Ona hangi elinle dokundun?" dedi.Özellikle sakin sorulmuş bir soru gibiydi.Gözlerimi kocaman açarak yabancının gözlerini yokladım ama ifade yoktu. "Abi vallahi dokunmadım." Yabancı bir anda palayı Mete'nin koluna doğru indirdi. Ortalık bir anda kan gölüne dönerken bıçağın Mete'nin kolunu sıyırdığını gördüm.Ben minik çığlıklar atarak korkuyla ağlarken Mete'nin bağırtısı lavabodaki tüm fayansları kırıp yere dökecek desibeldeydi. Yabancı o sırada yırtılmış iç çamaşırımı eline alıp "Bunu sen yapmadın mı piç !" Dedi.Mete bu sefer "Abi affet! Abi yapma! Acı abi..! Yemin ederim sadece yırtıldı. Elimi bile sürmedim abi! Sana yemin ederim ! '' Mete yalvarırken yabancı umursamazca donuk gözlerini bana çevirdi. Bir elinde kanlı pala diğer elinde yırtılmış iç çamaşırımla bana bakınca utançtan ve korkudan olduğum yere pusmuş elimle ağzımı kapatmıştım. Pars Kandemir ♥️ Azra Karaca Bu kitap tüm bildiklerinizden çok daha farklı ve delirticidir ! +18 sahneler, yer yer küfür ve şiddet içerir. İznim dışında kopyalanması ve ya kullanılması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Hızla açılan kapıyla cama yaslı kafamı kaldırdım. İrkilmiştim. Ona doğru dönmedim. Bu evde bu odaya ondan başka kimse bu şekilde giremezdi. Hoş, bir süredir kimse giremiyordu. Yanıma doğru gelip yüzümü ona dönmemi bekledi. Aldığı sesli nefeslerden sabrının sonunda olduğumu anlıyordum. Gülmek istedim. Sabır? Onun bana hiç göstermediği bir şeydi. Beni yanıltmadı. Sertçe çenemden tutup yüzümü ona doğru döndürdü. "Bayılıyorsun değil mi? Beni sinirlendirmeye bayılıyorsun. Kaç defa daha söyleyeceğim? Ben odaya girdiğimde yüzüme bakacaksın." Sertçe ittirdi beni. Alışmıştım. "Kimden yüz buluyorsun he? Kime güveniyorsun." Kime mi güveniyorum? Kimseyle görüşmeme izin vermezken bu nasıl bir soruydu? Cevap vermemem daha çok sinirlendirmiş olsa gerek ensemdeki saçlara asıldı. "Ne o? Yine her zamanki gibi cama yapışmışsın." Saçlarımı daha kuvvetli çekince inledim. "İyi izle. Dışarda geçen, akıp giden bu hayatı iyi izle. Çünkü sana bu evden, bu odadan başka yer haram." Yüzünü yüzüme yaklaştırırken fısıldadı. "Ama sakın hayallere kapılayım deme. Çünkü her gece o hayalleri başına yıkmaktan büyük mutluluk duyarım." Sözleriyle birşey demek istedim. Ağzımı açıp cevap vermek istedim. Ama yapardı biliyorum. Yapıyordu çünkü. Artık beni tanıyordu. Hayallere kapıldığımı biliyordu. Her gece bana kim olduğunu gösterip dünyamı başıma yıkıyordu. Aldığım solukları boğazıma diziyordu. Kaçış yoktu.

İşaret ve orta parmağını kızın göğüs oluğundan hafif sürterek aşağı indi. O tozu bu mükemmel iki göğsünün arasından muhakkak çekmeliydi. Onun kokusunun karıştığı maddenin burnunun deliklerinden girdiğini hayal etti. Ve peşinden onunla deli gibi seviştiğini düşündü. Bu düşünceyle ve karşısındaki şahane varlığın gözler önüne serdiği harika vücudu, sertleşmiş erkekliğini daha da zorladı. Şu an vucudunun her milimini dudaklarında hissetmek, onu tutkudan kıvrandırmak, zevkten çığlıklar atmasını sağlamak istiyordu. ⚓ Kurguda yetişkin içerikli sahneler mevcuttur!

Gidenin beni bulmadığı bir dünyada toy halimle hayata tutunmaya çalışırken bir gecede tüm hayatım değişti. Attığım çığlıklar susturuldu, gözyaşlarım görmezden gelindi ve canıma can katarak ölümün eşiğine doğru sürüklendim. Yaşatmam gereken bir konumdayken hep ölmek istedim. Tecavüze uğradığım gün, O gün başladı ölüme duyduğum özlem... Ben Beril, soyadının bile öylesine verildiği bir kızım ve bu satırlar gözyaşlarımın hikayesi... **Klişeleri unutup derin bir nefes alın ve Beril ile birlikte mücadele verin! Not: KİTAP İSMİ DEĞİŞMİŞTİR. (Eski isim: ŞEHVETİN ESİRİ)

"Şimdiden pes ediyorsun. Yalvarmanı sağlayabilirim." "Lütfen git." dedim cılız sesimle. Cevabı kendisini bana bastırmak olmuştu. "Bedenin böyle söylemiyor." "Hazer yalvarırım." dedim. "Sarhoşsun. Yalvarırım bırak beni." Hazer başını iki yana salladı. "Seni bırakmayacağım." Dizimi kaldırıp ona bütün gücümle bir tekme attım. Hızlıca yanından koşarak giderken kalbimin atışını ağzımda hissedebiliyordum. Salonun ortasına kadar geldiğimde belime çelik bir kolun sarıldığını hissetim ve dudaklarımdan çaresiz bir çığlık kaçtı. Sırtım göğsüne çarptığında nefesim kesildi. "Benden kaçabileceğini düşündüren nedir?" Aniden döndüm ve bu sefer göğüslerimiz karşı karşıya geldi. Beni sertçe itti ve sırtım duvara çarptı. Acıyla inledim. Eli acımasızca boynuma sarılırken hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Suratını suratıma yaklaştırdı. "İşte şimdi Eflal." dedi sesi duyduğum en karanlık tonlardan birisinde çıkarken. "Şimdi seni kimse elimden alamaz." Kolumu dirseğimden sıkıca kavrayarak beni tekrar odasına götürmek üzere merdivenlere yöneldiğinde çığlıklarla ve debelenerek ona engel olmaya çalıştım. "Hazer, çok özür dilerim. Yalvarırım bırak beni. Çok özür dilerim lütfen!" Yalvarışlarım beni tekrardan karanlık odasına itene kadar sürmüştü. Kapının önünde dikilip karanlık simasıyla beni izlerken kurtulamayacağımı anladım. Onun elinden kurtulamayacaktım. Beni kurtaracak kimse yoktu. ◇ Hatırı sayılır düzeyde şiddet ögeleri ve cinsellik içermektedir. Sorumluluk okuyucuya aittir. Bu güzel kitap kapağı tasarımı için @Malpomene 'ye çok teşekkür ederim. ♡

Kitabın tüm hakları şahsıma aittir, en ufak bir çalıntı söz konusu olduğunda derhal yasal işlem başlatılacaktır!! 🕷🕊 İspanyol bir mafyanın, masum bir Türk kızına bağımlı olma hikayesi. 🇹🇷🇪🇸 Una Turco hizo lo que el Demonio no pudo. +18 sahneler vardır

'' Bir erkeğin sigarasını yakmak sana kalmadı.'' Dedi. Katre kısa bir süre şaşkınlıkla Mir Ali'nin gece mavisi gözlerine baktı elini saran ele odaklandı.Eli yanmış olmalı diye düşündü ama Mir Ali de bir can acısı göremedi.Mir Ali'nin o cümlesine ise bir anlam veremedi. Mir Ali Katre'nin elini bıraktı ve aynı elini Katre'nin önünde açıp çakmağı ister gibi ver işareti yaptı.Katre Mir Ali'nin elindeki kızarıklığa baktı ve çakmağı oraya değdirmeden eline bıraktı.Ardından Mir Ali kendi sigarasını kendi yaktı.Katre yutkundu ve ''Özür dilerim.'' Dedi.Mir Ali bir duman çekip Katre'ye doğru üflememeye dikkat ederek sağ kol tarafına, aşağı doğru dumanı bıraktı.Katre' ye cevap vermek için kafasını kaldırdı.Mir Ali ''Özür dilenecek bir durum değil sadece bir kadına yakışmayan bir hareket.'' ● İznim dışında kopyalanması ve ya kullanılması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

'Sen güçlü bir kızsın, degil mi?' Dedi eli boğazımın tamamını kavrarken. 'Senin gücün yanında, benim ki bir hiç.' Dedim kısık bir sesle. Boğazımı kavrayan elini gevşetmesi için, elimi koluna koyup sıktım. Bakışlarını kolunu sıktığım elime kaydırdı ve hafif sırıttı; 'Senin ellerin küçük ve kırılgan, tıpkı bedenin gibi. Ama kalbin, öyle değil.' Dedi Gözlerini bile kırpmadan doğrudan gözlerime bakıyordu; 'Benim ellerim büyük ve güçlü, tıpkı bedenim gibi. Ama kalbim değil.' Dedi Yüzünü, yüzüme santimler kala durdurdu. Nefesi yüzüme doğru akıyordu, ve içime karışıyordu adeta. 'Belki benim bu gücüm, senin kalbini kırmaya'da yeter.' Bu bir " Kurtuluş" Hikâyesi değil. Bu bir " Hapsoluş" hikâyesi

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

O acımasız bir mafya, nitelikli bir sosyopat... Şimdiyse aşık ve yapacaklarının sınırı yok! Mafyanın istekleriyle sıkışmış zavallı bir kız. Onun aksine merhametli ve iyi biri. Ondan kurtululabilecek mi ? yoksa gerçekten ondan kaçış yok mu? Kapak tasarımı: bittiruya (Dilara Candan)