─── Kiedyś nie widzieli bez siebie świata, teraz porozrzucani są po świecie. Dawni kochankowie tkwią w przekonaniu, że każde z nich o sobie zapomniało. Aurelia, zmęczona Kalifornią, postanawia wrócić na stare śmieci i łudzić się o spotkanie z Janem. Mimo że od czasu do czasu można usłyszeć jego stare hity w radiu, to słuch o nim zaginął. Aurelia stoi pod wyborem: powinna bawić się w detektywa czy bookować lot powrotny do Kalifornii? 𝘄𝗿𝗶𝘁𝘁𝗲𝗻 𝗯𝘆 viqelitas 𝗰𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗺𝗮𝗱𝗲 𝗯𝘆 jisoolia

18 letnia Madison mieszka sama w domu ponieważ jej rodzice wyjechali za granicę Madison nie na żadnych znajomych ponieważ nie chce nawiązywać nowych kontaktów przez utratę 2 najlepszych przyjaciółek i chłopaka który ją poprostu wykorzystał. Pewnego dnia postanawia o północy wyjść do parku poczytać książkę i posłuchać muzyki lecz nie spodziewała się że spotka tam osobę z którą będzie chciała spędzić resztę swojego życia i która obróci jej świat o 180°.

- Janek... - wyszeptałam, gdy zobaczyłam chłopaka, leżącego na łóżku szpitalnym. Był cały blady. Jego oczy... - piękne, hipnotyzujące oczy, w które byłam w stanie spoglądać godzinami, bez odwracania wzroku - umarły. Były nieżywe, bez tego pięknego błysku. Były zamglone, nieobecne - jak gdyby umierały. - Janek... - wyłkałam. Założyłam swoje dłonie na usta, by nie wydać z siebie głośnego szlochu. Podeszłam do chłopaka, a on tylko lekko się uśmiechną. Co ja zrobiłam... - Przepraszam cię Janek, przepraszam za wszystko, za siebie. Jak ja mogłam tego nie zauważyć. Zostawiam cię, odcięłam się od ciebie, a ty... cierpiałeś. Przepraszam, przepraszam, przepraszam - kręciłam gorączkowo głową, a spod moich powiek zaczęły spływać gorzkie łzy. Chłopak, delikatnym ruchem, złapał mnie za dłoń. Nasze spojrzenia na moment się spotkały, a w jego oczach, mimo iż były nie żywe, dostrzegłam miłość. Zaczęłam płakać jeszcze bardziej. Łzy nieustannie spływały po moich policzkach. Co ja zrobiłam... - Kocham cię - wychrypiał Janek, po czym uścisną moją dłoń mocnej. Uśmiechnęłam się smutno, a kciukiem starłam samotną łzę z twarzy chłopaka. Gdy zobaczyłam, że blondyn płacze coś we mnie pękło. Poczułam jak moje serce rozpada się na milion kawałków - niczym szklanka zrzucona na podłogę - bo chłopak, który uśmiechał się codziennie, teraz płacze. I to z mojej winy. Bo to ja go zostawiłam. Ja się od niego odcięłam, myśląc że tak będzie najlepiej. Jak zwykle się myliłam. Jak zwykle nawaliłam. Kątem oka zauważyłam, że Janek trzyma w swojej dłoni pogiętą kartkę. Delikatnie wyjęłam ją z jego dłoni, a to co tam przeczytałam, uderzyło we mnie jeszcze bardziej. Poczułam, że jakaś ogromna wiertarka, wierci dziurę w moim zabliźniałym już sercu. „One missed call."

- Ja... Ja jestem zepsuta. Nie zasługujesz na mnie - wyłkałam. Nie mogłam znieść myśli, że tak dobry człowiek jak on mógł mnie pokochać. To było absurdalne. - Nie jesteś zepsuta - objął moją twarz w swoje ciepłe dłonie. - Jesteś wyniszczona od środka. - Nie. To nie prawda. Tak bardzo siebie nienawidzę, a przez to nie potrafię nawet pojąć, że ktoś w ogóle może mnie polubić - schowałam twarz w swoich dłoniach, jednocześnie przerywając nasz kontakt wzrokowy. - Pomogę ci. Musisz mi zaufać - odrzekł już nieco skruszonym głosem. Blondyn musnął mój podbródek, przez co spowodował, że nasze tęczówki znowu się spotkały. - Obiecaj, proszę. Obiecaj, że o mnie nie zapomnisz. Nawet na godzinę. Proszę... - wyszeptałam błagalnie, czując jak w moim przełyku formuje się, uniemożliwiająca oddychanie, gula. - Obiecuje - przysiągł. - A gdybym się poddała? Czy został byś przy mnie? Czy kochał byś mnie mimo wszystko? - zadawałam kolejne pytania. Czułam jak do moich, całkowicie wypranych z emocji oczów, napływają gorzkie łzy. Na moje pytania odpowiedziała jedynie powodująca jeszcze większy ból w moim całym ciele cisza, która rozprzestrzeniała się jak zaraza, powoli zabijająca we mnie wszystko. Teraz już wiedziałam, że chłopak nie był co do tego pewien...

Pola przyjaźniła się z Jankiem od dziecka. Gdy nagle jej ukochany przyjaciel wyjechał, bez żadnego słowa, dziewczyna zaczęła nowe życie i zapomniała o nim. Gdy widzi jego pierwszy w życiu singiel postanawia odnowić kontakt z chłopakiem. 🥇#jann

[ZAWIESZONE] „𝘗𝘰𝘻𝘯𝘢𝘭𝘪ś𝘮𝘺 𝘴𝘪ę 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘱𝘢𝘥𝘬𝘪𝘦𝘮, 𝘢 𝘵𝘦𝘳𝘢𝘻 𝘯𝘪𝘦 𝘮𝘰𝘨ę 𝘣𝘦𝘻 𝘤𝘪𝘦𝘣𝘪𝘦 ż𝘺ć" Słowa potrafią czasem boleć bardziej niż czyny, zwłaszcza, gdy są one wypowiadane przez najważniejszą osobę w twoim życiu. Zwłaszcza, gdy kochasz tą osobę najbardziej na świecie i nie możesz bez niej żyć. Wtedy wszystko zaczyna się rujnować. Twój świat zaczyna się psuć. Ale czy napewno? ❗W książcę mogą pojawić się przekleństwa a także rzeczy, które mogą źle wpływać na psychikę❗ 🥈Jann [12.06.2023] 🥇Jan Rozmanowski [04.10.2023] 🥉Gladiator [03.10.2023] 🥉Met the God [16.11.2023] Start: 06.06.23 Koniec : ?

Ruszyłam w stronę korytarza i w stronę drzwi. Chwyciłam za klamkę i lekko udało mi się otworzyć drzwi, ale z powodu ich ciężaru zakręciło mi się w głowie i upadłam na ziemię. -Kurwa mać, ja pierdolę! Co za pizda! - syknęłam pod nosem po polsku. -Kakšna pizda? - zapytał głos za mną. Zamarłam i odwróciłam się gwałtownie. Nade mną stał ten sam chłopak, który przed chwilą na scenie. Wyglądał na rozbawionego. -Je deklica v stiski potrebovala pomoč? - zapytał z uśmiechem. Spojrzałam na niego wymuszonym wrogim spojrzeniem, lecz prawdopodobnie nie była to najlepsza próba. -Tak, potrzebuję pomocy w otworzeniu drzwi, ale nie rozumiem co do mnie mówisz, stary - bąknęłam. -Do you need help? - zapytał mnie po angielsku z rozbawieniem. [Author's note] Zaczęłam pisać tę historię, jako żart, ale zbyt się wciągnęłam, więc niespodzianka, wszystkie postaci w książce są prawdziwe, bardzo dużo jest oparte na faktach....Mam nadzieję, że nie będę tego żałować

you promised me that and you didnt keep your word ; -- polish fanfiction about jann. 26/04/23 ❗ wszystkie wydarzenia są zmyślone, zbieżność nazwisk jest przypadkowa.

𝐊𝐭𝐨 𝐛𝐲 𝐩𝐨𝐦𝐲𝐬𝐥𝐚𝐥, 𝐳𝐞 𝐳𝐧𝐚𝐤 𝐝𝐫𝐨𝐠𝐨𝐰𝐲 𝐦𝐨ż𝐞 𝐩𝐨𝐥𝐚𝐜𝐳𝐲ć 𝐝𝐰𝐨𝐣𝐞 𝐥𝐮𝐝𝐳𝐢 𝐧𝐚 𝐳𝐚𝐰𝐬𝐳𝐞? 𝐎𝐩𝐨𝐰𝐢𝐞𝐬𝐜 𝐨 𝐝𝐳𝐢𝐞𝐰𝐜𝐳𝐲𝐧𝐢𝐞, 𝐤𝐭𝐨𝐫𝐚 𝐳𝐧𝐚𝐣𝐝𝐮𝐣𝐞 𝐦𝐢ł𝐨𝐬𝐜 𝐬𝐰𝐨𝐣𝐞𝐠𝐨 𝐳𝐲𝐜𝐢𝐚, 𝐨𝐫𝐚𝐳 𝐨 𝐜𝐡𝐥𝐨𝐩𝐚𝐤𝐮, 𝐤𝐭𝐨𝐫𝐲 𝐳𝐧𝐚𝐣𝐝𝐮𝐣𝐞 𝐨𝐬𝐨𝐛𝐞, 𝐩𝐫𝐳𝐲 𝐤𝐭𝐨𝐫𝐞𝐣 𝐜𝐳𝐮𝐣𝐞 𝐬𝐢𝐞 𝐧𝐢𝐞𝐛𝐢𝐚𝐧𝐬𝐤𝐨. 𝐉𝐚𝐤 𝐩𝐨𝐭𝐨𝐜𝐳𝐚 𝐬𝐢𝐞 𝐢𝐜𝐡 𝐥𝐨𝐬𝐲? 𝐉𝐚𝐤𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐬𝐳𝐤𝐨𝐝𝐲 𝐛𝐞𝐝𝐚 𝐦𝐮𝐬𝐢𝐞𝐥𝐢 𝐩𝐨𝐤𝐨𝐧𝐚𝐜, 𝐳𝐞𝐛𝐲 𝐛𝐲𝐜 𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞𝐬𝐥𝐢𝐰𝐢? 𝐃𝐨𝐰𝐢𝐞𝐜𝐢𝐞 𝐬𝐢𝐞 𝐭𝐞𝐠𝐨 𝐜𝐳𝐲𝐭𝐚𝐣𝐚𝐜 𝐭𝐚 𝐤𝐬𝐢𝐚𝐳𝐤𝐞!

Ból trafia nas wtedy kiedy widzimy że osoba która jest dla nas ważna odchodzi zostawiając po sobie tylko bolesne wspomnienia. Los zesłał mi mojego anioła stróża, który stał się częścią mnie. Miłość potrafi być bolesna, ale nikt nie powiedział że ratowanie przed upadkiem będzie bardziej boleć. Byliśmy od siebie uzależnieni nie wiedząc o tym każde z nas cierpiało inaczej.