"Bir sen eksiktin!" dedim sinirle soluyarak. Yere düşen telefonumu alıp hızla kalktığımda kolumu tuttu. Bakışlarım önce kolumu tutan eline oradan yavaşça yüzüne tırmandı. "Ne bu şimdi? Bırak kolumu." Yüzünde değişmeyen ifadesiyle öylece durdu. Birkaç saniye yüzümü taradığında yanındaki adama döndü. "Aç kapıyı." Sağımızda duran siyah büyük minibüsün kapısı açıldığında kolumu kurtarmak istedim ama sert olmamasına rağmen tutan eli buna izin vermedi. "Benimle geliyorsun."

Naz, ünlü bir cafenin çok ünlü bir baristası. Ve müşterilerinden birine fena tutuldu.

Serserim benim! Deli dolu sevgilim!!!

Aramıza kocaman 𝒏𝒆𝒅𝒆𝒏𝒍𝒆𝒓 girdi ama o arayı kapatan küçük bir 𝒎𝒖𝒄𝒊𝒛𝒆 oldu : )

"Kimsin sen? Neden kendimi hep senin yanına sürüklenirken buluyorum?" NOT: Bu kurgu Demren kitabının Çağtu'ya uyarlanmış halidir.

Adımlarım sokakta yankılanırken, beni baştan aşağı saran korku nefesimi kesti. Adımlarımı durduğu yerde, ne yapacağımı bilmez halde sağa sola bakındım. Duyduğum silah sesi, kulaklarımda uğuldarken,bir el beni boşluğa çekti.

❗️[ Not : Bu kitaptaki her şey kurgudan ibarettir,lütfen ciddiye almayınız. ]❗️ " Gördüğüm ilk an tutulmuştum,o güzel gözlerine.,fakat bu ne kadar doğruydu ki? Dahası bu doğru muydu ki? Hayır,doğru falan değildi,yanlıştı,dibine kadar yanlıştı hem de. Ancak lanet olsun ki,bunu onun karşısında tekleyen kalbime asla anlatamıyordum. Aramızda bir bağ vardı,ikimiz de farkındaydık ki,bu basit bir öğretmen-öğrenci ilişkisi değildi, aramızdaki şey bundan daha fazlasıydı. Bazı şeyler var,ne olduğunu hissedersin,ama kelimelere dökemezsin. Bunun iki sebebi vardır; ya kelimelerle ifade edemiyorsundur, ya da..bu kelimelerden korkuyorsundur. Bizim sebebimiz belliydi,biz kelimelerden korkuyorduk,o kelimelerin altında ezilmekten deli gibi korkuyorduk ikimiz de! "

Birden ayağa kalktı. Tam dip dibe kaldığımızda boyunun farkından başımı yukarıya doğru kaldırdım. "Fazla derin sularda yüzüyorsun, Bisikletli Kız." Dedi. "Sen misin derin su ?" Dedim ona doğru bir adım daha yaklaşıp küçümseyici bir bakış atarak. "Bu hareketlerine biraz daha devam edersen büyük ihtimal evet." Demesiyle güldüm. "Bana uyar." Dedim yüzüne karşı flörtöz bir bakış atıp. "Kendine tehlike demen biraz komik olsa da..." "Göreceğiz."

Çağanın elindeki kadeh duvarda parçalara ayrılırken ifadesizce önümdeydi bakışlarım. "Bu mu senin mükemmel anneliğin?! Hediyeler alırken mi? Ya bu çocuk 5 yaşında! Napsın oyun ko-" Daha fazla dayanamayarak hızla ayağa kalkıp çantamı da aldım. Yanından geçerken tüm soğukluğumla konuşmuştum. "Keşke iyi bir baba olduğun gibi iyi bir eş de olabilseydin, Efe."

Oynadığım filmin bana katacağı şeyleri önceden bilseydim ilk projem bu olurdu sanırım :) Yeni film""