Karanlıkta kalmış bir adamın değil, Karanlığa karışmış bir kadının acısı bu. Dostlar vardır, hiç bitmeyen. Dostlar vardır, sonu ölümle biten. Bizim sonumuz da öyle olacak sanıyordum, Ta ki onu tanıyana kadar. Beni karanlıktan çekip çıkaran adama aşık olmuştum. Üçüncü kez doğdum ve bir daha ölmedim. ÖNEMLİ; Kesinlikle bir töre hikayesi değildir.

Bir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can daha emrediyordu gökyüzünden.... ...... "Ben istersem nefes alır,ben istersem yaşayabilirsin güzelim, sen diye birşey yok ilya,sen ve sana ait olan herşey bana ait küçüğüm" Acı oydu, acı adamın duygusuzluğuydu,acı daha o doğmadan emanet edilmişti ellerine... "En acı ölüm ruhunun öldürülmesidir" Onunda ruhu ölmüştü ardından bedeni esir olmuş gücünü yitirmişti yavaşça... İLYA SOYKIR; Ateşin küçük kurbanı... Üç ay içerisinde tüm ailesini kaybetmiş,bu koca dünyada Onu acılar içinde ölüme sürükleyen duygusuz bir adamın ellerinde esir olmuştu... ölümü tatmak için çırpınıyordu ilya,her gece gözlerini parçalayan damlalar akmak için emir almışken, ölümü kara kalemle kalın bir kitaba not edilmiş. gerçekleşmeyi bekliyordu sadece... ATEŞ KARAHANLI; Acının, duygusuzluğun, ölümün beden bulmuş haliydi.. O acıdan yaratılmış,intikam ateşiyle büyümüş içindeki acımasızlığa tutunarak gelebilmişti bu yaşına kadar... İçindeki intikam ateşini bu minik bedenden çıkartmak için üstüne acımasızca abanırken,güçsüz çığlıklar duvarlara çarparak isyan edercesine Kaçıcak yer arıyordu. daha fazla direnememişti küçük bedeni... Kaderle iş birliği yapan ölüm emri,küçük kızı bu hayattan silmek için adamın Emirlerine itaat ediyor,onun gölgesine boyun eğiyordu tam anlamıyla... +18 bölümler olucaktır lütfen bunun bilincinde olarak okuyunuz

"Şimdiden pes ediyorsun. Yalvarmanı sağlayabilirim." "Lütfen git." dedim cılız sesimle. Cevabı kendisini bana bastırmak olmuştu. "Bedenin böyle söylemiyor." "Hazer yalvarırım." dedim. "Sarhoşsun. Yalvarırım bırak beni." Hazer başını iki yana salladı. "Seni bırakmayacağım." Dizimi kaldırıp ona bütün gücümle bir tekme attım. Hızlıca yanından koşarak giderken kalbimin atışını ağzımda hissedebiliyordum. Salonun ortasına kadar geldiğimde belime çelik bir kolun sarıldığını hissetim ve dudaklarımdan çaresiz bir çığlık kaçtı. Sırtım göğsüne çarptığında nefesim kesildi. "Benden kaçabileceğini düşündüren nedir?" Aniden döndüm ve bu sefer göğüslerimiz karşı karşıya geldi. Beni sertçe itti ve sırtım duvara çarptı. Acıyla inledim. Eli acımasızca boynuma sarılırken hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Suratını suratıma yaklaştırdı. "İşte şimdi Eflal." dedi sesi duyduğum en karanlık tonlardan birisinde çıkarken. "Şimdi seni kimse elimden alamaz." Kolumu dirseğimden sıkıca kavrayarak beni tekrar odasına götürmek üzere merdivenlere yöneldiğinde çığlıklarla ve debelenerek ona engel olmaya çalıştım. "Hazer, çok özür dilerim. Yalvarırım bırak beni. Çok özür dilerim lütfen!" Yalvarışlarım beni tekrardan karanlık odasına itene kadar sürmüştü. Kapının önünde dikilip karanlık simasıyla beni izlerken kurtulamayacağımı anladım. Onun elinden kurtulamayacaktım. Beni kurtaracak kimse yoktu. ◇ Hatırı sayılır düzeyde şiddet ögeleri ve cinsellik içermektedir. Sorumluluk okuyucuya aittir. Bu güzel kitap kapağı tasarımı için @Malpomene 'ye çok teşekkür ederim. ♡

Delilik bulaşıcıdır, dengenizi bozabilir. Bir adam vardı. Önce ruhumda, sonra tenimde Bir yangın başlattı. Bir adam vardı. Namlusu alnımda, Dudakları dudaklarımda. Bir adam vardı. Ellerini kana buladı. Aynı ellerle saçlarımı okşadı O adam var ya, Ruhunda cesetler biriktirdi. Ve sonra; Ruhundaki kiri bana bulaştırdı. Beni kirletti. "Senin beyazlığına geçemeyecek kadar karanlıktım. Ama seni kendi bataklığıma çekecek kadar gözüm kararmıştı. Ben aydınlamazdım ama sen batabilirdin. Biz ayrılamazdık ama sen ölebilirdin." Bir çöküş masalı... Şeydanur İpek. Not: Şiddet içerir. 16 yaşından küçüklerin okuması uygun değildir.

Avcılar ortaya çıkarken bakışlarım tekrar Alaz'ı buldu. Onu vurmamışlardı çünkü hareket etmiyordu. Boğazımdan kaçan hırlamayla ayağa fırlarken önüme gelen ilk avcıya saldırdım. Elindeki silahı savurup boynunu kırdığımda Alaz adımı haykırdı. Silahlar bu defa ardı ardına ateşlenirken hızla yerde yuvarlandım. Karnım ve bacağımdaki acı katlanırken sert bir solukla dizlerim üstünde kaldım. Bakışlarım Alaz'ı bulurken diğer bacağıma daha sıktılar. Onu da karnından iki kere vurmuşlardı. Dişlerimi sıkarken sertçe soluyordum. Üç avcı bana yaklaşırken ikisi silahlarını üzerime doğrultmuştu. Üzerlerinden yayılan yoğun kurtboğan kokusu genizimi yakmıştı. İkisi kollarıma uzandığında hareketsiz kaldım. Daha fazla kurtboğan yemek istemiyordum. Gücüme ihtiyacım vardı. İkisi kollarımdan tutup kaldırırken biri arkama geçmişti. Silahın namlusunu sırtıma bastırmayı ihmal etmemişti. Otuzdan fazla avcı vardı. Benim gibi Alaz'ı da kaldırmışlardı. Gözlerimiz buluşurken sertçe soluyordum. " Düşmanını hafife almamalısın. " diyen tok ses ilerideki ağaçların arasından gelmişti. Beşten fazla kişi ağaçların arasından yürüyordu. Bu ses daha önce duyduğum seslerden değildi. Başımı Alaz'a çevirirken kaşlarım çatılmıştı. İfşa olmuş olabilir miydi? " Ayıldığınız da konuşacağız. " diye devam etmesiyle kollarımdan tutan avcıları savurdum. İki silah ateşlenirken öne doğru düştüm. Sırtımdaki acıyla inlerken son anda yüz üstü düşmekten kurtuldum. Gözlerimin önündeki görüntüler karanlığa karışırken son gördüğüm şey Alaz'ın öylece yerde yattığı oldu. Koza bizi avlamıştı. Ava giderken avlanmıştık. ©2018 | cerenbrbr8

Skyrim. Buz'un,soğuğun yurdu. Bu diyarda hayatta kalmak için savaşmak gerekir. Tamriel adlı kıta tek bir İmparator tarafından yönetiliyor. Elsweyr,kedi ırkı Khajitler'in diyarı. Ulu Kaya,büyü gücü fazla olan Bretonların diyarı. Nehirli Vadi,Orman Elfleri'nin diyarı. Morrowind, Kara Elfler'in diyarı. Balyoz Yurt, Kızıl Muhafızlar'ın diyarı. Yaztutan Adası, Yüce Elfler'in diyarı. Skyrim, Kuzeyli'lerin diyarı. Cyrodiil, İmparatorluk insanlarının diyarı. Oblivion Krizi ile başlamıştı herşey. Oblivion kaotik bir yer ve çok zor yollardan gidilebilir. Burada Daedra Prensleri yaşar. Daedra'lar, Tamriel'i işgal etti. En sonunda Mehrunes Dagon( Daedra Prensi) , Oblivion Diyarı'nı, Nirn'e( Tamriel'in bulunduğu gezegen) yansıttı ve asıl şeytani forma ulaştı. İmparator Martin Septim, Krallar Kolyesi'ni parçalayarak Akatosh( Dokuz Tanrı'nın başı, Zamanın Ejderha Tanrısı) görünümüne girmiş ve Mehrunes Dagon'u Oblivion'a sürgün etmiştir. Martin Septim bu hareketiyle kendisini feda etmiştir. Yüce Elfler, Yaz Tutan Adası'nda Aldmeri Dominyo'luğunu kurdu ve Tamriel'i işgal etti. Sonucunda bir isyan patladı. " Kar düştüğünde ve beyaz rüzgarlar estiğinde yanlız kurt ölür. Ama sürüsü hayatta kalır."(Kuzeyli Atasözü) Bir savaş kahramanı çıkıp tüm Tamriel'i kurtarabilecek mi ?

- Senin ne işin var burada... Minenin sesi titriyordu korkudan. Tüm gücüyle kapıyı kapatmaya çalışdtı. Onun bu çabası beni sinirlendirmekten başka bir işe yaramadı.. - Görünen o ki, benim küçük karım yaşadıklarından hiç ders çıkarmamış... Onun çabasını görmezlikten gelirken, sertçe kapıyı iterek açtım.. Karşısında korkudan titreyen kıza bakar, acımasızca... Kızın canını ne kadar yakarsa yaksın genç adamın içindeki nefret azalmıyor, kaçtı benden bizden kaçtı.. Korkudan titreyen vücuduna baktım uzun bir süre.. ........ Mine Her zaman ki gibi, kocası yine bulmuştur onu, o eve götürecek. Kabullenmez küçük yüreği bunu, o cehennemde yanmaktan yorulmuştur artık mine. Bitmeyen öfkenin, hedefi olmaktan da yorulmuştur kalbi artık. Onun tek mutluluğu, ayakta tutan tek şey bebekleridir. Minenin, sarılır bebeğine, bu adamın öfkeli bakışlarından bebeğini korumak ister Emir önce kızın büyüyen karnına, orada ona ait bir can olduğunu düşünmek genç adama ayrı bir haz verir, sonra korkudan gözleri dolan kıza acımasızca bakar, soğuk bir sesle. - Hadi karıcım, evimize gidiyoruz. Mine korkuyla başını olumsuz anlam da sallar, sesi titrese bile bu adama boyun eğmemeye kararlıdır.. - Benim evim burası, git buradan , rahat bırak bizi. Bebeklerimi de beni de unut, kendi yoluna git.. Emir gözünde saklayamadığı öfkeyle süzer karısını, sabrı taşmıştır artık.. - Gerçekten mi, Mine! Gerçekten seni bura da, dahası karnında bana ait olan canlarla bırakacağımı düşünecek kadar, aptal mısın? Gerçi akıllı olsan, benden kaçamayacağını bilirdin. Şimdi düş önümü, ve bir daha bir adım atmadan önce.. Bir değil bir kaç kez düşün. Karnındaki bebekleri sağ elimle göstererek.. - Benden gidemezsin, artık tek başına değilsin, bizi bir birbirimize bağlayan nedenlerimiz var. Nereye gidersen git, bir adım

Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim. Beni bu gece kendine ait kılacaktı. Benim karşı çıkacak gücüm yoktu, zaten karşı da çıkamazdım ki. Sırf kardeşimi o lanet olasıca yetimhaneden çıkarabilmek için kendi hayatımı, bedenimi, ruhumu acımasız bir adama teslim etmiştim. **** Karşısında ağlayarak, göğüslerimi gözler önüne sermiş geceliği yukarıya çekiştirip saklamaya çalıştım. Ama ne yazık ki fayda etmiyordu. Burnumu çekerek mırıldandım "Ben istemiyorum." Sarhoş olduğu her halinden belli olan histerik bir kahkaha dudaklarının arasından koptu. Başını geriye doğru atıp kahkahasına devam etti. İnci gibi beyaz dişleri gözler önüne serilmişti. Kahkahası birden kesilip, boynunda ki damarlar belirginleşmeye başladı. Yüzü eski sert haline dönerken bakışlarını yüzüme dikip, canımı yakan sözler zehirli dudaklarının arasından döküldü. "Ben istiyorum. Bu gece kollarımda sabahlıyacaksın." ****** Not; kitabın tüm hakları bana aittir. Kopyalanma veya çalıntı gibi bir durum olursa yasal işlemlere baş vurulacaktır. Wattpad'te bu isimde ilk kitaptır. 24/10/2020

Zalim bir babadan kalan lanetli bir isim. Dışlanmış bir adam... Aynı zamanda yapabileceği tek işi yapıyor. O bir ödül avcısı. Yeni işi Doğu Prensinin tek varisini öldüren adamı yakalamak. Elinden bu zamana kadar hiç kimse kurtulamadı. Doğu Prensliği'nin tek varisiyle zoraki bir evlilik yapmak zorunda kalmıştı genç kadın. Nefret ettiği kocasını erkek kardeşi öldürdüğünde kurtulduğunu sanmıştı. Oysa şimdi daha zalim bir adam kardeşinin peşine düşmüştü. Onu Celladın oğlunun elinden nasıl kurtaracaktı? Avını yakalamak için dul prensesin peşine takıldı. Nereden bilebilirdi ki genç kadının Kayıp topraklara kaçacağını? Dudaklarında avını pençesine düşürmüş bir kurdun gülümsemesi vardı. Kayıp topraklar ona aitti. Hiç kimse ondan izinsiz adım atamazdı. Genç kadın kendi ayaklarıyla tuzağa girmişti. Tıpkı küçük çaresiz bir kuş gibi... Tamara Kayıp Topraklara kaçtığı ilk anda avcısının eline düşmüştü. Erkek kardeşinden önce kendisini bu acımasız adamdan kurtarmak zorundaydı.

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası