Bir zamanlar Moğolistan, Baykal gölü ve çevresi Bir kadın düşünün atları coşa getiren, bir kadın düşünün kurtlarla dost ve bir kadın düşünün atmacaların dilinden anlayan, yine bir kadın düşünün belki de tüm Moğolistan'ın en çirkini, en bet olanı. Bir erkek düşünün Moğol Han'ının sağ kolu namı ülkenin sınırlarını aşmış savaş lordu . Çini dize getiren ama han karşısında savunmasız. Yakışıklılığı ile Moğolistan'daki kadınların yüreklerini ağzına getiren boş zamanlarında o yataktan bu yatağa konan kadınların gözde bekarı. Han ve Sultan'ın emri ile evlenecek olmaları işin acı tarafı olsa gerek . At arabasının kapısı açıldığında ilk önce şişman tombul el gözüktü. Timur eli tutup dışarı çektikçe el arabanın içine doğru Timur'u çekiştirdi. Kısa arbede sonunda kız çekilip Alp Tolga'nın kucağına düştü. Alp Tolga o an öleceğini sandı. Zaman durdu nefes dahi alamadı . Tiksinti ile kollarının arasındaki kızı ittirdi. "Ulu bozkurt aşkına! Yeryüzünde bundan daha çirkin biri olabiliriydi? Burnunun yanındaki o koca et beni." -Iğğğğğğğ Yusyuvarlak şekilsiz surat. Yüzünü buruşturdu. O kaşları neydi öyle orman çalısı gibi? Bıyıkları ve sakallarına ha birde tombul, tombul ellerini hiç saymıyordu. Altay omzuna dokunup sırıttı. -Şanslı hergele. Gelinin de yeryüzü meleği. -Öldürürüm seni sus. Bala, tam yanından geçerken dayanamayıp, -Keşke gelirken bir iyilik yapıp yok olsaydın. Öleydin. Sakin sakin yanından geçerken Bala durdu. Sinirle döndü. -Bende aynısı yani. Dedim ki içimden şu piç gittiğimde orda olmasa bu işkenceden kurtulsam yani. Alp Tolga çemkiren kıza baktı. -Evet deme. Dersen hayatını karartırım. Bala da aynı terslikle -Asıl sen evet deme. Çok canını yakarım.- Amca dedim sen olsan böyle beter kadına bir saat bile katlanır mıydın? -İçi çok güzel iç

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

Yol boyunca ne hissedeceğimi ne düşüneceğimi bilememiştim. Her defasında belki bu sefer başkadır umuduyla hareket ediyor kendimi kandırmaktan ileriye gidemiyordum. Evimin anahtarını bulup kapıyı açmak istediğimde benden önce kapım hızla açıldı. Bakışlarım onu bulduğunda boğazımdaki yumruyu hissedip yutkunmaya çalıştım. "Efsun..." adımı kısık sesle tepkimi ölçmeye çalışır gibi söylemişti. Omuzlarım sanki umursamadığımı göstermeye çalışır gibi yukarı aşağı hareket ettirip dudaklarımı içeri bükerek ona baktım. Gözlerimiz birbirini bulduğunda bana öyle derinden bakıyordu ki. Sanki içime hapsettiğim, gizlemeye çalıştığım hayal kırıklarım bir film şeridi gibi gözlerime yansıyor gibi bakışlarını pür dikkat beni izlemeye odaklamıştı. Umursamıyormuş gibi davranmaya çalışmam ona işlememiş olmalı ki beni teselli etmek için hazır kollarını iç çekerek bedenime sardı. Saçlarımın arasına bir öpücük kondurup; "Benim güzel kızım..." dediğinde ise bende film tamamen koptu. Kızım... İnsan bir kelime ile sarsılır mıydı? Bir kelime canımı bu kadar çok yakmamalıydı. Bunun bendeki eksiğini bildiğinden kendisi tamamlamak ister gibi sımsıkı sardı beni. Kollarının arasındayken kendimi daha fazla tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Ne kadar çabalarsam çabalıyım onun yanında hiçbir şeyi gizleyemiyordum. Bir bakışı, bir sözü tamamen çözülmeme yeterli oluyordu. Ama o zaman bilmiyordum. Gün gelecek bir gün sırf o üzülmesin diye kendimden geçercesine hissettiklerimi, yaşadıklarımı gizlemek zorunda kalacağımı bilmiyordum. Kapak tasarımı @bataklikyakamozu

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

"Ben de oynamak istiyorum," diye seslendim karşımda ki uzun boylu çocuğa. Kafamı kaldırarak yüzüne baktığım sırada suratında ki alay dolu gülümsemesi ile gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı. "Geldiğin eve geri dön ufaklık." dedikten hemen sonra bulunduğu yerden kafasını bilgisayarına çevirerek oyununa devam etti. Dışlanan misafir çocuğu bu sefer ben olmuştum. Sinir ile Doğan'a karşı "Pis ayı!" Diye bağırdığımda ayağa kalkarak beni saçımı tutarak çekmesi aklıma gelmemişti. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Doğan'ı görmeyeli seneler olmuştu, bir düğün salonunda gelin odasında karşı karşıya geldiğimizde yaptığım tek şey ondan kaçmaktı. Fakat ondan kaçamayacağımı o beni salonun bahçesinde yakaladığında anlamıştım. "Beni sevmiyordun sen, nereden çıktı bu aşk?" diye sordum kısık ve titreyen bir ses tonu ile Doğan'a verdiği cevap ile olduğum yerde öylece kalakaldım: "Bilmiyordum Sude. Belki başından beri seviyorumdur. Belki içimde doğan yeni bir aşkın kurbanıyım. Bildiğim tek şey seni sevdiğim..." ●●● • Çocuktum Hatırlamıyorum adlı ilk kitap • Başlangıç : 13 Ekim 2017 • Yayımlama: 15 Ekim 2017 İnstagram: elizinhikayeleri Cover: FanhyAxyn