12.04.21

Aydın Mahallesi kitabındaki Dilan'ın hikayesidir. Olayları daha iyi anlamak için Aydın Mahallesini okumadan başlamayınız🍒

"Faik abi yine mi kavga ediyorsunuz allah aşkına ya" "Sus Melisa parçalayacağım bu Behçeti yoksa gözüme uyku girmeyecek bu akşam" "Abi Melisa değil Melsa lütfen ama artık yeter yahu" Diyebilirdim ismimin Melisa değil de Melsa olduğunu söyleyebilirdim. Ama canım arkadaşım Olcay araya girmeseydi... "Parçala Behçeeet" diye bağırdı Olcay. Behçet abinin biricik kızıydı o. "Yılların gelmiş geçmiş en iyi bakkalcısı benim Faik artık bunu öğrensen iyi olur soyadının hakkını veriyorsun kulağın yok duymuyorsun herkes benim ne kadar iyi mallar sattığımı konuşuyor. Seninkilerse hep bozuk tarihi geçmiş hahaha. Ayrıca Olcay eve bi gidelim parçalayacağım ben seni yavrucum." Eyvah Behçet abi bunu demeyecektin kendi ölüm fermanını kendin yazdın. Şu hayatta en iyi bildiğim birşey varsa o da Faik kulaksız abimin soyadıyla dalga geçilmemeliydi... Sende sıcacık aile sevgisi,mahalle kavgaları,mahalle dedikoduları,altın günleri,aile komedileri,entrikalar ve daha niceleri için hemen okumalısın! Üstelik her şey aramızda :)

" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının ateşle yandığına yakından şahit oldum.Sinirle daha da üzerine çekti beni. Dehşetle açıldı gözlerim. " Kocan olacak ? O ibne? O cibilliyetini s*ktiğim! Senin kocan olacak?" Onun sinirini anlamıyordum. Hele şuanki pozisyonumuzu asla. Allahım ne yapıyorduk biz? " Olamaz. İzin vermem.." ~3.Bölümden Kesit~ Başlangıç tarihi: 19.06.18 Kapak: @ruhsuzkalemler

"Bırak beni sen bana karışamazsın Asaf AĞABEY" kollarımda ki ellerinden kurtulmaya çalışıyordum ama beni bırakmıyordu "Siktirtme ağabeyini Hüma, o yavşağın yanına gidemezsin" Kaşlarım dahada çatıldı "Sanane sen kimsinki Asaf!! pardon Asaf AĞABEY" kaşlarının arasındaki çukur dahada derinleşmesiyle sırtımın sert bir zemine yaslanması bir oldu. Kollarımı mengene gibi sarıp bedenime bedenini bastırdı "Birdaha ağabey dersen" Ellerimi hareket ettirmeye çalışarak çemkirdim "Ne olur söylesene Asaf Ağabe-" Dudaklarıma kapanan dudaklarla gözlerim kocaman açıldı, alt dudağıma dişlerini geçirmesiyle inlememi bastıramadım. Geri çekilip koyu gözlerle bana baktı "Sana o kelimeyi söyleme demiştim! Birdahakine bu kadarıyla sınırlı kalmam" ♡‿♡✿ ♡‿♡ Devamı kitapta... Başlangıç tarihi 13.07.2021 Kitap kapağı @axocey 'e aittir:) İlerleyen bölümlerde +18 olacaktır bilginize:)

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

Aydın Mahallesi kitabındaki Zeyno'nun hikayesidir.. Olayları daha iyi anlamak için Aydın Mahallesini okumadan başlamayınız🍒