"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

İlk hamleydi... Oyunlar oynandı ve ölümler yaşandı. Şah'ın günahına bulanarak Kasım'ın o fırtınalı yedisinde bir Vezir seçildi ve ilk kayıp o gün verildi. Gökyüzü annesi ölen küçük bir kız çocuğuna ağlarken, bir kadın öldürüldü ve bir kadın delirdi... İkinci hamleydi... Yeminler edildi taraflarca, ölüm antlaşmaları imzalandı kanlı mürekkebin ıslattığı nüshalarda. Oyunlar ve ölümler iki elden dağıtıldı, sınanacakları yer yeniden yaratıldı. Bir kadın, meczup rolü oynayan... Merhametini öldürerek ilk kurbanını seçti. Son hamleydi... Oyunlar ve ölümler mutlak bir sadakatle bağlandılar bu kanlı savaşın galibine. Yaşananlar yaşandı ve bitti. Tüm bunlar olurken ihanetler edildi, ölündü ve öldürüldü. Aşk... Aşktan da geçildi... Kasım'ın 7'sinde annesi ölen ruhu kana doymuş kız çocuğu, delirmiş bir katile tahavvül etti. Azla yetinmedi ama çoğa da yetemedi, kazandı ve de kaybetti... "Şah ve Mat." Öyle ki bazıları, sonda ne olduğunu asla öğrenemedi... Kurgunun bütün hakları tamamen şahsıma aittir ve saklıdır. Kopyalanması ve çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır. NOT:Wattpad'de KIZIL SERPENÇE adıyla yazılmış ilk kitaptır. Kitaptaki karakterlerin ve bahsi geçen oluşumun gerçek hayatla hiçbir alakası olmayıp yalnızca kurgudan ibarettir. Serpençe;Farsça'da güçlü kimse.

"Ceylan..." dedi ismimi söylemekten ne kadar hoşlandığını göstererek. "Senin evin burası derken bu konağı kastetmedim. Sonradan bulduğun aileni de..." Kaçırdığım gözlerim yeniden sahibini buldu. "Çünkü senin evin benim Ceylan. Senin yıllarca yok sandığın o evin, benim. Yuvan benim." Öyle miydi? Eğer ben, bu masalın sahici kahramanı olsaydım bir an olsun bu sorunun cevabını vermekten tereddüt etmezdim. Bu zamana kadar bildiğim, yanıldığım oldu derdim. Fakat değildim. Bu bir gün ortaya çıkacaktı ve ben o güne kadar bu evin sahibi gibiymiş gibi yapacaktım yalnızca. Bu yüzden ne hissedeceğine aldanmadan geri çekildim. Elleri tenimden ayrılırken bir an için boşluğa düşsem de aldanmadım. Meydan okuyan gözlerle baktım ona. "Cihan..." dedim incecik çıkan sesimle. "Tüm bu diyarı ayağıma da sersen, kan kokan birine evim demem. Yuvam bilmem..." Gözleri mümkünmüş gibi siyahın en koyu tonuna bürünürken acımadım, devam ettim. "Hani bir masalın ilk cümlesi derler ya bu şehir için..." Kafamı iki yana salladım. "Bizim sahte masalımızın son cümlesi olacak. Son cümlesi, binbirinci gecesi..." 🍂🍂🍂 Hikayenin tanıtım bölümleri ilk olarak Asran ismiyle yayınladı. © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz.

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

Aynı hikaye, farklı bir başlangıçla yeniden yazılabilir mi? Kasıtlı bir kaza sonrası hafızasını kaybeden bir kadın. Karısının onu hatırlamadığı bir adam. Ve devamının yazılı olduğu bir kitap... • "Ya seni ve bahsettiğin aşkımı hatırlamazsam?" Keskin ve kararlı bakışları bakışlarıma tutundu. "O zaman seni tekrar kendime aşık ederim." • +16

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

!!! +18 Soğukkanlı bir seri katille yolu kesişen bir kız... Üstelik kaderleri ortaktır ve sır perdesi aralanana kadar birlikte olmak zorundadırlar. ❄️ Yeni taşınılan her yerin tuhaf bir sırrı vardır. Fakat Merve ne belaları üzerine çeken, ne de kimsenin gözünü üzerinden alamadığı o kızdı. Masum sayıldığı da söylenemezdi. Aslında başına geleceklerin hiçbiri kendisiyle ilgili değildi. Ama bazen, bazı insanların yaptıklarının bedelini başka birileri öderdi. Kader, onları bu noktada birleştirdi. Hiç kimseye güvenemeyen soğukkanlı bir seri katil ve onunla birlikte olmak zorunda olan bir kız... Zaman ilerledi... Aralarında oluşan bağ inkar edilemeyecek kadar kuvvetliydi. Birlikteyken daha güçlüydüler. Bu yüzden birlikteydiler. 📍İçerisinde şiddet, kan ögeleri bulunmaktadır.

Sosyal medya hesabı üzerinden futbol yorumculuğu yapan ve hayli popüler olan Dila Aral, kullandığı rumuz dolayısıyla herkes tarafından erkek zannedilmektedir. Mesaj kutusuna düşen bir fotoğraf ve ardından katıldığı olaylı canlı yayın sonrası hayatı tamamen değişir. Sosyal medyada yerin dibine soktuğu yetenekli futbolcu Barış Akdora'yla 6 ay boyunca çalışmak zorunda bırakıldığında ikilinin arasında dinamikler değişir ve güç savaşı başlar. Beraber çalışmayı öğrenebilecekler midir?

Her son yeni bir başlangıç... "Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti. "O bir katil ben ise zavallı bir kurbandım sadece." Yeşil irislerini yumduğunda sıcak bir sıvı yanağından dudaklarına doğru yol aldı. "Kalbimi katletti ve bana sonsuz bir acı bahşetti." ... "Merih..." Diyebildi. Adamın eli kızın ensesi ve sırtı arasındaki bölgede dururken adını işitmek ilk defa hoşuna gitmişti. Zühre'nin savunmasız ve istek dolu çıkan sesi ortamın ambiyansını anında değiştirmişti. İki bedeninin çevresinde hüküm süren ateş çemberinin alevleri artmaya başlıyordu. "Bana ne yapıyorsun?" Zühre sonunda düzgün bir cümleyi zar zor kurarken Merih'in gözlerine bakabilmişti. "Ne yapmışım?" Lakin adamın gözleri hala genç kızın dudaklarında oyalanırken nefesi Zühre'nin yüzüne çarpıyordu. Bu anı her defasında yaşadıklarını biliyordu ve ilk defa sonucu uzaklaşmak olmayacaktı. Yayın Tarihi: 8 Eylül 2021