Abileri ve erkek kuzenleri arasında kalmış yarı Karadenizli yarı Kırgız bir kızın hikayesi.

Hiç, bir olayın hayatınızın dönüm noktası olduğunu hissettiğiniz oldu mu? Peki büyük bir hata yapacağınızı bildiğiniz halde yine de devam ettiniz mi? Ben yaptım. Başıma güzel şeyler geldiğini söyleyemem. Zarar verdim, parçaladım ve ihanet ettim. Ama aynı şekilde zarar gördüm, parçalandım ve ihanete uğradım. Bunları hak ettim mi, bilmiyorum. Sadece intikam istemiştim. O siteye girerken amacım oradaki bilgileri çalmak değildi. Yanlış anlaşıldım, tehdit edildim ve hayatımın hatasını yaptım. Geleceğimi kararttım. Ama her şeye rağmen onu tanıdım. Ve bundan hiç pişman olmadım... --- Kapak için Nazlı Ayyıldız'a teşekkür ederim. 🖤 Başlangıç: 19.08.2015 Bitiş: 27.04.2018

Bir elin beş parmağı... Biri olmasa hepsi eksik, hepsi yarım. Ama eğer bir aradalarsa sırtlanabilirler yükünü tüm dünyanın. Onlar kanlı bir çemberin içinde sürdüyorlar hayatlarını. Etrafta ceset kokusu var, bir de acıyla örülmüş duvarlar... Sıkışıyorlar, sıkıştıkça birbirlerine sığınıyorlar. Yeri geliyor, o duvarlar üzerlerine yıkılıyor. Önce biri çıkıyor enkazın altından, sonra canı pahasına diğerlerine uzatıyor elini. Çünkü bu bir ekibin aileye dönüşme hikâyesi.

Kendi halinde futbolu takip eden ve okulunun futbol takımında amatör top oynayan, arkadaşlarıyla Playstation kafede zaman öldüren sıradan olduğuna kendini inandırmış bir kız ve Göztepe'nin forveti, hayatını futboluna adamış, yalnız bir futbolcunun hayatı nasıl bir noktada kesişebilirdi? Emir Berkan; kendisini ailesinden ve hayatından tamamen soyutlamış, en büyük tutkusu olan Beşiktaş'ına kavuşmak için çalışan bir futbolcuydu. Deniz ise sıradandı, sadeydi. Hayattan tek beklentisi Beşiktaş'ın maçlarına rahatça gidebilmekti. Kader; onları Göztepe Stadı'nın soyunma odasında, Deniz polislerden kaçarken bir araya getirecekti. Peki ya sonrası? ☆☆☆ *Emir Berkan karakterinin gerçekte Göztepe'de forma giyen Berkan Emir isimli futbolcuyla alakası yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.* Hikayemize hoşgeldiniz❤

Okumayın, bağımlılık yapabilir.

Bir rehabilitasyon merkezinde acılarıyla baş başa kalmış onlarca insan. Bunlardan biri ışığını kaybetmiş bir yıldız, Mira. Diğeri yükü omuzlarına ağır gelen bir adam, Emir. Tüm yaralarına rağmen mutlu olabilirler mi? "İnsanı yine insan iyileştirir." diyor şair. 💫🖤

Küçük bir çocukken bir oyuncak bebeğim olsun isterdim. Geceleri ona sarılıp uyuyabilirdim. Saçlarını kesip boyayabilirdim, ona kıyafetler dikebilirdim. Gerçekten yaşamıyor olsa da benim en yakın arkadaşım olabilirdi. Ama benim hiç oyuncak bebeğim olamamıştı. Ben hiç bir zaman oyuncaklarla oynayamamıştım. Çünkü ben daha küçük bir çocukken elime oyuncaklar yerine silahlar verilmişti. Masallar dinlemeden büyümüştüm, kimse bana hayatın gerçeklerini anlatıp öğretmemişti. Bana öğrettikleri şey dövüş teknikleriydi. Kimse bana nasıl daha iyi bir insan olacağını öğretmemişti çünkü bana öğretmeye çalıştıkları şey nasıl daha iyi bir asker olacağımdı. Vaktimizi eğlenmeye harcamak yerine daha iyi bir ajan olmaya, daha iyi bir asker ve daha iyi bir suikastçı olmaya harcamalıydık. Daha iyi atış yapmak için uğraşmalıydık. Daha iyi nişan almalı daha iyi dövüşmeliydik. En iyisi olmak için her şeyden vazgeçip sadece çalışmalıydık. Hayal kurmak yasaktı. Sevmek yasaktı, bağlanmak, değer vermek yasaktı. Kimse kimseyle arkadaş olamazdı. Arkadaşlık duygusal bir bağdı ve bizim bir bağ kurmamız yasaktı. İzin verdikleri tek şey silahlarımızın en yakın arkadaşlarımız olmasıydı. • "Tatlı, pembe bir hikayemiz olmamıştı hiçbir zaman. Doğduğumuzdan beri karanlık bizi içine hapsetmişti ve ilginç olan ise biz artık aydınlığa çıkmak istemiyorduk. Karanlık bizim evimizdi. Biz artık burada yaşamayı öğrenmiştik. Bu bizim hikayemizdi. Canavar olmaya terk edilmiş küçük bir kızın ve vahşi olmaya zorlanmış minik bir kurdun başka bir hikayesi."

Sonuçta aşk, gerçekten de her şeyi mahvetmek için iyi bir sebeptir. 'Birkaç polisin elinde silahla ona doğru yürüdüğünü fark ettim. Bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.' Nefreti, aşk silebilir miydi? Buna karar vermek için daha erken... Ama geciktirebilirdi. Kin pompalayan bir kalbi sakinleştirmek; aşk bunu yapmıştı. ''Sarıl bana, kız çocuğu.'' ''Eğer ki öfken geçecekse hiç bırakmadan sarılabilirim.''