Yüreği küçücük yıllandıkça kaybolmaya yüz tutmuş duygularım.Yavaşça vücuduma işleyen pişmanlıklarım . Yalnızlığın verdiği hüznü ve kimsesizlik.Tek hissettiğim bu . Bu kadar kalabalığın içinde kimsesiz hissetmek.Her aşka değdiğinde parmaklarım her defasında parmaklarımı kıracak derecedeki soğuğun bedenime işleyişini izlemek.Bunca karanlıkta aydınlığı aramak.Umut dolu kalbimdeki çekip gitme arzusu . Derin düşüncelerimdeki boşluğu doldurmaya çalışmak .Kaleme dokunmak ve ondan güç olmak tek arkadaşının aslında satırların olması.Cümlelerin tükendiği yerde mürekkebin akışını seyretmek.Gençlik bir daha gelir mi sahi ? Biz onu yazıp ölümsüzleştirelim ...