tabii yıllar içinde benim ilk ve tek aşkım olacağını da.

İçimde tutamadıklarım ve dışarı atmak istediklerim...hepsi bir ünlünün mesaj kutusundaydı. Yalnız hissettiğimde gittiğim ilk yer orasıydı. Peki ya ben hiç ummazken mesajlarımı görürse..? Genç Kız Edebiyatı #1