Bir BİRİCİK vardı REİS'e yandı... İkisinin ve nicesinin yaşadığı aşkın mahallesiydi ULUIRMAK MAHALLESİ ----------------------------------------- "Tişört güzelmiş." Kendisine laf atan ve sesini ilk defa duyduğu Mirza'ya göz devirdi. "Elbise bu." "Öyle mi? Hiç belli olmuyor." "Öyle." -----------------------------------------

Bir mahalle kalplerinde yara iki kızın dönüşünü nasıl kabullenirdi? Peki o kızların gidişi hiç de sanıldığı sebepten değilse?

Para her şey mi demekti? Sağlık oldukça olmaz mıydı o? Hem insanın parası yoksa kardeşi vardı. Kurtuluş gibi bir mahallesi vardı. Burada herkesin derdi çözülür, dermanı bulunurdu. Pislikten arındırılır, olasılıklardan uzak tutulurdu. Burası Kurtuluş'tu, ellerinden geldikçe de gençlerin kurtuluşu olduracaklardı.

O Elif..ismi gibi dimdik durmayı severdi. Öfkesini , geçmişine olan kızgınlığını birer çöp yığını gibi geride bırakmıştı. Onun yerine bedeninde gezinen , kendi tırnakları ile kazıya kazıya geldiği bu gücü kimseye kaptırmaya izin vermezdi. Özellikle delicesine gıcık olduğu o adama..Pusat Saruhan. Ona göre Arsız adamın tekiydi. Özellikle gücü karşısında yerlatın da ki insanlar gibi itaat etmek kanına dokunuyordu. O boyun eğmeyi sevmezdi..aksine tek başına savaşan tüm kraliçelere ithafen kibrini devreye geçirmişti. E hal böyle olunca kaçınılmaz ego savaşları çoktan kendini açığa çıkarmış bunu zevkle izleyen şeytanla oyunlar oynanmaya başlamıştı. Bakalım ilk kim pes edecekti...ya da ilk kim duygularına yenilecekti.

Ayşin..Bu hayatta gördüğünüz en inişli çıkışlı karaktere sahip bir kızdı. Her an kahkaha atacak kadar mutlu, bazen ise öfkesinden gözleri kana bulanmış bir katildi. Uyuşturucu ve silah tacirliği görevini babasının elinden alarak kendi krallığını kurmak istesede bu oldukça imkansızdı. İstanbulun sahipleri vardı. 4 büyük hükümdar en önemlisi ise biri çoktan urganı boynuna geçirmiş adeta onu nefessiz bırakacak hale getirmişti. O kimmiydi? O Azer Kılıçhan.. kibir ve gücün vücud bulmuş haliydi. En önemlisi ise ayşinin işlerine çomak sokan deli herifin tekiydi. Bakalım bu iki deli taht savaşına daha ne kadar kendilerini bile isteyerek yaralayacaktı. Ne denilebilir ki ? Aşk bazen bir gizli sosyopat ile psikopatın kalbinde de gezinirdi. Sadece ateşin baruta yaklaşması bu fitili tetikleyen şey olurdu.

Peri..her ne kadar Yüzün de ki güzellik ismini yansıtsada her kesin olduğu gibi onunda büyük kusurları vardı. Asla geri dönülmeyen hatalar, kan kokulu sayfalar da adı geçen bu kız belki de istemeye istemeye büründüğü kişilikten nefret etmek zorunda kalacaktı. Ya da hayır..O nefret etmezdi. O kimseye duygu beslemezdi. Onun hayatın da tek kural vardı. 'İtaat et' O da öyle yapıyordu. Peki ansızın buz kalbine aldığı adama ne olacaktı? Kartal Bozdağ...Perinin 19 yıllık hayatı boyunca duygu karmaşası yaratan tek adam oydu. Kartal..ismini hakkıyla taşıyan bir adamdı. Sinirlendiği zaman pençelerini insanların boynuna geçiren duygusuz hükümdardı. Boyun eğen affedilir. Ama baş kaldıran kartalın öfkesinden nasibini alırdı.

"Unutacağını düşünüyordum ?" "Benim için önemli olan tarihleri asla unutmam" Aldığım cevapla dudaklarım da küçük bir kıvrılma meydana geldiğin de kuzguni gözleri yüz hatlarım da yavaşça gezinmişti. Bu hareketi sol yanım da küçük bir titremeye neden olurken bakışlarımı ondan kaçırdığım da hissettiğim duygu yoğunluğunu görmezden gelmek istemiştim. İşte tam o an beklemediğim zamanda kız kulesinin en üstün de art arda patlayan havai fişeklerle ağzım şaşkınlıkla aralanırken ensem de ki nefesle tüm bedenim tuzla buz etmişti. "İyi ki doğdun Ay parçası" Fısıltılı çıkan sesiyle ister istemez gözlerim aheste bir edayla kapandığı an rüzgar yel misali esmiş , onun kokusunu ilk defa hissetmemi sağlamıştı.