Büyük bir depremin yıkımı, ne kadar ağır olabilir? Getirileri, götürüleri ne kadar dağıtabilir? Enkazın altında kalanları nasıl kurtarırız? Ya o enkazın altında biz varsak? Ya da asıl enkaz biz olmuşsak? Belki de... Depremin ta kendisiyizdir. Ortada toplanması gereken 1 milyon lira, berbat hikayelerden çıkıp gelmiş beş kişi... Onlarca senaryo yazılarak yapılan onlarca soygun... Bu bir piyes, biz de bu piyesin oyuncuları; depremi yapmaya hazır beş farklı dünya. Daha ne kadar enkaz olabiliriz diye sınırları zorluyoruz belki de. Bir bina kaç kez yıkılabilir ki? Kaç kişinin canını alabilir? Bizim depremimizin adı: Zemin. Tüm senaryolar Zemin'de yazılır ve bizim senaryolarımızda hep iyiler kazanır. Bu deprem olacak, tüm piyesler sergilenecek ve enkaz altında kalanlar hep kötü adamlar olacak. Zemin'e ilk indiğimde "Neden Zemin?" Diye sormuştum. "Biz kralın emirlerine uymayı reddeden ve kralın karanlığa hapsettiği birkaç kişiyiz. Bu karanlıktan kaçmak yerine onu sahiplendik, 'Zemin' ismini verdik. Zemin'den aşağısı yok, düşebileceğimiz en dip burası. Burada bizim adaletimiz işliyor, bu karanlık bizim krallığımız." Demişti bana. Gerçekten bir adaletleri vardı, bir davaları vardı. Onların adaletinde yoksul kazanırdı, çocuk kazanırdı, masum hayvanlar kazanırdı. ve bir kuralları vardı: Kural 1: Adaletli çal. Başka kural yok. Burası bizim krallığımız.

Gökyüzündeki her yıldız parlak mıdır? Bu soruya birçok kişi evet cevabını verecektir. Ama gökyüzündeki her yıldız parlak olsaydı, gökyüzü çok aydınlık olurdu. Ve gecenin gündüzden farkı kalmazdı. Belki gündüzler güzel, evet. Ama geceler olmazsa gündüzlerin ne anlamı kalır? İşte bu yüzden gökyüzündeki her yıldız parlak değil. Bazı yıldızlar kendi ışıkları içinde karanlık geceleri geride bırakırken bazıları başka yıldızların ışığından faydalanarak gecenin o zifiri karanlığını atlatmaya çalışırlar. Hayat da böyle. İnsanlar zengin ve fakir; mutlu ve mutsuz; iyi ve kötü olarak ikiye ayrılmış ve bu ayrım ne kadar adaletsiz olsa da dünyanın dengede kalmasını sağlıyor. Eğer fakir insanlar olmasaydı zengin insanların, mutsuz insanlar olmasaydı mutlu insanların, kötü insanlar olmasaydı iyi insanların bir değeri kalmazdı. Gece olmasaydı gündüzün de bir değeri kalmazdı; diğer yıldızlar olmasa kutup yıldızının da bir değeri kalmayacağı gibi... Tüm hakları hayallerimin en derinlerinde saklıdır. 20 Ocak 2021 Kapak tasarımı: Mikyfare_ / ig: shinebookcover

"Cehennemde yanmayı beklerken cennete yenileceğini kimse bilemezdi. Gerçeklerini görmeli ve azabının derinliğini hissetmeliydi." Ateşin harmanladığı o yüz, karanlığın esirindeki bedenini zehirliyordu. Zehir büyüyor acı ilerliyordu. Acının ilacı olmaz deselerde o acısının ilacını bulmuştu. Acısını alevleyen de o'ydu ilacı olan da. Ayliz, ünlü bir İngiliz dedektif. Gerçeklerin peşinden koşarken, gerçeklerinin de bir yalandan ibaret olduğunu bilemezdi. Bilinmezliklerle dolu bu evrende sağ çıkabilecek miydi? Belki de yaralarını saran bir ilaca ihtiyacı vardı. İlacını bulunca her şey düzelecek miydi? Mürekkebin izleriyle size hayatının yok oluşunu gösterecekti ya da var oluşunu. Ormanda ölen bir kızın ardındaki hikâye belki de hayatının dönüm noktası olacaktı ya da ölüm noktası. Dedektifler çözülemeyen sırrın altında mı kalacaklardı? Yoksa savaşı galip mi bitireceklerdi? Bu Çakılcılarla dedektiflerin savaşıydı. Bu güneşin geceye hapsolma hikayesiydi. Gerçeği öğrenmek için kum saatiniz akıp gidiyor. Bu sürede hikayeye hapsolmazsanız asla savaşın galibini öğrenemezsiniz. "Gerçekler acıtır Mon Ange, peki sen bu acıya dayanabilecek kadar güçlü müsün?"