Kesit ... -Yaa bak bırak beni ben senin bildiğin kızlardan değilim.. Mevsim hiç olmadığı kadar korkuyordu yanlış girdiği bu odadan nasıl çıkmayı düşünüyordu bilmiyordu ama karşısındaki adam onu öldürecek gibi bakmasından ne yapacağını şaşırıyordu.. Karan zayıf ve bir o kadar da korkmuş bu kızın onun odasında ne yaptığını çözmeye çalışıyordu.. Biran önce açıklamazsa kızı öldürmeyi bile düşünüyordu - Ne işin var o zaman bu odada?... .. .. .. Her şey burada başlamıştı hikâyeleri.. . . .

🖤♾️ "Bir daha gelme!" Dedi fısıltıdan ibaret buruk sesiyle. "Sakın ola bir daha bana dokunma da!" Kendisi ne kadar öfkesini ortaya seriyorsa, Mirhan'da mimik oynamıyor öylece gözlerine bakıyordu. "Geleceğim..." dedi kısık fakat vurgulu bir kararlılıkla Mirhan. Bakışları dudaklarına inip tekrar gözlerine çıktı. "Dokunacağım da." diyerek sürdürdü kararlılığını. Hatta kendinden fazlasıyla emin bir şekilde,"Bir kere aldım, yine alacağım." dedi büyük yemin verir gibi."Yine biz olacağız..." Burnundan verdiği soluğu alaylı bir şekilde havaya karıştı, her kelimesi bir meydan okuma gibiydi."Hangi yüzle söylüyorsun bunları?" Eli de ağır ağır kalbinin üzerine gitti. "Sen şurama, onca acımın tam üzerine bir de evlat acısı yerleştirdin ya...Ben o gün, senli olan bütün anıları tek celsede çöpe attım... Gök kubbe yere inip ikiye yarılsa, biz diye bir şey olmayacak artık." Dila ♾ Mirhan 29/04/2021

Araları bozuk olan Öztürk ailesi. Süpriz yumurtadan çıkar gibi Öztürk ailesinin içine düşen bir kız. Bebekleri karışan 2 aile. Çektiği eziyetlerin boşa olduğunu öğrenen bir kız, Öztürk ailesini geri toparlayabilecek mi? Yada yeni ailesine alışabilecek mi? Not:Böyle çok hikaye var ama ben diğer hikayelerden farklı yazmayı planlıyorum. Eğer istemezseniz okumayabilirsiniz. Okumak isterseniz okuma butonumuz size her zaman açık. Not: 'Süpriz Yumurtadan Çıkar Gibi' adında ki ilk kitapdır. Başlama Tarhi: 30 Nisan 2021

Kalbi atıyor mu? Sahi o bir kalbi olduğunu dahi hisediyormu ki? Siyahın dahi onun yanında beyaz kaldığı bir adam.. Ve gökkuşağını andıran, melekleri dahi kıskandıracak bir kadın... Bir gün karşısına ona kalbinin atığını, hata o asi yeşil gözlerine tapacagı bir kadın çıkacağını nerden bilebilirdiki? Birbirinden bagımsız, alâkasız iki kalp ya bir gün birleşip tek olursa? 》Yaşayıp görmeye ne dersiniz?《 ~INSTAGRAM; lavinia_wattpad ○Lavin YALMAN & ●Evran ADELYA 04.01.2019

(Kitap isim değişikliğine uğramıştır. Eski adı: "Öğretmenim"di) Açtığı yaraları tek kapatabilecek oyken bana gelmemeyi seçen adamın yoluna ölüyordum... ... Bir öğretmen... Küçük bir kızı, kendisinden yaşça küçük öğrencisini nasıl bu denli fazla sevebilirdi ki? O küçük kız, küçücük kalbiyle nasıl kocaman bir adamın aşkında kavrulabilirdi? ... Bir insan, ancak bu kadar sevilebilirdi... Not; Yaş farkı konusu vardır, lütfen bunu bildiğiniz halde bu detaya dair olumsuz yorumlar yapacaksanız hiç başlamayın. 🍂

Yıllar çöl kumlarını rüzgarla savurup günümüze kadar getirmişti geçmişin izlerini, iki düşman aile ve bulanık suları durulmuş bir dava. İki aşık birbirine kavuşmak için herşeyi göze almışlardı ve zaman tekerrür ibaret olduğunu yine ispatlamıştır. Hanzadelerin bir kızlarını daha onlar için kaybetmişlerdi, ölüm hükümü verilmişti Asiye Hanzade'nin ama seviyordu işte Kozanoğlu'nun genç ağasını gözü ondan başkasını görmez olmuştu, Alkan Kozanoğludan başka insan artık onun için yok olmuştu. Aynı şekilde Alkan içinde öyleydi ve alnına yazılmıştı, kader babasın kı ile aynıydı. Düşmüşlerdi en imkansız aşkın sevdasına biliyorlardı dönüş olmayan yolun vuslata ereceğini. Ama bilmezlerdi ki o aşk onların ölümü olacağını, onlara ölüm uğramasın diye ağası ve hanımağasının evliliklerine yol açacağını. Bilmezdi Sahra Verda Kozanoğlu nefret ettiği adamı bir gün seveceğini bilmezdi annelerini vereme sürükleyen ata özlemini çektiği aileye gelin gideceğini ve düşünmezdi Fırat Rüzgar Hanzade kardeşi için berdeli teklif edeceğini gizemini merak ettiği kızla evleneceğini. Kaderleri bir yazılmıştı bu çocukların nefretle büyütülen bu tohumlar aşkın rüzgarına takılıp çöl kumlarında savrulup gideceklerini. Ve zaman aşkı tekerrür ettirmişti.. Not: Çöl Rüzgâr'ı adı altında yazılan ilk eserdir. Wattpad'e!

Kimsesiz bir kadın. Fahriye AKÇA Tehlikeli bir adam ile tek gecelik bir ilişkiden olan 5 aylık bebeği ile bir sabah gelen telefonla karıştığını öğrenir. 23 yıl sonra ortaya çıkan bu gerçek kendisine büyük bir yıkım olurken aynı zamanda yeni bir kapı da aralar. Aile olabilecekler mi? Tek bir gecenin mucizesine sebep olan diğer ortağı hayatına dahil olur mu? KARIŞTIRILAN BEBEKLER 23 YAŞINDA BİR KADIN TEK GECELİK BİR İLİŞKİ VE BU İLİŞKİDEN DOĞAN KÜÇÜK BİR MUCİZE Tüm hakları bende saklıdır. Alıntı ya da çalıntı durumunda yasal işlem başlatılır.

"Zarin Hozan ve Beran Bejindarın Hikayesi başlasın o zaman! " Bir insan en fazla ne kadar sevilmezse işte o kadar sevmedi beni! 2019/7/24

Başkasını sevdiğini düşünen bir adamın intikam uğruna evlendiği kadını gördüğü andan beri hissettiği duygunun aslında gerçek aşk oluşu ve bunu kabullenmemek için çabalaması... Kadının aşktan bir haber olduğu zamanlar da bir anda hayatına dahil olana genç bir adam. Elini kolunu bağlayan olaylara rağmen pes etmeyip inatla adama direnişi, kendisini gelinlikler içinde bulurken yemin etmişti. Hayatı zindan edecekti adama. Hayat bu ya, kadın plan yaparken aslında hayat çoktan onlar için şahane bir plan hazırlamıştı bile... Kitabımın çalınması veya kopyalanması durumunda hukuki süreç başlatılacaktır.

İstanbul'un işlek caddelerinin birinde küçük, şirin bir kahve dükkanı işleten Mayıs, kendi ekonomik özgürlüğünü kazanmak için mücadele ederken dükkanına kahve almak için gelen Şafak Milas ile yolları hiç beklemediği bir anda tekrar kesişir. İstanbul'da geride bıraktığı hayatın izlerini silmek için mücadele eden Mayıs, geçmişinde yakasına yapışmış her insana hak ettiğini yaşatmak için bir yemin etmişken Şafak Milas'ın kırık şemsiyesinin altına sığındı; tüm varlığını afetlerden koruyan o şemsiyeyi, yuvasının çatısı bildi. Kimisinin şemsiyesi oldu kimsesizin çatısı. ☂ "Bu ikimizin savaşı, dördümüzün zaferi olacak." dedi. Gülümsedi, gülmemi bekler gibi baktı gözlerime. Güldüm. "Bu ikimizin savaşı, dördümüzün zaferi olacak." dedim.