▪︎Düşmandan Aşka ▪︎Yazar Kadın - Mafya Erkek ▪︎Dark Romance ▪︎Smut/Yetişkin İçerik "Çukura düşmekle bir sorunum yok." dedi beklediğim şekilde. "Hele ki o çukurda sende varsan... Kendimi o çukura seve seve iterim. " Elimi çenesinden çektim. "Savaşmak istiyorsun değil mi?" inanmaz bir şekilde güldüm. "Anladığın tek şey bu. Sevişemiyorsak savaşalım istiyorsun." "Sevişmeyi tercih ederim tabi ama savaşmak istiyorsan savaşırım. " durup gözlerimin içine sanki görünenin çok daha derininde geziniyormuş gibi baktı. "Seninle hiçbir şey olmak istemiyorum. Senin için herhangi biri olmaktansa, düşmanın olmayı tercih ederim. " "Düşmanım olmak canını yakacak olsa bile mi?" "Düşman olmak canımızı yakacak olsa bile." **** Katre Mafya babasının hayat hikayesini yazmayı kabul ettiğinde önüne çıkacak engellerden haberdardı ve sonuna kadar savaşmayı seçti. Bu savaş zamanla tutkuyu beraberinde getirdiğinde Göktuğ Talu hem düşmanı hem de tutkusu oldu. Kim kazanacak, kim kaybedecek? Kesin olan tek şey var Günahlar yazılacak. +Kitap tamamlanmıştır.

Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi. Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı. Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama Devrim Karaoğlu bu kuzuyu avlamak yerine koruyordu. "Benim için titreyen her nefesine yemin olsun ki, seninim.." ~ 28.07.19

Feride'nin çıkışı yoktu. Mustafa'nın ise bir planı... Genç kadını köyden çıkarıp İstanbul'a getirdiğinde, ikisi de sadece bir anlaşmanın parçasıydı: Feride okuyacak, güçlenecek, kendi yolunu çizecekti. O gün geldiğinde de evlilik bitecekti. Ama hiçbir anlaşma, kalbin kurallarını yazamazdı. Mustafa, öğrencisi olan bu genç kadında görmemesi gereken şeyleri görmeye başladı. Feride, uzak durması gereken adama her geçen gün daha çok yaklaşırken, aralarındaki çizgiler silikleşti. Anlaşlamalar sona erer.. Ama ya hisler baki kalırsa? "Bu bir aşk hikâyesi değil... Bu, iki yaralı ruhun birbirini bulma hikâyesi." Uyarı: Bu kitap ponçik bir kitaptır! ° Biz Mustafa ve Feride'yle birlikte içeride sizi bekliyoruz. Gelirseniz tanışmak için sabırsızız.

Aşkın barut kokan hâli... UYARI! → İncelemekte olduğunuz kitap 16 yaş ve üzeri için uygundur. Olumsuz örnek oluşturabilecek unsurlar içermektedir. → Kitaptaki olaylar, mekanlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. → (Ç)alıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. → Kapak tasarımı şahsıma aittir. Şimdiden teşekkürler, iyi okumalar ᥫ᭡ #1 hayat (23/07/25) #1 saygı (12/07/25) #1 bayrak (03/02/25) #1 gerilim (28/12/24) #1 düşman (10/10/24) #1 öfke (12/09/24) #1 ayrılık (08/06/24) #1 wattpad (17/05/24) #1 görev (09/04/24) #1 heyecan (01/11/22) #1 sevgi (29/10/22) #1 intikam (03/09/22) #1 hırs (24/07/22)

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Bir gün işe gitmek için hazırlanırken ayakkabımın içine gizlenmiş gizemli bir mektup zarfı buldum. Sonrasında ise her şey değişti.

Doğduğundan beri Türklerden nefret eden bir ailenin içerisinde kendi düşünceleri ve duyguları sömürülerek yaşamak zorunda bırakılan Aydilge, Bordo Berelilerin son ekibi olan Bölük Tim'inin arasına bir infaz görevi için sızıyor. Bu noktada aşkın hırçın pençesine düşüşüyle her şey baştan yazılıyor. Kartlar ve paralar yeniden dağıtılıyor. Def etmeye çalıştıkları 5 Diş örgütünün içindeki gizemleri ve geçmişe dayanan tarikatların kaderi Bölük Timi ve Aydilge'nin elinde. 🦋 "Kelebekler" Evreninin ilk kitabıdır.

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Sana dokunmak" dedi elinin tersi ile yüzümü okşarken, "günah işlemek gibi. Bile bile ateşe yürümek gibi. Ben gözümü kırpmadan o ateşe atlarım, ama sen yapabilir misin? Benimle yanar mısın Güneş?" Hayatımı onun ellerine teslim ettiğimi bile bile, bütün varlığımı ona vermek istercesine, beni bitirecek olan o cümleyi kurdum. "Benim küllerim çoktan havaya savruldu" 🌞🌙 +18 yetişkin okurlar için uygundur. İnstagram: guneshi.sondurmek Yayın tarihi: 22.02.2022 Kurgunun bütün hakları saklı, çalınması durumunda gerekeni yapacağımdan şüpheniz olmasın

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.