"Ne işin var bu saatte sokakta" dedi. Şaşırmadım bu tepkisine ne zaman geç saatte dışarı da olsam aynı sözleri duyuyordum ama kendisini hiç bu saatte evde olmazdı. "Hava alıyorum Ali abi evde çok bunaldım" dedim tabi ki yalan söylemiştim tamamen onu görmekti amacım, 28 yaşındaydı Ali Ege ben ise 19 ama kendimi bildim bileli onu seviyordum o ise beni görmüyordu kardeşi olarak sayıyordu öyle koruyor öyle bakıyordu. Gözleri avını süzer gibi baştan aşağı beni süzdü utandım altımda kısa bir şort üstümde askılı bady vardı "Bu kılıkta" diyip üzerime bir adım daha yaklaştı kişisel alanını işgal etti o esnada arkadan 2 3 tane mahallenin erkeklerinden geçenler oldu o sebeple yaklaştığını anladım cevap veremedim. "Eve dön Asya" dedi yüzüme bile bakmadan oysa ben gözlerimi o güzel yüzünden bir saniye bile ayırmadım uzun boyluydu 1. 92 falan olmalıydı bense 1.71 kafamı kaldırıp bakma durumunda kalıyordum ama bir şikayetim yoktu yeterki yanımda olsun doya doya bakabileyim. Cevap vermediğimi farkettim itiraz ettim hemen "Daha yeni çıktım Ali abi" bize bakan sanırım daha doğrusu sadece bana bakan gençlerin olduğu tarafa bakıyorken konuştu "Akşam akşam katil olmamı istemiyorsan gir içeri bu hava alma mevzusunu sonra konuşucaz." Başlangıç tarihi 03.09.2020 İlerleyen bölümler +18 ağırlıklı olacaktır.

❛❛Bir insanı sevmekle başlar, her şey...❜❜ Hayatında babasına bir kere bile sarılamamış, bir kız düşünün. Hayatında başını okşayacak bir anneye sahip olamayan bir kız... Anne, babasını kendi içinde öldürmüş bir kız... Hayatında hiç sevilmemiş bir kız... Ve tek bir hareketi ile o kızın içindeki onlarca yaraya merhem olan bir adam düşünün.

Olacaklardan habersiz bir genç kız... Aylardır beklenen ekibin yeni üyesi... Kaderin oynadığı oyunlar hiç bu kadar acı vermemişti, attığı kahkahalar küçük bekçileri uyandırıyordu... Uyanmaması gereken bekçileri. Abisinden kaçmak istemişti, küçük bekçilerinin musallat olduğu abisinden, ama bilmediği bir savaşta bilmediği bir ekipin üyesi olacağını tahmin etmiyordu. Çünkü hiç kimse alışılmışın dışında hiçbir şeyi olanak olarak görmez ve beklemezdi. Beklenmedik bir anda hayatını alt üste çevirmiş ve kendisiyle bir kukla misali oynayıp bütün işleyen döngüyü bozmuş olan şey, tek başına bir saat miydi yoksa bunun öncesi de var mıydı? İşte o an her şey değişti. Sadece, küçücük bir sır ile. Bazen mutlu olmak için pek deşmemek gerekirdi hayatı... Bunu bilmek içinse ayık bir kafa. (Okumaya başlamadan önce "Duyuru" kısmını okuyunuz lütfen.)

Değerli okuyucu, hoş geldin! Bundan tam 11 yıl önce yazmış olduğum kitabı okumak üzeresin Ve dilerim beğenirsin. Sevgiler. * Türünün son varisi ve korkunç bir varlığın soyunu taşıyor! 19 yaşındaki Sima Arweyn, bir gece yarısı akıllara durgunluk veren bir cinayete şahit olur. Kim olduğunu henüz bilmeyen ve her şeyden habersiz olan Sima, bunun sıradan bir cinayet olduğunu düşünür fakat gerçek bambaşkadır. Artık izi bulunmuştur ve imparatorluk Sima'yı yok etmesi için bir asker görevlendirir. Alain Martin! Lakin Alain, imparatorluk gibi düşünmez ve Sima için kendi türüne karşı savaş açar ve bu savaşta yer altının kraliçeleri ile düşmüş melekler büyük rol oynar. AYKUŞAĞI SERİSİ 1.YANGIN VE YAKUT 2.KAN VE KEHRİBAR DÜZENLENMİŞ BÖLÜMLERİYLE YENİDEN YAYIMDA. Kitabın telif hakkı tamamen bana aittir. Herhangi bir çalıntı söz konusu olduğunda yasal işlem başlatılacaktır.

Yine bir pazartesi günü toplanmıştık. Amacımız hep değişse de zorunlu ya değil kader bizi buraya getiriyordu. ''Biz altı kişiyiz aramızda anne ve babası hayatta olanlar da var. Toplumda neden kimsesizliği 'sadece ailesi olmamakla empoze ediyorlar.' Madem ailesi olanlar kimsesiz değil neden hepimizin ortak noktası kimsesizlik?'' Başını öne doğru eğdi. Ayakkabılarına uzun uzun baktı. ''Çünkü Nergis'im, çünkü kimsesizim , toplumun bilmediği ama gerçek olan kimsesizlik; yaşanmışlıkla ilgilidir." ''Sence hangisi daha kötü? Toplumda bilinen; ailesi olmayan kimsesiz olmak mı yoksa toplumun göremediği; ailenle birlikte kimsesiz olmak mı?'' Diye sorduğumda herkes başını kaldırıp bana baktı. ''Toplumda ailem yok diye, bana acıyan gözlere hep maruz kaldım .''Dedi Yunus Emre. ''Okuldan eve geldiğimde aileme yaşadığım acıları hiç anlatamadım.'' Dedi Esma. ''Anne ve babamın yokluğu hep yüzüme vuruldu, mezarlarına gidip her şeyi anlatırdım, topraklarında saçlarımı gezdirirdim.'' Dedi Kaan. ''Vücudumdaki morlukları anneme her saniye anlattım, ama bana değil bir başkasına inandı hep.'' Dedi Kayra. ''Ailenin yokluğunda ki mi yoksa varlığındaki mi kimsesizlik daha acı bilmiyorum. Ailemin olması beni kimsesizlikten kurtaramadı, tam tersi kimsesizliğimi gizlemek zorunda kaldım. Toplumdan tek isteğim insanları bu şekilde ayırmamaları. ''Dedi Affan. Göl yeşili gözlerindeki yaraları hissettim. Herkese tek tek baktım. Esma, Kayra, Yunus Emre, Kaan, Affan ve ben Nergis... Biz altı kişiyiz... Aramızda ailesi olanda var olmayanda... Ortak noktamız kimsesizliğimiz...

Yıllar önce savaştan kaçan insanları Dünya'dan yaşadıkları gezegene Septün'e getiren TILSIM ve arkadaşları. Peki ya Dünya'da kraliçe ve prenste varsa onları kurtarıp Septün'ü düşmanlardan arındıra bileceklermi gelin ve görün.

''Aşık mı oldun sen bana?'' dedi gözleri gülerek. Bu gülüşü de bu adamı da tanıyordum artık. Karşımdaki adam istediğini elde etmek için kendini bile cayır cayır ateşte yakabilecek kadar gözü kara bir adamdı. Tanıştığımızdan beridir bu gülüşüyle gözümün önünde kaç adamın başına silahını dayamıştı, saymamıştım. ''Saçmalama.'' dedim. Sözlerim palavraydı. Kokusu boğazıma doldu. Steteskop olmadan kalp atışlarını sayabileceğim kadar yakındı bana. ''İsabet olur.'' dedi. Kalbime iki el kurşun isabet etti. Ağzından çıkan her kelime için bir kurşun harcamıştı. Ve bunu belindeki silahla değil dilindeki silahla yapmıştı. Kalbim acıdı. Kimse ambulansa haber vermedi ve burada benden başka doktorda yoktu. Kendimi ameliyat etmeyi başarsam, kurşunları çıkarsam diye düşündüm. Yine de kalbim dikiş tutar mıydı bundan sonra? ----- BU HİKAYE TAMEMEN KURGUDUR----

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

"Zarin Hozan ve Beran Bejindarın Hikayesi başlasın o zaman! " Bir insan en fazla ne kadar sevilmezse işte o kadar sevmedi beni! 2019/7/24

Bir Adam, bir kadına ne kadar yardım edebilir. ya da bu yardım maddi bir yardım mı olur? yoksa manevi mi? Peki bir adam, bir kadını aşkıyla iyileştirebilir mi? Galiba oldu... Ben Asya Özüm'ü hayata geri çevirebilmek için çok çalışan bir adam girdi galiba hayatıma... Ve canımdan bir parça olan diğer 4 adam... Peki hayatımın hangi kısmı gerçek... yalanlar hiç bitmeyecek mi? Gösterilen yalan sevgiler, davranışlar ne zaman bitecek? Hadi birde benim hikayemi okuyalım da, kendi yaşamınıza dua edin...