သူမနိုးလာေတာ့ ေခါင္းတလားတစ္ခုထဲမွာ။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ ့ေပါ့။ သူမအခ်ိန္ကူးေျပာင္းလာတာလား။ ဘာေႀကာင့္ ေရွးေခတ္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အဝတ္တစ္စံုက သူမကိုယ္ေပၚမွာ ေရာက္ေနရသလဲ။ အမွွန္ေတာ့ သည္ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ဟာ မိန္းကေလးပါပဲ။ သားလိုခ်င္တဲ့ မိခင္ရဲ ့ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးေနခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေပါ့။ ထိုမိန္းကေလး ေသဆံုးခ်ိန္မွာ ေရာက္ရွိလာတဲ ့သူမအတြက္ ဒီေလာကဟာ သူမႀကည့္ေနက် ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကလြဲလို ့ သူမနဲ ့အျပင္မွာ အကြ်မ္းတဝင္မရွိတဲ့ ေလာကတစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ့ေနာက္ ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ထိုမိန္းကေလးနဲ ့ အပယ္ခံမိခင္အတြက္ သူမဟာ ဒီေလာကမွာ ေနသားက်ဖို ့ႀကိဳးစားရတယ္။ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြနဲ ့ရႈပ္ေထြးလွတဲ ့ျမိဳ ႕စားတစ္ပါးနဲ႔ အ​ေပးအယူလုပ္​ဖို႔ဆိုတာက သူမအတြက္ မလြယ္ကူလွတဲ ့စိန္ေခၚမႈတစ္ခုပါပဲ။ original writer - iCiyuan (romance, normal, comedy)

"ကျွန်တော် အခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ?" ရေနံချေးဝနေတဲ့ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးထဲမှာ မီးအိမ်က အလင်းတစ်ခုပဲ ဖြာကျနေတယ်။ရေဒီယိုလို့ ယူဆရတဲ့ လေးထောင့်ဆန်ဆန် အရာဝတ္ထုလေးထံက ပျံ့လွှင့်လာတာ က သူနဲ့ အတော်လေးမရင်းနှီးလှတဲ့ ၂ဝရာစုလောက်က မြန်မာသံစဉ်တွေ။ ဘေးအခန်းနံရံမှာ ကပ်ထားတဲ့ ပြက္ခဒိန်ကို အကြည့်ရောက်တော့ သူအံ့သြလွန်းလို့ အသက်ရှုဖို့တောင်မေ့လုလု။ တနင်္ဂနွေရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ မြင်ဖူးတဲ့ မင်းသမီးကြီးခင်သန်းနုရဲ့ Young version ညို့အားပြင်း ဓါတ်ပုံက သူ့ကို တဒင်္ကာ ဆွံ့အစေတယ်။ "အခု ...အခု ဘယ်နှခုနှစ်လဲ?" "အို လူလေးမမှတ်မိတော့ဖူးလား?ဒီနေ့က တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ကျော် ၁ရက် ၁၃၃ရလေ " "ခင်ဗျာ" ရွှေဘီးဆံပတ်နဲ့ ရှေ့က ဘွားတော်ကိုကြည့်ပီး သူ့ခေါင်းတွေ ချာချာလည်သွားသလိုပင်။ ဘာလဲ.. ငါအခု ဝတ္ထုတွေထဲကလို လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ်၄ဝကျော်မှာ ပြန်လည်မွေးဖွားလာခဲ့တာလာ