Yusuf : Şaka!? 16.03 0545 *** ****: Hm? 16.03 Yusuf: Sakın bana, Yusuf'un hayratı yazısıyla okulun önüne dondurma arabasını gönderip, pankart açtıranın sen olduğunu söyleme! 16.04 0545 *** ****: Tamam:) 16.04 0545 *** ****: Afiyet olsun <3 16.05 Hikayenin içerisinde başka hikayelerden, karakterlerden bahsetmemenizi rica ediyorum.

Hale Alkan, okulun altın çocuğu ona mesaj atana kadar onun için görünmez olduğunu düşünüyordu. 28 Temmuz 2021 Düzenlenme Tarihi : 5 Kasım 2024

İdil, söyleyemediği tüm hislerin kalbine yük olduğunu bilmiyordu. Onu zincirlere dolayıp boğduğunu da.

"Seninle bir anlaşma yapalım mı başkan?" Kaşlarımı çattım ve ona döndüm. "Ne anlaşması?" "Sen onları ciddi bir şekilde basket oynamaya ikna et ben de.." Bekledim. Bekledim. Bekledim. "Seninle Sinan'ın arasını yapayım." Dünya durdu. Bakışlarım Onur'un gülümsemekten kısılan mavi gözlerinde kalakaldı. Sinan mı? Ben mi? Nereden biliyordu?

Üzerindeki sırılsıklam kıyafetlerinden akan damlalar parkeyi ıslatırken, "Pes et artık, Belde!" dedi sinirle burun kemerini sıkarak. Forması üzerine yapışmıştı, sıkıca kenetlediği çenesinden üşüdüğünü gayet iyi anlayabiliyordum ama her zamanki gibi inat ederek, bunu belli etmemek için elinden geleni yapıyordu. Elindeki, giymek için aldığı ama bana laf yetiştirmekten giymeyi unuttuğu kot ceketi ıslak olmayan tek şeydi ve biraz daha burada böyle dikilmeye devam ederse hem onu da ıslatıp, hem de hasta olacaktı. Kollarımı göğsümde birleştirip "Pes etmek mi?" dedim alayla. "Ben bu oyun için tavuk kemiğine dokundum be!" Gözlerini devirdi. "Evet, iki yıl önce." Omuzlarımı silktim. "Yine de dokundum o iğrenç şeye," dedim geri adım atmadan. "Hem çok istiyorsan sen pes et." "Asla," dediğinde, başımı sallayıp "Ben de öyle düşünmüştüm," diye mırıldandım. Önümdeki titreyen bedenine bakarken daha fazla dayanamadım. Nefesimi dışarı bırakıp yenilmişlikle yanına yaklaşmaya başladığımda, kaşlarını çatmış, adımlarımı takip ederek ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Tam önünde durduğumda başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım ve kısık bir sesle "Aklımda," diye mırıldanarak ısrarla üzerine giymediği ceketini aşağıdaki parmaklarının arasından çekip aldım. İki yanındaki kollarından birini kavradığımda, soğuktan buz kesen bedeninin kasıldığını anbean hissetmiştim. Umursamadan, "Giy şunu," diye mırıldandım ve sağ kolunu kaldırarak ceketin aynı taraftaki kolundan geçirmeye çalıştım. Ne yapmak üzere olduğumu anladığında, tam dibimdeki bedeninin titrediğini tüm hücrelerimle hissettim. Soğuktan olmadığına yemin edebilirdim. | Kısa hikaye

"Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah'a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp'tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!

Alperen: Hem senin benimle konuşmak ile alakalı o 'düşünce'lerine ne oldu? Alperen: Gerçekten yazmadığımı görünce sen mi yazmaya karar verdin? Şüheda: Özür dilediğin için bana eskisi kadar kinli olmadığını düşünmüştüm. Alperen: Hemen arkasından da arkadaş olmadığımızı söylemiştim. Alperen: Yanlış bir davranışımı düzelttim sadece. Alperen: Arkadaş değiliz. (Görüldü 23.21) Şüheda: Hatırlattığın iyi oldu. Kusura bakma rahatsız ettiğim için. (Görüldü 23.37)

Siz: Bıktım ben bu tavırlardan anlıyor musun? Siz: Resmen karşında bir yabancı varmış gibi davranıyorsun Siz: Sana Batı dememe bile izin vermiyorsun Siz: Kırıcı davranıyorsun. Batıhan: Programına uy İlke Batıhan: Ben de babana yalan söylemek zorunda kalmayayım. Batıhan: Hadi eyvallah. (18:04) 💌 argo içerir!

İkinci baharlarını yaşayacak olan Çınar Dede ve Manolya Hanım, torunlarının kaynaşmasında kararlılardır. Kimileri buna çoktan hazır olsa da bazılarında durum pek de öyle değildir. Koca bir yaz tatilini dedelerinin yazlığında Manolya Hanım'ın torunlarıyla geçirecek olan Koca soydaşlarından Süsen için ise olaylar daha yazlığa gitmeden başlamıştır. • Burnundan ufak bir nefes verirken gülümsedi; Çok ufakça gülümsedi ve, "Kalbini bana saklar mısın?" diye sordu önce. Gözlerimi kırpıştırarak ona baktığımda söylediği şeyin soru oluşu onu rahatsız etmiş gibi kendisine kaşlarını çattı ve bu kez gerçekten istediği gibi söyledi, "Kalbini bana sakla, Süsen." Çenemdeki elini saçlarıma getirip önüme düşen tutamı nazikçe, dokunmaya ve incitmeye korkar gibi kulağımın arkasına itti, "Oraya birini alacaksan eğer, bu kişi ben olayım. Çünkü fark ettim ki orada bir başkasını görmeye dayanamayacak kadar kaptırmışım kendimi sana..." Dudaklarım şaşkınlıkla aralandı, gözlerim ise bir an olsun gözlerinden ayrılmadı. O ise artık her şeyin bambaşka olacağını ikimize de kanıtlarcasına çekinmeden konuşmaya devam etti, "Kaptırmışım diyorum çünkü en başında her şey kontrolüm altındaydı... Ya da öyle sanmışım," Kendi kendine konuştu, "Bunu çoktan kaybettim, seni kanlı canlı görmem yeterliymiş bunun için..." Ve kararlılıkla gülümsedi, "Senin karşında kontrolsüzüm ve bu beni gram rahatsız etmiyor. Aksine... Bir şeylerin yeterli olabilmesi için elimden geleni yapacağım, Süsen." Beni koridorda dokuz çocuğuyla sokakta kalmış bir kadın gibi bırakıp gitmeden hemen önce son kez konuştu, "Bu saatten sonra yaşanacak hiçbir şey umurumda değil, cennet çiçeği." 24.12.2024 | #yaz 1. 05.01.2025 | #yaztatili 1. 04.03.2025 | #kısakurgu 1. 23.03.2025 | #eğlence 1. 13.07.2025 | #yazaşkı 1. 08.08.2025 | #yarıtexting 2. #kısahikaye 3.