Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi. Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı. Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını bırakıp teslim olur mu? Doktor Leyla ve Üsteğmen Ercüment'in bir soğuk kış gecesi hikayesi... 13.01.2022 #Doktor 1 14.01.2022 #Asker 1 17.01.2022 #Komutan 1 18.01.2022 #GenelKurgu 1 30.01.2022 #GençKurgu 1 01.02.2022 #Aksiyon 1 05.02.2022 #Mizah 1

Instagram: azimet340 KİTAP KAPAK TASARIMI @hayalliruzgarlar Garanti veriyorum. Hikayeyi bitirdiğinizde ben bu hikayeyi neden daha önce görmedim diyeceksiniz!! Wattpad' de Kan Borcu isimli ilk Fantastik ve mafya hikayesidir. Hikâyenin bütün hakları şahsıma aittir. En ufak taklit veya kopyalamada gereken yapılacaktır. Ateş Yıldırım. Ela Dinçer. Kırmızı bir göz geleceğe açılan bir pencere olabilirmi? Kırmızı bir göz olacakları ve ölecekleri görebilir mi? Bulunamayan bir kan Ateş'in geleceğini değiştirebilir mi? +18 şiddet içeren sahne ve konuşmalar geçecektir. Bunu bilerek okuyunuz. "Kan grubu ne biliyormusunuz ?" Dediğinde iki adam baktı sadece. AB Rh negatif dedi dede sıkıntıyla. Hemşirenin bakışları değişti. Bin kişinin sadece yedisinde olan bir kana sahip olmak nasıl bir kaderdi. Şansı varsa kan bankasında vardı. Yoksa ne olacaktı, yada yetmezse. ***** "Bana artık kan borcu var Ateş Yıldırım'ın. Zamanı geldiğinde isteyeceğim." Yaman Bey sayıklar gibi konuştu. Kan borcu.! Kan borcu.!

"Bazen düşünmüyor değildim. Acaba hatırlamadığım anılarımda, babama karşı yaptığım bir hata mı vardı? Benden bu kadar nefret etmesinin sebebi bu muydu? Peki ama babalar kızlarını her ne olursa olsun çok sevmez miydi? Hani babalar kahramandı? Benimki niye cellatım olmuştu?" Küçük yaştayken vefat eden annesinin ardından hafızasını kaybeden Mahinur, yıllarca hatırlamadığı geçmişle büyür. Annesinin ölümünden sonra İtalya'ya gönderilmiş fakat hayat onu yeniden Türkiye'ye getirmiştir. Belki de kaderi olan Alparslan'dı onun Türkiye'ye dönmesini sağlayan...

-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir tir titriyordu. "Korkma," dedi Aldemir. Perdeyi azıcık araladı, pencereden aşağı baktı. Evin önü iyiden iyiye boşalmıştı. Geri döndü, yatağa, kızın yanına oturdu. "Adın ne senin?" "Adımı bilmiyon mu?" dedi incecik, nahif bir ses. Su şırıltısı, kuş cıvıltısı, meltem sesi gibiydi. "Cık. Bilmiyom." "Attan indiren sen değil miydin? Yanımda oturan sen değil miydin? Demin alan kabul eden sen değil miydin?" "Bendim amma.." dedi Aldemir. "Adet yerini bulsun diye." Gelin derin bir nefes aldı. Aldemir, kızın işi anladığını fark etti. Amma da zeki çocuktu ha. İyi. Saf olanla uğraşamazdı Aldemir bu yaştan sonra. İşin en çok dert ettiği kısmı hallolmuş oluyordu böylece, hamdolsun. ~~~~ Aldemir'in kalbi Gülayşe'ye, Gülayşe'nin kalbi Aldemir'e düğümlüdür... Ve güzeller güzeli Gazâl, Aldemir'in eli kınalı yüreği umutlu tazecik karısıdır 🌱 Ve bir gün, bu topraklarda, bir sevda için bir destan yazılır...

Arkadaşının doğum günü için elbiselerinin fotoğrafını arkadaşının yeni numarasına atmışsındır. Fakat arkadaşının sana oynadığı küçük bir oyun yüzünden fotoğrafları gören bir başkasıdır...

İnsanlar zamana değil devlete karşı koymak isterken onları yok edecek bir gücü uyandırmışlardı,SYM Devleti gücün ta kendisiydi. Devletin içinde olan bir yıkımın kim farkındaydı? Devlet içinde devlet ne zaman var olmuştu? Adalet ne zaman vicdanları tutsak etmişti? her yer karanlıktı adalet terazisi şaşmıştı,yasalara eklenen her bir madde insanlığı aydınlığa değil karanlığa sürüklemek üzere yemin etmişti... İnsanların savaşları başladı Adalette idam yasasından sonra her şey değişti.... Karanlıkta yok olmadan ışığa ulaşmak,bu halkın tek umudu oldu... SYM DEVLETİ YIKIMIN TA KENDİSİ NE YAŞAM NE ÖLÜM ARASINDA Kİ O ÇUKURUN TA KENDİSİ...

İnsan, bastırdığı duygunun esiri olur derler hep, öyle de zaten. Ama düzeltilmesi gereken hususları var. İnsan; yaşayamadığı, karşılık göremediği, kursağına bir yumru gibi oturan duygunun esiri olurdu ve ben, bu adama küçük bir çocuğun hayallerine olan bağlılığı gibi bağlanmıştım. Onun vesilesiyle öğrendiğim dinim ise tek kurtuluşum olmuştu. Her yönüyle iyi gelmişti bana, Allah demeyi unutan ruhuma aslını öğretmişti. (Silinip geri yüklenmiş, yaklaşık bir-bir küsür yılı aşkın yayımda olmuş bir hikayedir. 24. bölümden sonrası geri yüklendikten sonra yazılmıştır.) -Sine adında yazılmış ilk kurgudur Yeniden yüklendiği tarih: 31.07.20 Kapak tasarımı: @bikudusgecesi

Kaybolan çocukluğunun kelebeği bir kıvılcımı ateşledi. Kanatları yanan kelebek karanlığa karışmış bir adamın göğsünde uyudu yılarca. Bir çift yeşil göz uğruna yakılır mıydı koca dünya? ... "Gitmelisin. " dedi, büyük bir yıkılmışlıkla. "Hayır." diye itiraz ederken, elimi kaldırıp göğsünde ki kanatları yanan kelebek dövmesine dokundum. "Ben kelebek değilim. Benim yakabilecekleri kanatlarım yok."

Damarlarında, kaderin acımasızlığı ilmek ilmek gezen Mehir Mirzan, yalnızlığın en zift tonunu yaşadığı bir dönem olan klinik sürecinde kendisine yeni bir aile kurmuştur. Bir yıl iki ay sonra, madde ve nikotin bağımlılığı ile olan savaşını kazanıp, hayatla olan savaşının başladığından habersiz hayallar kurarken, kurduğu ailenin dağılma eşiğinde olduğundan da habersizdir. Habersiz olduğu bir diğer konu ise insanları ölümün ya da insanların ayırdığıdır. Geçmişten gelen yabancı bu sorularına cevap olacaktır. ❝Ölüm kapıyı çalar, kaburgandan bir kemik alır. Başka bedende vücut bulacak o kemik, ruhun bedenden ayrılışıdır. Ölüm bitiş sanılır, aslında kalanlara başlangıçtır. Bir kara kışın ortasında, yanan bir ateş, uzanan bir daldır. Yanan bir adam ise derdine belki devadır.❞ ❝Özgürdük çünkü kurtulmuştuk. Tutsaktık çünkü kurtulduğumuz sadece korktuğumuz bağımlılığımızdı.❞ ❝Zihnimiz hâlâ dolu, kalbimiz deli gibi vurgundu. Her nefesin göğüs kafesimizde bir çiçek soldurduğu dört duvarın arasından çıktığımızda bitti sandığımız bağımlılığımız yeni başlamıştı.❞

Kendisine dayatılan kaderden kaçan genç kız hayatın getirdiklerini kabul edebilecek mi ? Peki aşkın en beklenmedik ve tutkulu hali karşısına çıktığında içindeki kaçma dürtüsünü mü yoksa teslim olmayı mı seçecek. "Göğsümün üzerindeki elle soluğum kesilmiş kaburgalarımın altındaki çarpma son hızında artmıştı. Elini hiç kıpırdatmasada hızla inip kalkan göğsüm elinin baskısını arttırıp, azaltıyordu. "Du-durr" diyebildim başımda olmayan aklımı toplamaya çalışarak. Yüzünü boynuma gömüp derin bir nefes alıp, "şşşttt "dedi sadece. Dudakları boynuma değdiğinde elektiriğe kapılmış gibi titremeye başladım. "Yavuz... dur... lütfen" kelimeleri bulup çıkarmak öyle zordu ki şuan fısıldamış bile olsam konuşabildiğime kendim bile şaşırmıştım. Yüzünü boynumdan kaldırıp en derin ormanların yeşilini kıskandıracak gözlerini kapanmak için yalvaran gözlerime dikti. "Sen benimsin" dedi tamamen kesinlik barındıran sesiyle. "Seninim" dedim nerden geldiğini bilmediğim bir cesaretle. Dudakları dudaklarımı örterken sadece tek soluk alabilmiştim...