KADER ÇARKI YÖNÜNÜ TEKRAR ŞAŞIRDI VE CEHENNEMİN KAPILARI ARALANDI... Yağmur gri beton kaldırımları nazikçe okşuyor, sanki kendisine ait olmasını istermiş gibi izlerini tenine işliyordu. Kaldırım taşlarının arasında yetişen çiçekler beyaza bürünmüştü. Hayır, yağan yağmur değildi; ilkbaharın ortasında kar yağıyordu. Tedirginlik vücudunu sis gibi sardı, şeytanın nefesini ensesinde hissetmişti sanki. Kaldırımın arkasında kalan mezarlığa doğru adım adım yürüdü. Bir şeylerin yaklaştığını hissediyor, fakat ne olduğundan emin olamıyordu. Ve sonra, onu gördü. Mezar taşının arkasından upuzun gül kırmızısı saçları görünmüştü önce. Siyah ojeli, uzun tırnaklı elleri mezar taşını kavradı, destek alarak suratında bir gülümsemeyle ayağa kalktı. Küçük bir kalbin varlığını sezmişti, küçüktü fakat ileride eğitildiğinde yıkıcı güçlere sahip olabilirdi. Bir cadı ve meleğin melez bebeği. Gülümsemesi bu kez tehlikeyi heceliyordu. Genç kadının buz mavisi gözleri, karşısındaki kızılın tehlikeli zümrüt yeşili gözleriyle buluştu ve eli acıyla henüz belli olmayan karnına gitti. Dizlerinin üzerine inerken karşısındaki kadının adı dudakları arasından yasak bir fısıltı gibi kaçtı. ''Lilith...'' Ve acımasız bir kahkahayla her şey son buldu. İLK KİTAP BASILMIŞTIR. - TÜM HAKLARI SAKLIDIR. ©

SADE BİR HAYATTAN MİSTİK BİR DİYARIN KRALİÇESİNE... ''Kaybolmuştum, Kaybetmiştim. Evrendeki tüm yıldızlar bana sırt çevirmişti.'' Nora Kate, uyandığında kendini hiç bilmediği bir dünyada, bir ormanın ortasında kafası karışık bir şekilde bulmuş ve ne yapıp edip geçmişini bilmediği hayatını yaşanası kılmak için kendine söz vermiştir. Fakat gördüğü rüyalar ve zihninde parçalarını bir türlü birleştiremediği puslu anılar onu bir türlü rahat bırakmaz. Yani, en azından kendine ait bir hayatı vardır, değil mi? Ta ki arkadaşının ısrarıyla bir falcıya gidene dek... Nora kendi dünyasının yansıması olan mistik bir diyara gönderilir. Bu, küstah tavırlarının bir cezası mıdır yoksa hafızasının derinliklerinde bile içten içe uzun zaman önce yazıldığını bildiği kaderi midir? Nora esir düşmüş bir kraliçe olarak bu dünyaya uyum sağlamaya çalışırken bir yandan da en eski düşmanını alt etmeli ve hafızasının kırık parçalarını yeniden toplamalıdır. Tarih tekerrür ederken Nora ebedi aşkı ve kendi dünyası arasında acımasız bir seçim yapmak zorundadır. ''Buradaydım, Bulmuştum. Ve hiç şüphesiz, kazanacaktım.'' - TÜM HAKLARI SAKLIDIR. © -WattpadFantasyTR okuma listesinde! Flora Kitap Yayıncılık ile kitap olarak basılmıştır.

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

"Eğer peşinden gelirsem geri dönemeyeceğimi söylemiştin bana," dediğinde sesi titriyordu. "O gün seni dinlemeliydim."

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...