Büyük aşklar nefretle mi başlar? Ah, çok saçma. Aşk diye bir şey yoktur. Hem de nefret ile başlıyanı hiç yoktur. Yani en azından ben öyle zannediyordum. Ta ki karşıma Kerem Sayer çıkana kadar ve beni mahvedene kadar. O kadar nefret doluydum ki ona, ama ilk başta anlamamıştım bunun aşk olduğunu, aşk hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

Onlar patates püresi ve sosu gibiydiler. Patates püresi ile sosu karıştırırsan daha sonra ayıramazsın, sonsuza dek.. Onlar da ayrılmadılar, ayrılamadılar zaten. Sonsuza dek.

Yoruldu kadın. Güçlü olmaya çalışmaktan. Her gece unutmaya çalışmaktan. Her sabah hatırlamaktan, yoruldu. Ve bir gün. Tam 'Unuttum' derken.. Onu gördü, yine yoruldu.

Ben anne olamam ki. Bar işleten, her gün sabah akşam demeden alkol içen, daha evi bile temizleyemeyen, yemek yapmayı bile bilmeyen anne mi olurmuş hiç? Ben daha kendime bakamıyorum bir bebeğe nasıl bakacağım? Bir bebeğin bezini nasıl değiştireceğimi bilmiyorum. Nasıl karnını doyuracağımı bile bilmiyorum. O bebeği nasıl yıkayacağımı ona nasıl sarılacağımı sevgimi nasıl göstereceğimi onunla nasıl oynayacağımı onu nasıl güldüreceğimi hiçbir şey bilmiyordum. Ben anne olamam.