normal, klasik bir aşk hikayesi değildir. Öyle de olabilir tam bilemedim. öylesine. *düzenlenmemiş --- -Sevgililer birbirlerini çok fazla sevmezler. Sevmek zorunda bırakırlar kendilerini. Ayrıca sevgili olmadan da sevemiyor mu insanlar birbirini? -Yani? -Sevgililik olayı iki tarafı da baskıya sokan bir şey bence. Niye etikete ihtiyaç olsun ki? Ben birine ilgi duyuyarsam veya öpüşüyorsam sadece öpüşüyorumdur. Niye ek anlamlar veya etiketler yükleyelim?Her şeye çok anlam yüklüyorsunuz. Her şeyi kontrol etmeye çalışıyorsunuz. Bazen gereken sadece etiketsiz öpüşmektir veya sadece birini sevmek. İki insan arasındaki bağa üst düzey anlamlar yüklemeye gerek yok bence. -Cidden senin elli yaşında bir dede korkut ajanı olduğuna eminim artık.

Kim can sıkıntısından rastgele aradığı bir numaranın sahibinin sesine düşer ki.. ''İşletecek başka birini bulamadınız mı anasını satayım uyuyoruz şurda''

Doğa'nın en büyük eğlencesi ünlülere, çok takipçili hesaplara saçma sapan, troll şeyler yazmaktı. Bir gün cevap alacağını hiç düşünemezdi. //texting 🌈🌈 2 erkeğin aşkını içermektedir. Rahatsız olacaksanız okumak zorunda değilsiniz.

"Bir taksi gönderir misiniz acaba?"

Artık süre dolmuş, saat çoktan on ikiyi geçmişti. Fakat bu hikayede arabaya dönüşen balkabakları ya da fareden evrilen atlar yoktu. Zira gerçek dünyada saat on ikiyi geçtiğinde, herkes iblise dönüşüveriyordu. |Düz yazı&Texting|

Kenan ile Kağan'ın hikayesi.

DÜZENLENDİ! "Basat..." diye inlerken ellerimi tam başının olduğu noktada tişörtümün üzerine koydum. Başını kalbimin üzerine koyduğunda altında kıpırdandım. Karnımdan garipten sesler gelmeye başlamıştı. Bedenim çöküyordu sanki. Tüm uzuvlarım uyuşurken kalbim isyan ediyor, bunu kaldıramadığını bağırıyordu. Sanki Basat'ı itmek ister gibi, hızlı hızlı çarpıyor, göğüs kafesimi delme pahasına yukarı doğru sertçe vuruyordu. Beynim ise düşünmeyi bırakmış, sıcak başın keyfini çıkartmaya başlamıştı. "Basat..." diye mırıldandım tekrar. İki gözümden birden iri taneler yuvarlandı, kulaklarımı sıyırıp yastığa döküldüler. Bir öpücük daha indi kalbim üzerine. Hıçkırdım. "Şşş..." Sıcak nefesi tenimi kavurdu. Başını tişörtümün yakasından çıkarttığında tişörtüm göğsüme kadar açılmıştı zaten. Yüzü yüzümün hizasına geldi, eli önce gözlerimdeki yaşları nazikçe sildi, sonra saçlarım arasına daldı. "Özür dilerim." diye mırıldandı. Şimdi ikimizin kalbinin atışları birbirine karışmıştı sanki. Sol tarafımda kendi kalbimin çarpıntıları, sağ tarafımda göğsüme baskı yapan onun kalp atışları... Ağzımı açtığımda lafları ağzıma tıktı. "Çok, çok özür dilerim." Burnunu burnumun yanına, alnını alnıma yaslayıp gözlerini gözlerime dikti. Titreyen dudakları çok ufaktan dudaklarıma temas edince gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Onu durdurmak istedim ama konuşamadım. Kendini kasa kasa, dünyanın en güzel bahçesine doğru çekti beni. Şimdi dudaklarımdan biri dudakları arasındaydı. Kısa sürdü ama mükemmeldi. Çekti dudaklarını, gözlerini araladı. Usulca fısıldadı. "Yeniden benim kibritim ol. Bir daha asla sönmene izin vermeyeceğim. Söz veriyorum, Barış."

haberin yok... ölüyorum texting 8.8.19

Görünmez olmak istiyorsan kör olmalarını dilemelisin.

Yol gittikçe uzuyor, insanlar renkli hayaletler gibi geçip gidiyordu yanı başımdan. Sımsıkı tuttuğu elimi bırakmadan son sürat ilerlerken benim de onunla sürüklenmekten başka çarem yoktu. Yere düşen onlarca broşür asfaltın nemini emmiş insanların ayaklarıyla parçalanıyor... Benim ise nefeslerim hızlanmış, kalbim boğazımda atıyordu. O an düşünebildiğim tek şey ise uçuşmuş broşürler değil, birbirine kenetlenen ellerimizin nedeni olan önümdeki adamdı. ~ 🌈Goya2020 Fiction Fest kazanan hikayeleri arasında!