Sana acıdan kelimeler ördüm baba. Kendimden parçalar koparıp ilmek ilmek işledim. Seni sevmeye çalışırken, kendimden eksildim.

yetiştirecek çiçeklerimiz, birbirimizi yetiştireceğimiz zamanlarımız var.

▪şiir Umuda dayanan yanını seviyorum... Gözlerindeki perdeler kalktığında, gördüğüm insanı seviyorum.

▪kısa hikaye, tamamlandı. Genç kız bedenini iskeleye yatırıp; gözlerini, gökyüzüne değdirdi. Bulutlar gözle görülebilecek bir şekilde hareket ediyordu. Tutsaydı birinin ucundan, gidebilir miydi buralardan? Kurtulabilir miydi şehrin bu gürültüsünden, insanların gürültüsünden? Kurtulabilir miydi körelmiş kalpler şehrinden; bakıp da göremeyen insanlardan, duyup da işitemeyen insanlardan?

Yoktan başlayanların çocuklarıydı onlar. Kendi başlangıçlarını yaratanlardı.

¤ tek bölümlük hikaye. Reyhan'ın ağzından küçük bahçede yankı yapacak şekilde bir kahkaha kaçtığında, keçisi de arkasından meleyerek onu kovamaya başlamıştı. Sonbaharın ağır havası altında kalan; toprak tonlarına boyanmış, yağmurun: toprağa hasretinin kokusu olan bahçe, birden ikisinin kahkahalarıyla neşeye, mutluluğa boyanmaya başlamıştı. Şayet, insanlar; Tanrı'nın boya tüpleri olsaydı ve boyası biten bu dünyadan göç ediyor olsaydı, Reyhan ile Çiğdem, bu dünyadan geçen en güzel renk olacaklardı. Şu rengi atmış dünyada ki, en canlı renk.

▪tek bölümlük hikaye, tamamlandı. İçinde ki ateş sonunda sönmüştü ve Anka'nın ruhu, siyah korlardan kendine kanat yapmıştı. Acıları, onu özgürlüğe ulaştıran etken olmuştu. Acıları, onu sonsuzluğu götüren olmuştu. Acıları, onu sarmalayan olmuştu, yine. Siyah kanatları Anka için kanat çırpmaya ve onu gökyüzüne taşımaya başlamıştı. Bulutlar, rüzgar, güneş ve kuşlar bundan sonra ki her dansında eşlik edeceklerdi ona. Bundan sonra ki her zaman da; rüzgarın uğultusu, yağmurun yeryüzü ile buluştuğu zaman çıkan sesi, göklerin gürlemesi, kuşların cıvıltısı onun müziği olucaktı.

▪tek bölümlük masal, tamamlandı. ...Ve siz okuyucular. Unutun, olur mu? Düzene ayak uydurun ve unutun. Masaldan geriye gerçekten hiçbir kanıt kalmasın.