Yaşama amacı bulmaya çalışan masum bir kız ve bir anda kızın hayatına bodoslama giren İtalyan mafyayı konu ediyor...

Tüm umutlar tükenmişken en yakın arkadaşı sayesinde tekrar iş bulan,ve aşkın o tatlı duygusunu hissetmeye çalışan bir kızın hikayesi.. Bir patron ve sekreterinin maceralı ve bir o kadar da romantik aşkını bir de bu hikayeden dinleyin.

Gözlerinde ki soğuk grinin aksine bakışları bir şehri kül edebilecek büyüklükte ki bir yangının her tonunu taşıyordu. Ben ölümüne saniyeler kalmış bir kelebeğin umutsuzluğunu taşıyan kızdım,ölümün kasvetli siyahı tüm kalbimi esir almıştı; ona kadar. Ölümün Pençesi olarak anılan adam;Devrim Korel. Ya o benim siyahıma karışacaktı ya da ben onun Soğuk Yangın'ın da yanacaktım. Aşk değil, tek ruhun , iki ayrı bedene ayrılmasının hikâyesi. |14.8.15 tarihinde yazılmaya başlanmıştır|

"Akıp giden şu suya atlayamadığım için dünya üzerindeki tüm denizleri kuruttum. Artık hiç su yok, Alanguva. Ve biz alev almak üzereyiz." Yara almış her çocuğa ve yara almış her çocuk için. 18 Mayıs 2015.

Nereden bile bilirdi ki Erva, hayatının tek bir gecede bu kadar değişebileceğini. Biri söylese gülüp geçerdi. Bir anda kendini Barış denen adamın esiri olarak buldu. Babasının kumar borcu yüzünden kendisine bir mal gibi el koyuldu. İşte O gün hayatının başlangıcı olan adamla tanıştı. Batuhan Kılıç gözleri yeşilin en güzel tonu olmasına rağmen etrafta öfke saçarak gelmiş ve Erva'yı oradan kurtarmıştı. Bunun sebebi neydi? Neden onu oradan kurtarmıştı? Erva'ya Sana acıyorum diyordu. Ama erva gün geçtikce bu aşkın tek kelimesine inanmayan adama aşık olmuştu. Kadınlara zerre güvenmeyen bir adam Batuhan. Peki erva ne yapacaktı? Savaşmalı mıydı? Yoksa bu adamın aşkını kazanmalı mıydı? Bu hayatta hazır mıydı? Kirli ve pis işlere, her dakika canı tetikte yaşamaya katlanabilir miydi? Ya da kaçıp gitmek bir çare miydi? Barış erva'ya takıntılı durumdaydı. Batuhan'ın yanından ayrılsa onu anında bulurdu. Erva cehennem ve cennetin tam ortasında arafta kalmıştı. Adeta çıkış yolu yoktu. Erva uçurumun kenarındaydı.

Aramızdaki bağ, gülüşüydü.