alassa'ya mektuplar
ayakkabısını bağlarken düşmemek için dizlerime tutundu. bu o kadar eşsiz bir duyguydu ki dönüp sevinçten gülümseyemedim. 140521*
-
-
penceremden suratsız uzanıyor ellerim
üstelik kimsenin suçu değil, parmaklarımdan biraz kırılmışlık dökülüyor.
