Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağırarak karşılık verdim. "Ne zaman ya? Ne zaman değiştin sen? Ne zaman kabullendin, sindirdin de karşıma çıkıp böyle sözler edebiliyorsun?" Göğsüm hiddetle inip kalkıyor, yağmur sinirimi bozuyordu. "Suç Cihangir abi! Sen benim ağabeyim yaşındasın. Benim abim gibisin ya. Sen ne dediğinin farkında bile değilsin," diye bağırmayı sürdürdüm. Yüzüme yapışan saçlarımı öfkeyle savurdum ve yürümeye başladım. "Farkındayım." Kolumdan yakaladı ve beni hızla kendine çevirdi. "Lanet olsun ki farkındayım!" diye bağırdı. Hiddetle inip kalkan göğüs kafesine baktım. Diğer elini sertçe iki kez göğsüne vurdu "Ama gel de buraya anlat," dedi. Savurduğu yağmur damlalarıyla irkildim. "Seviyorum kızım seni." Başlangıç: 10.04.2020 Bitiş: 30.08.2020

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

"Bana düşman mı olacaksın? Ol! Bugün seni öldürür, bir saat sonra adını unuturum! Yolda ayağıma takılan küçük çakıl taşından başka bir şey olamazsın sen!" Öyle sinirli konuşuyordu ki yer gök inliyordu öfkesinden ama karşısındaki kadın gram korkmamıştı ondan. Aksine meydan okuyan gözlerle bakıyordu gözlerinin içine. Alayla gülerek süzdüğünde onu iyice sinirlenmişti. Bu kadını hiçbir şey korkutmaz mıydı? "Kabul et, korktun benden." Kadının, cazibeli bakışının gafletine kapılarak hayran bakışlar sundu mavi gözlerine. Ancak hemen toparlandı. Karşısındaki düşmandı. En azından genç adam öyle zannediyordu. Oturduğu yerden kalkarak kadının bağlı olduğu sandalyeye yaklaştı. Elini sırt dayama yerine koyarken kadına doğru eğildi. Meydan okuyan bakışlarla onu süzüyordu. "Ben korkmadım ama sen korkmalısın küçük çakıl taşı. Çünkü kim olduğunu anlatmazsan son göreceğin yüz benimki olacak." Kadın, karşısında ona meydan okuyan adamı ciddiye almadı. Kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştı. Bu yüzden onu artık hiçbir şey korkutmuyordu. Karşısındaki karanlık bakışlı adam bile. Kader, onları bir araya getirmişti. Şimdi ise kalan kaderlerini onlar yazacaktı.

Ona bakmayı kesip hızla önümü döndüm ve tüm asansörü "Carttt" diye bir ses kapladı.Elbisem asansör kapısına sıkışmıştı ve ben önümü dönünce de yırtıldı.YIRTILDI.ELBİSEM.YIRTILDIIII. Arkamdan bir kıkırdama sesi geliyordu.Evet rezil oldun Nefes.Şimdi ne yapacaksın?

Aşkı için ailesini silen Alya bu yolda kaderin hain oyunu yüzünden bebeğiyle yalnız kalacaktır. Peki ya sonra?

"Sen ve ben... Cennete giden yolda cehennem gibi yanacağız." ••• Teni, tenime şafağın gölgesinde demir attı. Güneş, bekâretini kaybedince battı. Yaktığı onlarca insanın ölü izmariti gözlerinin derin halicindeki küllüğe bastırılmıştı. O küller, düşlerin esaretinde özgürlüğe yağdı. Yüzünü diken iğneler kalbimde büyük bir devrimin isyan ateşini yakarken ilahi elleri önce şakağını sonra göğsünün üzerini baskıladı. "Biliyor musun... Seninleyken burası ve burası birbirine giriyor." •••

(Ara verilmiştir. Sebepleri 'sad story' bölümünde mevcuttur.) "Tamam, tamam bulmayacaklar seni... İzin ver bana, saklayayım seni." Öyle kurdu ki bu cümleyi... Öyle bir cümle kurdu ki fark etmeden... Onun için ne anlama geldiğini bilmesem bile kalbime delik açılmış gibi hissettim, kurşun yarası gibi... Dondum, titredim, bakakaldım gözlerine, kalakaldım öylece... Nasıl derler buna? Araba çarpmış, tokat yemiş gibi? Hayır, hayır... Tokat yemek böyle hissettirmiyor ki, çok incitiyor o... Çok yaralıyor, paramparça ediyor kalbimi. Bu bambaşka... Bambaşka bir şey. Bambaşka bir his. Çok garip Allahım. Bu adamın gözlerinin içine bakmak çok garip. Açık penceredeki kısa tül uçuştu sanki, güneş çarptı gözlerime, bir şarkı ilişti kulağıma... Dedemin cızırdayan radyosundan gelen ses kesik kesik duyuldu odada. Rüzgar karıştı saçlarıma, serinletti tenimi, kıstırdı gözlerimi... Ne zaman başımı sallayıp ona evet dedim, bilmiyorum... Anımsayamıyorum bir türlü... Kurduğu cümlenin eteğine öyle çok takılı kalıyorum ki, düştüğüm yerden dizlerimin üstüne bile kalkamıyorum. Böyle bir cümle kuran adamdan gelecek zararı kabullenemiyorum. Bana zarar verme Devran. Ne olur. Beni sakla Devran. Sır gibi saklar mısın beni, gizli bir düş gibi? Beni öyle saklarsan kendimi çekip alamam Devran... Beni öyle saklama... ... Evim yoktu benim, yuva oldu bana. Gidecek bir yerim yoktu benim, yolların sonu oldu bana. Devran ve Sırma. İki evsizin birbirine yuva olma hikayesi.

Ne olduğunu anlamadan havalanırken ağzımdan kaçan çığlığa engel olamadım. Belime sarılan kollar beni havalandırıp kendi kucağına çekerken utançla geri çekilmeye çalıştım. Araf, buna izin vermeyip ellerini sıkılaştırırken beni dizlerine otutturdu. Bu yakınlaşmaya alışkın olmayan vücudum titrerken gözlerimin kapanmasına engel olamadım. Fazlasıyla gerilen bedenim titrerken gözlerimi açıp onun kahverengi hareleriyle karşılaşmak istemiyordum. Onun yakınlığı bedenimi kavururken güzel ve dolgun dudakları birkaç santimetre uzağımdaydı. İçimdeki his kontrol edemeyeceğim bir boyuta ulaşırken ellerimi sürükledim ve onın yanağında durdurdum. Boğazıma oturan yumruyu sertçe yutkunurken elime batan sakalları usul usul okşayıp sevdim. Ellerim onun güzel suratındayken hayalimdeki sakallara dokunmanın verdiği heyecan kalbimi hızlandırmakla kalmıyor, nefesimi kesik kesik alıp vermemi sağlıyordu. Kendime hakim olamayarak ona yaklaşırken burunlarımızı birbirine bastırdım ve dudaklarımı dudaklarına sürttüm, öpmedim. Bana ters tepki vermeyişi hareketlenmemi sağlarken kucağında kıpırdanmadan edemedim. Dudaklarımın hizasında olan dudakları aralanıp boğuk inlemesini bırakırken kapanan gözlerimi araladım. Uzun ve biçimli kirpiklerinin ardına gizlenmiş kahverengi gözleri koyulaşmış, belimdeki elini sıkılaştırmıştı. Öylece birbirimizi izlerken Araf sertçe yutkundu. "Söylesene, bana böyle bakarken nasıl senden uzak kalmamı isteyebilirsin?" Ona cevap veremezken, dudaklarının değdiği dudaklarımı araladım. O konuşurken bana temas eden dudakları benim dudaklarıma daha fazlasını istetirken duygularıma engel olamayarak aramızdakş mesafeyi kapattım ve onun dolgun dudaklarını, izinsiz bir şekilde mühürledim. Bu hareketimle birlikte abi kavramı, çok uzaklara, izbe bir köşeye çekildi ve alayla bizi ve birleşen dudaklarımızı izledi.

Ateş Barın & Çisem🗝 Mahallenin lideri olan Ateş Barın Sarsılmaz ile Çisem Öztürk'ün aşkına siz de şahit olmak ister misiniz? Bir erkeğe en çok yakışan şey merhamettir.Peki ya bu hikayedeki erkek sadece tek bir kişiye merhamet gösteriyorsa? • O mahalledeki herkes Ateş'in Çisem'i sevdiğini biliyorken Çisem'in hiçbir şeyden haberi yoktu.Bir gün kader bu ikilinin yollarını kestirir. Buradan sonrasını okumak için maskenizi takıp kitaba girebilirsiniz. 🎖️14.01.2021 #mafya 'da 8 🎖️ 08.05.2021 #psikopat 'da 3