"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir." İki adam arasında kalan hasta bir kadın.. Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp giden bir adam. Bir tarafta henüz yeni tanıştığı, onu canından çok seven, onu korumaya çalışan, değer veren, her koşulda yanında olan bir adam. Siz kimi seçerdiniz? Sevdiğinizi mi, sizi seveni mi?

"Ahh!" "P-pardon, ben sadece-e.. T-tuvalete.." "Önüne bak!" "B-ben.." "Çekil şurdan!" "Ah!" "Git, dedim!" "Hayvan.." "Ne dedin sen?!" "B-ben..birşey, b-ben..d-demedim-m.." "Kerem! Abi ne yapıyorsun?!" Yirmidokuz yaşlarında bir erkek, kaba, sert ve mert. Büyük iş adamlarını alt edebilecek seviyede. Kendi ayakların üzerinde duran, çalışan,çabalayan ve başaran. Ailesinin üzerin'de tüten, Zeus kadar yakışıklı bir tanrıca kadar nefes kesiciy'di. Onun ismi O'na hitap ediyor, o bir Sayer, Kerem Sayer. Yirmidört yaşlarında bir kız, asi, masum ve kırılgan. Bu yaşına kadar amca'sının bir duygu yanıtı görmemiş. Onca yaşananlar arasında hala ayakları üzerinde çırpınıyor. O siyahlar içerisınde beyaz nokta değildi, o siyahın'ta kendisiydi. Ismi O'na hitap ediyor gibiy'di, Zeynep Yılmaz, Aile hasretiyle bu yaşa kadar geldi ve Yılmadı.

ONA KADAR SAY < Ailesi dağılan genç bir kız ve ona aile olacak huysuz bir adamın hikayesi > Başlangıç '14.08.16' On dokuz yaşına daha iki gün önce basmıştı Zeynep. Karnındaki bebeğinden habersiz, anne ve dedesiyle küçük bir kasabada yaşıyordu. Masum değildi. 'Masum' denilen kavramı çoktan geçmiş, saflığa giriş yapmıştı. Fazlasıyla saftı. - Kimilerine göre de salak - İşkolik ve dedesine fazlasıyla düşkün bir adam, kerem. Olacağından habersiz bir baba adayı da ayrıca. Nasıl olduğundan ve de olacağından habersiz yirmi dokuz yaşında genç bir baba adayı.. ~Kurtulmuş bir hayat, ölen bir adam~ ~Saf bir kız, ciddi bir adam~ ~Saf bir kız, seven bir adam~ ~saf bir kız, sabırsız bir adam~ ...Ailesi dağılan genç bir kız ve ona aile olacak huysuz bir adam...

"Karakış bir aşkın hikayesi!" Bir kadın bakıyor pencereden. Mutsuz. Bir adam geçiyor kaldırımdan. Umutsuz. Aşk tam ortada duruyor... Adam bakıyor, kadın ağlıyor. Aşk geçip gidiyor. (F. Mihayloviç Dostoyevski.) VEYL SERİSİNİN İKİNCİ KİTABIDIR. [Konusu ilk kitaptan bağımsız olduğundan, ilk kitabı okumayadabilirsiniz. Arzu ederseniz okuya da bilirsiniz tabii.] YAYIMLANMA TARİHİ: 03.08.2016 ◆◇◆ HİKAYE ŞARKISI: Yedinci Ev - Utanıyorum Halimden.

Cesaretli Kadınla İnatçı adamın hikayesi.. Sizi en yakın arkadaşınızla aldatan eski sevgilinizden nasıl intikam alırdınız? O başkasına bekaretini vererek ona ihanet edenlerden intikam aldığında aslında hayat ona en güzel hediyyesini sunmuştu. Aşkı.. Peki aşkını kazana bilecek mi? Ya Adam bu cesaretli deli kadınla başa çıkacak mı? Yoksa aşka inanmam deyip kendisini en büyük aşkın alevleri arasında bulacak mı? Merak mı ettin?? Evet evet Sen:) hadi o zaman hikayeye.. Sevgilerle,Loneriders.. **09.02.16**

Leyla dedi. "Kerem gibi sevmek nedir?" En derininden acı koy önüme, Öyle bir parçalasın ki Sesim çıkmasın, Gözlerim görmesin, Yüreğim işitmesin. Kabulüm... Bu hasrete doymuş beden Tek bir şey ister nihayetinde. Gelecekse acısıda kederide senden gelmeli Hepsini acım yapar yanarım kalbinden kalbime..." Aşık olmaya küsmüş yazar bir adam. Aldatılmış bir kadın. Yoğun bir şekilde şiir içerir...

Herkes hayatının aşkıyla nasıl tanıştığını anlatırken gülümser. Bizim için durum biraz farklıydı. Hayatlarımızın tepetaklak olduğu gün her şeyin sonu gibi görünse de, birçok şeyin başlangıcıymış aslında...En derin acılar en mutlu anlarımıza sebep olabilirmiş. İnandıklarımızı kaybettiğimiz gün inanmadıklarımızın gerçeğimiz olduğunu öğrenmiştik. Biz de zamanla alıştık, gözlerimizi kapatmaya...

Zeynep ve Kerem Üniversitede tanışan iki genç... Büyük bir aşk. Bilinmeyen bir geçmiş. Ve kırık iki kalp... Komedi ve sonrasında gelen dramla harmanlanmış bir ZeyKer hikayesi.

...

Beni Tanıyın; Ben Zeynep Şu Yılmazlar Holding'in Patronu.Ailemle güzel bir hayat Yaşıyorduk.Son zamanlarda babamla annem sık sık kavga etmeye başlamışlardı.Aldırış etmiyordum Çünkü önceki gibi iki dakika sonra Barışacaklarını biliyordum.Ama Öyle olmuyordu Kavganın sebebini anlamaya çalışıyordum.Sadece '' Suç'' kelimesini duyabildim bu Kavgada.Daha 18 Yaşlarındaydım. Babam Bizi pikniğe götüreceğini söylemişti.Mutluydum çünkü tekrardan neşeli günlere döneceğimizden adım gibi emindim.Yola koyulmuştuk.Hayatımın değişim aşaması tam o zamanlarda olmuştu , Yerle bir olmuştum.Babam Hiç Duraksızın Sürüyordu arabayı Ne kadar yavaşlamasını Söylesemde Duymuyordu.Frenin tutmadığını Kemerlerimizi Bağlamamız gerektiğini söylemişti.Sonrası mı ? Feci bir kaza , Hayatını kaybeden 3 Kişi , Yerle bir olan Kimsesiz Bir Genç kız,Hayatı Değişen Ve Ne Yapacağını Bilmeyen Kız ! Herşeyim vardı.Bunlar Fazlaydı.Birkaç arsa, Ev vs. Satıp Bağışladıktan sonra Bana Yetinenlerle hayata tutunuyordum.Aklıma ne zaman Ailem gelse Dağ Evine , Yazlığıma Kaçardım.Birgün Yine Öyle Yapmıştım.Ve Tamda O Zaman Hayatım Tamamen Değişmişti..