DÜZENLENDİ. Güneşin öptüğü Kardelen, kusurlu bulduğu kusursuz güzelliğinin farkında olmayan, özgürlüğüne düşkün bir bey kızıydı. Kızıl saçları ve çilli yüzüyle ovasında ki tüm kadınlardan farklı, açık mavi gözleriyle ise bu zamana kadar görülmemiş, büyülü bir güzelliğe sahipti. Ancak onun bu görülmemiş güzelliğini kötüye yoran, onun lanetli olduğunu düşünen zihniyetler kızına düşkün babanın bir önlem almasına sebep oldu. Kızının güzelliğinden haberdar olan baba, genç kız büyüyüp serpilmeye başladığı an, saçlarını sarıklarla, yüzünü ise peçelerle saklamaya başlamıştı. Bu önlem genç kızın hayatını tamamen değiştirecek, onu efsanevi bir varlığa dönüşmüş Kara'nın pençelerine atacaktı. Hiç kimseye boyun eğmeyen, güneşin öptüğü bir Çerkes kızı... Ve onu pençelerine alan, adı gibi karanlık; ömrü boyunca annesinden başka kadınla konuşmamış, ürkütücü denecek kadar iri bir Osmanlı askeri. Onları bekleyen uzun bir yol... Kardelen, Kara'nın karanlığından heyecan duyarken, Kara kendine karşı gelebilecek kadar cesaretli bu tuhaf kızın gizeminde kaybolacak, onun çirkin yüzünü saklamak için taktığını düşündüğü peçeyi düşürecekti. Ama bilmediği bir şey vardı. O peçe düştüğü an kendisi de genç kızın ufak ama güçlü pençesine düşecekti.

Hayattaki en büyük korkusu yabancı erkekler olan Alçin Erge, Korkmaz Kemal Aslankara tarafından alındı. Bu hikayede yaşamak isteyenler ölecek, ölmek isteyenler yaşayacak.. Kendi kurgumdur, telif hakkı şahsıma aittir (noter onaylı). Çalıntı ihbarı alırsam tüm yasal haklarımı kullanırım! 🔞《BU HİKAYEDE VAHŞET UNSURLARI BULUNMAKTA ETKİLENME DURUMUNA KARŞI OKUNMAMASI İÇİN UYARIMDIR! 》

Benim eşsiz eşim... Sana mühürlenmek, bu hayatta bana verilmiş en büyük armağan . Kaderimin sayfalarına senin adını yazan Tanrı'ya hangi iyiliği yaptım da, böylesine kıymetli ve nadide birini bana layık gördü, hiç bilmiyorum.

Kuru öksürükleri durmadı bir süre. Boğazının acısını ben hissetmiş gibi yüzümü buruşturdum. Hastalığı benim yüzümden kaptığı için suçluluk hissi geçmiyordu da sanki artıyordu. "Ateşin düştü mü bir bakalım," diyerek ateş ölçeri elime aldığımda gerek yok dercesine elimden aldı aleti. Bileğimden beni kendine çektiğinde zaten üzerine eğilmiş halde olduğum için dengesiz duran bedenim kolayca savruldu ve kucağına düştüm. Kollarını iki yanımdan sarıp kara gözlerini gözlerime dikti yine. Hastalıktan çatlamış dudağının kenarını ısırdı beni izleyerek. "Boşa uğraşıyorsun kızım. Ne düşmesi...senin yanında beni yalnızca ateş basıyor."

Şanlıurfa ☞ Muğla 0546****; Fotoğraf* 0546****; Belli ki bu yoldan yürümüşsün... 0546****; Yoksa etraf böyle çiçeklenmezdi. İlsu; Var öyle marifetlerim :) 0546****; Benim hayatımında sen tarafından çiçeklenmeye ihtiyacı var, 0546****; Bir el atar mısın? İlsu; Sen kimsin? İlsu; N'oluyoruz?

"Hayatımda açan ilk Çiçeksin sen. Tamda bu sebepten ben bu kapıyı çalar dururum." Gözlerimi açmaya cesaretim yoktu. Dışarıya hart hurt olan adam bana gelince şair oluyordu sanki. Böyle konuşmasın bana böyle bakmasın istiyordum. Sonra parmağının ucu değse ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum. Elimi göğsünden indirmeye çalıştığımda önce direndi sonra izin verdi. Bakışlarımı gözlerine kaldırmadım ki beni ikna edemesin. "Sağır birisinin kapısını sonsuza kadar çalsan ne olur Kutay?" Bir soru değildi bu. O da elbet farkındaydı ona söylemek istediklerimin. İncilerini gözüme sokarcasına güldü yine. Ayşem'inki gibi olmasada o küçük gamzeler belirdi dudaklarının kenarında. "Belki çöp atmaya çıkarsın be Çiçek. Bendeki bu umut var ya yapay çiçeği bile sulatır bana." 🌼🌼 "Bahar dalı narin olur be Çiçek. Bırak da ehil eller sevsin olmaz mı?"

Arslan ve Çise'nin hikayesine benimle birlikte tanıklık etmeye ne dersiniz... ▪KESİT▪ " Beni asla bırakmayacaksın değil mi ? " Hıçkırıklarımın arasında sorduğum soruya bedenimi bırakmak istemezcesine sıkarak " Asla...Bir tek sen! Hayatımda bir tek sen olabilirsin..." diye cevap vermişti. Bu adamdan benim ömür boyu kurtuluşum yoktu... Bunu anlamak için akıllı bir insan olmama ise hiç gerek yoktu. O Arslan Kara'ydı... Herkesin korkulu rüyası olurken , herkesi önünde diz çöktürürken bir tek benim önümde diz çökmeyi kabul etmiş , koca kalbine bir tek beni sığdırabilmiş olan adam. Kapak Tasarım : @mayneymishera ♡ Duyuruu ; Konu kaçırılma konusudur. Ve Arslan karakteri fazlasıyla psikopattır. Kitabı bunun bilincinde okursanız sevinirim....

Bana baktı, yanına yaklaştım. Çenemi yukarı dikip söze girdim, "sende bende birbirmizi tanımıyoruz." Tek kaşı havalandı. "Biraz evli kalır sonra boşanırız. Ben tanımadığım bir adamla bir ömür geçirmek istemiyorum." Dediğimde yüzünü biraz yüzüme yaklaştırdı. "Önümüzde yıllar yıllar var Efsun Arslanoğlu tanışırız." Dediğinde sesi sert değil aksine garip bir şekilde yumuşaktı ve birde eğlenir bir tını vardı sesinde. Gözleri gözlerimde, elleri arkasında bağlıydı. Boyu benden oldukça uzun olduğu için yüzüme eğilmiş olması aramızda ki mesafeyi azaltmamıştı. "Ya ne demek tanışırız! Delirdin mi sen?" Başını salladı. Sinirle güldüm. "Ben sevmediğim bir adamla bir ömür geçirmek is te mi yo rum!" "Seversin." . . . . . . Efsun Akın & Karan Ali Arslanoğlu !!!Yaş farkı içerir!!!

"Bu bir Milat, Kıyamet." *** "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. *** Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.