Kelebekler ölü. Renkli kanatları ölümü beklerken öldü. 🦋🦋 "İnsanlar kördür, görmezler. İnsanlar sağırdır, duymazlar. İnsanların kalbi taştandır, insanların kalbi buzdandır. Ne o taş çatlar ne de o buz kırılır. Ne o taş parçalanır ne de o buz erir." Biz gölgelerin ardında görünmeyenleriz. Bir gün bizi görseniz bile gölgemizi göremezsiniz. Aranızdayız, sizlerden biriyiz ama sizin gibi değiliz. Biz gözlerinin içine bakamadığınız o sokak çocuklarıyız. Biz kimsesisiz. Ve kimsesiz çocukların büyüdüklerinde kaybedecekleri hiç bir şeyi olmaz. Bizim kaybedecek hiç bir şeyimiz yok. *** "Burası neresi, siz kimsiniz?" "Biz gölgesizleriz, burasıda bizim mabedimiz. Burası gölgesizler mabedi" Duyduklarımı idrak edemiyordum. Kafam allak bullak olmuştu. Onlar kimdi, burası neresiydi, ben onlar için kimdim? "Tam olarak nerdeyiz?" diye sordum kısık sesimle. "Yerin altında" Korkuyla yutkundum. Yerin en dibinde nefes alan ben artık gerçektende yerin altındaydım. Gözlerimi karşımdaki yabancıya diktim. Zihnimde hüküm süren o sorulardan birini sordum. "Neden ben" "Çünkü kimsesizsin, kaybedecek hiçkimsen hiçbir şeyin yok. Tıpkı bizim gibi" (Gölgesizler mabedi adlı ilk romandır)

Ölümün öpücüğü kanlı bir iz bırakır. Soğuk dudaklarının izi, iblisin eceliyle meleğin felaketini tenine kazır. Ölmek biter de yaşamak biter mi? Şeytanın kurduğu oyun masumu da günahkarla birlikte ağına çeker mi? Arkanda bıraktıklarını bir kıyametin içine hapsedip kendi nefesini kestin, Önündekilere hazır olduğuna ruhunu nasıl ikna ettin? Tanrı Şeytan'ı cennetten sürdüğünde, Şeytan bir yemin etti. Şeytan, ruhu dediği saman kağıdını küçük küçük yırtıp iblisler yarattı. İblislerini insanların ruh sicimlerindeki defter yapraklarının arasına sakladı. Dedi ki, Bir iblisi öldürmek için, meleklerin kanına bulaman gerek ellerini. İnsan, öldürmem dedi. Öldürdü. Meleği de.

Henüz yirmi dördünde bir su altı arkeoloğu. Hayatı eğlenerek yaşamak gerektiğini bilen genç bir kız... Ama sandığı kadar masum değil. Neden mi? Terk edilmiş bir kasaba, Dillerde uğursuzca dolaşan bir efsane. Asırlardır devam eden bir savaş. Ölümleri belli olmayan dört büyük koruyucu. Korku tohumlarını, toprağın kum kum dökülen tanelerinin arasına ekmiş olan gizemli Merhutlar. Ölümle yaşam arasında ızdırap çeken sıkışmışlar. Dört büyük koruyucuların sonuncusu olan kız, Ruhları ölü olan ruhsuzların karşı konulmaz çekiciliği. Karanlık suların arasına gizlenmiş büyük bir gizem. "Büyük zaferler, yenileceğini bilerek kazananlardır." Gözlerinizi kapatın ve hayal gücünüzü zorlayın çünkü bu hikaye zihninizi karıştıracak kadar zorlu bir mücadele öyküsü. Uğultuların sağır edici sesi ve yardım çığlıklarını bastıran korkunun hissine hazır olun. Bu hikaye uğultuların ve yaşarken yok olmanın çaresizliğini anlatan acımasız bir hikaye... Ölümle yaşam arasında sıkışıp kalanlar için ızdırap çektirecek bir hikaye... Çünkü, "Gizemli sorular beklenmedik çözümleri var eder." Uğultuların sesine kulak veriyor musunuz? Başlama Tarihi: 06.11.2020