Irmak, 14 Şubat'ın özel bir gün olduğuna inanır ve o gün bir randevuya çıkmanın nasıl bir şey olduğunu merak eder. Ama hiçbir zaman Sevgililer Günü'ne sevgili denk getirememiştir. Hayatına birini almak ve âşık olmak istemediği bir dönemde sadece bir gün için randevuya çıkmanın iyi bir fikir olacağına inanarak internete Sevgililer Günü için bir ilan verir. Ancak ilk aşkı ilana başvurduğunda işler, Irmak'ın kontrol edemediği kadar karışır ve kalbinin etrafına ördüğü buzdan duvarlar hissettiği sıcak hislerle tehlikeye girer. Semih: Eğer o saçma ilanı kaldırmana yardımcı olacaksa değerlendirmeye alınmak istiyorum Irmak: Ne? Semih: Yazdığımı okudun Semih: Adayım

✨Wattpad RomanceTR okuma listesinde. Biraz kendi hayatımı kattım. Biraz yaşayamadıklarımı biraz da yaşamak istediklerimi... Zor bir hayat yaşayan Menesse ve İlgar'ın hikayesi bu. Tüm zorluklara rağmen ayakta kalanların hikayesi. Serabral Palsi hastası Menesse. Anne karnında beynine okjisen gitmemesi sonucunda bu hale geldi. Belki bir dakika belki de bir saniye içinde gelişti her şey. En güvenilir yerde, annesinin karnında yedi hayattan ilk darbesini. %81 bedensel engelli olduğu için hayatını başkasına muhtaç olarak yaşamak zorundadır. Masallara inanmayı bırakan, kalbine aşkı yasaklayan Menesse'nin karşısına masal gibi bir hayat vaad eden bir adam çıktı. İlgar... Yıllar önce verilmiş bir söz iki yaralı yüreği bir araya getirdi. Her şey o soru ile başladı... "Oda Arkadaşım olur musun?" ✨🎈 "Menesse masallara inanmayı bırakalı çok olmuştu ama karşısında masal gibi bir hayat vaad eden bir adam vardı." "Hayır bu defa yalan söylemeyeceğim hiç iyi değilim anne. En son ne zaman güldüğümü unuttum. Ben böyle bir hayatı kabul etmiyorum. Sevemeyeceksek neden atıyor kalbimiz? Sarılamayacaksak neden kollarımız var? Sarılmayı özledim anne en çokta sana sarılmayı." "Ben hiç bisikletten düşmedim, çünkü düşerim korkusuyla babam almadı." 📍 19.02.2018 💌Kapak Tasarımı @writterladyy aittir.

PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. 3 KİTAPLIK BİR SERİ OLUP, 1. KİTAP BURADA YAYINLANACAKTIR. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktur. Yaşı dolduğu için yetimhaneden ayrılmak zorunda kalan Rüzgar, her seferinde beraber kurtulmaya söz verdiği kız için geri döner. Yine rutin ziyaretlerinden birinde kızın ailesi tarafından yetimhaneden alındığını öğrenir ve bir daha ondan haber alamaz. Senelerini ondan bir iz bulmak için araştırarak geçirirken bir gün, gizemli bir numara doğum gününü kutlar. Çok geçmeden Rüzgar, bu numaranın yetimhanede beraber büyüdüğü kız olduğunu anlar ve kızın içinde bulunduğu zor durumu öğrendiğinde onu kurtarmak için anlaşmalı bir evlilik yapmayı teklif eder. İkisi, aynı soyadını paylaşan, evli ev arkadaşları olacaktır. "Seni seviyorum. Hep sevdim."

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.

Yolun sonu dedikleri yer burası mıydı? Beni burada tutacak hiçbir sebep kalmamıştı. Ve o ne yaparsa yapsın, gidişime sadece seyirci kalacaktı. Öyle kin doluydu ki; bir zamanlar adımı fısıldayan kalbi bana kör sağırdı şimdi. "Böyle olsun istemedim," dedim sadece onun duyacağı sesle. Bana öyle bir bakıyordu ki ölen o katil bendim sanki. Onu vurmuşum da can çekişe çekişe öldürmüşüm gibi. "Bu bir son değil," dedi acıdan titreyen sesiyle. "Gitsen de değil, kalsan da." Son sözleri benim hükmümü belirledi. "Adım kalbinde kazılı, sen bende tutsak kalacaksın. Benden geçse de senden geçmesin." Hikâye içerisinde yetişkin içerik vardır.

Menekşe düşüncelerini şiirlerle süsleyen bir paramedik ve acil durum afet gönüllüsüdür. Günleri yalan gülümsemeler ve sahte bir neşeyle geçip, giderken; tüm ülkeyi şaşırtan bir haberle kendini Kars'ta buluverir. Ancak bulması gereken tek şey kendisi değildir. Ona platonik olan Cesur, Allah'u Ekber Dağları'nda bir yerdedir. Menekşe Cesur'un aşkını başkalarının ağzından dinlerken, bu beklenmedik aşkın hayatında ne gibi şeyleri değiştireceğini bilemezken, kendini Cesur'a kaptırmadan edemez. Ancak her aşkın mutlu sona ulaşamadığı bu coğrafyada neler olacağını kimse bilmiyordur. . . Az bölümlü olduğu için okumaktan vazgeçecek olanlar için söylüyorum, okuyanların hiç biri pişman olmadı. . RomanceTR Aksiyon/Macera listesinde yer almaktadır. . Oluşturulma Tarihi: 1 Mart 2020 Yayınlanma Tarihi: 28 Mart 2020 Bitiş Tarihi: 14 Eylül 2020

Aşkta ve savaşta her şeyin mübah olduğunu söyler herkes. Oysa gerçek hayatta bunun bir karşılığı yoktu Işık'a göre. Savaşta belki ama aşkta hayır. Aşk, masum duyguları barındırmalıydı içinde onların yaşantısına göre. Aşk çirkinlik kaldırmazdı, aşkını kullanarak kötülük yapamazdın. Küçücük bir yıldızın masalıydı bu; acısıyla, tatlısıyla. Ama en çok aşkıyla...

Romans #1 🩷 Romantizm #3 🩷 Romantik #4 🩷 Neydi gonca gülü açtıran? Bahar mı, bülbülün aşkı mı? Bülbülün aşkı olmasa gül açmaz mıydı? Ya baharın geldiğini nasıl anlardı? Gülnihan Karaca... Ne bahar görmüştü ne de ona aşık bir bülbül. Bedenini hapseden mührün etrafında pervaneydi ruhu. Her kadın kadar kadındı, ama kendi kadar olamamıştı. Argun Turayev... Çok bahar görmüştü ama hiç güle bakmamıştı. Kalbini hapseden hayatının etrafında aşka yer yoktu. Her erkek kadar erkekti, ama hiç bir güle ait olmamıştı.

Civciv, yıllar sonra doğup büyüdüğü mahalleye öğretmen olarak atanır. Ama kimse onun kim olduğunu bilmez. O, artık Küçük Öğretmen'dir. Yıllar geçse de üstünden, kızımızın huyu aynıdır. Mahalleye bir oyun oynar. Bakalım Küçük Öğretmen, herkesi ne kadar şaşırtacak? "Küçük civcivim, güzel kızım, dünyam benim Bunun adı aşksa eğer, bu aşk yalnızca sana değer Bu adam yalnızca sana boyun eğer" -WATTPAD ROMANCE TR OKUMA LİSTESİNDE- İg: missyazarr_w Tiktok: missyazarr #17 Aşk - 13.05.2024 #18 Romantik - 10.08.2023 #25 Mizah - 13.05.2024 #37 Romantizm - 13.05.2024 #85 Genel Kurgu - 30.12.2023 #122 Genç Kız Edebiyatı - 31.05.2024

Hiç istemese de şişman ve ezik olarak gördüğü kadınla çocuğu için evlenen adam... Platonik olarak aşık olduğu adamla evlenen saf ve iyi niyetli bir kadın... Aşkın en saf ve en çıkarcı hali...