-Viskilerin İçindeki Gökyüzü- İşlemediği günahların sahte sahibi, Ne kimseye tutunabiliyorsun, Ne de hayata gözlerini yumabiliyorsun. Kimsin sen sigarasına bulanmış yalnız adam? Ruhunun intiharını bekleyen bir ölü mü? Cennette yanması gereken cehennem mi? Ruhu ölülerle dans eden küçük kız, Ne ayaklarının üstüne kalkabiliyorsun, Ne de hayata gözlerini yumabiliyorsun. Kimsin sen kehribarı solmuş Aurora? Azraili kendi oyununda yenmeye çalışan bir korkak mı? Yoksa cehennemde olmaması gereken bir günahsız mı? UYARI: Bu hikaye belirli kitleleri tetikleyebilecek ögelere sahiptir.

güneş battı. ya da biz kaçırdık.

Kurtarmaması gereken kişiyi kurtaran, karışmaması gereken bir olaya karışan geçmişi kötü bir kız... Düşmanları, peşinde katili olan tehlikeli bir oğlan... Kader onları bağladı, birleştirdi, hayatlarını düğümledi. Şimdiyse kurtulmak, hayatta kalmak için birlikte yol almaları gerekiyor. Geçmiş pistir, kanlıdır ve ölümcüldür. En önemlisi tekrar önüne çıkabilir. ... ''Ölümle oyunlar oynamaya meraklı mısın kayıp kız yoksa iyilik timsali falan mısın?" Ölüm Kategorisi #1 26.08.2021 Aksiyon kategorisinde #1 26.08.2021 Dehşet Kategorisi #1

Acı, haksızlığa uğrayan bir kızın somut bağırışlarıydı. Bağırış, çocuğu ölen bir annenin çaresizliğidi. Çaresizlik, dört duvar arasında kalmaktı. Kalmak ise senin canlı ölümündü. Ruhunun bedeninden çıkması oluyordu. Ruh sonsuzluğa teslim olmuştu, beden ise acıya mahkum bırakılmıştı. Ruh gitmişti, beden ölmüştü. Beden yanmıştı, ruh kül olmuştu. Acılar kavrulmuştu, bağırışlar söndürülmüştü. Çaresizlik yok etmişti, kalmak süründürmüştü. O gün ruh teslim olmuştu beden yerlerde sürüklenmişti. İşte o gün genç bir kızın ruhu semaya yükselmiş bedeni ise karanlığa hapsolmuştu.. -- Tekrar/sıfırdan yayınlama: 15/09/2025 Yayımlama tarihi: 16 / 11 / 2016 Bu isimle ilk wattpad hikayesidir!

"Çoğu insan onun gibi birini ister." Gözlerimi ona çevirdim. Bakışlarında gördüğüm şey beni kuşkuya düşürüyordu. Onunda istediği buydu. "Nasıl?" "Karanlık." dedi ona has ses tonuyla. Sanki sahip olduğu koleksiyonundaki çok değerli bir parçayı anlatıyor gibiydi. Bu adamda da tıpki ondaki gibi rahatsız edici bir hava vardı. "Karanlık ve yakıcı." dedi serçe parmağındaki büyük ve en az kendisi kadar ihtişamlı yüzüğüyle oynarken. "Karanlık," dedim bakışlarımı gözlerine sahiplerken. "Her zaman ölüm getirir." Suratındaki çizgiler derin boşluklar oluşturuncuya dek güldü. Oturduğumuz yuvarlak masada bana doğru ne kadar mümkünse o kadar eğildi. Bundan rahatsız olmam gerekiyordu ancak olmamıştım. "Siyah," dedi sanki sesi etraftaki tüm sesleri susturmuştu. "Tüm kusurları kapatır, küçük kızım."

Bir Umut düşünün, bir de Mutlu. İkisini birbirine harmanlamak istiyorum karışa karışa... Çikolatayla... "Pasta yesek beraber?" "Ne münasebet canım. Tanımıyorum bile seni. Git kendin ye." Tekrar tekrar önüme geçti. "Ya lütfen sadece şu pastane de seninle pasta yemek istiyorum." "Amaç?" "Yok." "Sebep?" "Yok." "Art niyet?" "Yok." "Sadece bir dilim pasta?" "Evet." "Çikolatalı?" "Her zaman." ~~~ O zaman anlamamıştım Çikolatalı derken aslında benden bahsettiğini... Kitap kapağı, @noksanayaz'a aittir. Canım Yaren'cim sağ olsun çok güzel oldu. Gözünüzü kırpmadan ona başvurabilirsiniz. Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır.♥

Eczane gibi çalışan yayınevleri. Tefeciye bir ton borç. Tuhaf bir yazı atölyesi. Kitaplar aracılığıyla yayılmaya çalışan tehlikeli bir virüs. Teksas'ta belalı bir kumarhane. Ve bir de biz, ben ve o. Başkalarının deyişiyle: Morfin ve Vitamin.

"Toprak, yağmura..." "Ben, sana." ～ Vera, yalnız büyümüştü ancak yine de mutsuz değildi. Çünkü, o sevdiği sporu yapıyordu. Kendisine boş zaman bırakmayarak, mutluluğun peşinden koşuyordu. Evet, o koşuyordu. O bir atletizmciydi ve şöhreti tüm Türkiye'de duyulmuştu. El üstünde tutulurdu, herkes severdi ve hayran olurdu. Yaptığı işte çok iyiydi. Zirveye ulaşmıştı, belki de çok yaklaşmıştı. Ancak zirveye ulaşmanın bir kötü yanı vardı ki, düştüğünde canın daha çok yanardı. Öyle de olmuştu. Düşmüştü. Geçirdiği kazada bacağı sakat kalmıştı ve desteği olmadan yürüyemez olmuştu. Etrafındaki herkes bir anda yok oluvermişti... Sevdiği sporu yapamayan, hoplamak, zıplamak ve koşmaktan başka bir şey bilmeyen Vera topallamak zorunda kaldığında herkes tarafından dışlanmıştı. Aynı zamanda peşinde bir bela daha vardı ki, sevinse mi üzülse mi şaşıyordu. Kampüste kimden alay işitse ertesi gün o kişi bilinmeyen bir sebepten yaralanıyordu. Üstelik bunlar çok absürt biçimde gerçekleşiyordu. Ve kısa zaman sonra 'Lanetli Vera' diye anılmaya başlamıştı. Hatta kendisi de kendisini lanetli görür olmuştu. Herkes onu suçluyor ve dışlıyordu. Ta ki o güne kadar... Aslında o hiç sakat kalmamıştı. Mühürlenmişti. ➳ 010419

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

WATTYS2020 GİZEM/GERİLİM ÖDÜLÜ KAZANANI 🥇 Aşk... Hiç ummadığımız bir anda, bizi kalbimizden yakalayan kutsal güç... O gücün yeter mi peki, tüm kabukları da yıkmaya? Kardeşini acı bir cinayetle kaybeden Ali'nin zili bir gün, o cinayetin diğer cephesindeki bir kadın tarafından çalar. Deniz... Onlar o andan sonra birbirlerinin hem yârı, hem yarası olacaktır. Ve sonunda anlayacaklar ki; "Kalplerini bir araya yaraları getirmedi. Kalpleri atsın diye yaralar bir araya geldi." 🌿