"Hayatında kendinden başka kimseye güvenme Medusa." "Sana da mı?" dedim. Gözleri karardı, bir adım daha attı. "Evet, bana da." Dedi o ürkütücü sesiyle. "Neden?" diye sordum ürkekçe. Sesim bulunduğumuz durumdan dolayı ürkek ve titreyerek çıkmıştı. Tanıyor olduğum kişi aslında hiç tanımadığım kişiydi. "Çünkü ben bile hayatını cehenneme çeviririm." Ateş yaklaşıyor ve genç kızı alıp ölüm sonsuzluğuna sürüklüyordu. Genç kız yok olacağını bile bile ateşe koştu. Koştu Koştu Ateş, mutlu ruhun üzerine tek tesiri olan kadını ölüme sürükledi. Ruhu çürüdü Ateş büyüdü Kadın öldü Ve ölüm sessizliğine gömüldü koca şehir... "Yanan ateş sonunun kül olacağını bile bile yandı. Ateş kül olmaktan korksaydı yanmazdı Tufan." NOT; İLK BEŞ BÖLÜMÜ WATTPAD'DE DİĞER BÖLÜMLERİNİ DREAME PLATFROMUNDA BULABİLİRSİNİZ DREAME; zumraykaya

Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon her şey bilgisayarın ekranında ansızın çıkan siyah bir ekranla başlamıştır. Birbirinden farklı görevler... Korkutucu derecede verilen cezalar... Tutkunun ve eğlencenin en nirvanası... Ve hepsinin tek bir oyuna ait olması! Leman'ın dahil olmasıyla beş kişinin tek bir amaca yönelmesi... Belki de arkadaşlığın sanaldan ziyada ilk kez gerçek tadına varan Leman için başka bir oyun başlamıştır. Oyuna hoşgeldiniz... Umarım Laptü Kapanına sıkışmazsınız. |Wattpad Platformunda bu isim ve kurgu ile yazılan tek kitaptır.

WattpadscifiTR okuma listesinde! "Ben İlke, hayatı en sevdiği iki insanla birlikte bir gecede mahvolan 17 yaşındaki küçük kız. Bu ise bizim hikâyemiz. Her şeyi kaybedişimizin ve kazanmamızım hikâyesi. Ama en çok mağlubiyetimizin hikâyesi..." ~ İlke, Devrim ve Rüzgar... Üç lise öğrencisinin birer zombi olma hikayesi.

Fantasy-TR okuma listesinde! Yıllardır süren ve çözülemeyen lanet... Binlerce yıl öncesinden var olan kehanet... Ve her şeyden habersiz olan Aybüke.. Aybüke gördüğü işaretler üzerine araştırma yaparken kendisini bir anda zaman yolcusuyken bulur ve hayatı değişir. Alıştığı düzen ve hayatı elinden alınırken tek yaptığı olaylara uyum sağlamaktı ancak her şeye rağmen yanında olan bir kişi vardır... Aybüke ve dokuz kişi! Onlar yüzlerce yıl öncesinden seçilmiş kişiler, Glenalar'dı. Onlara yalancı bir cennet sunulurken hiç biri bilmiyordu aslında birer kurban olduklarını. *** "Dünya içinde başka bir dünyada kalmak zorunda olmak sana zor gelmiyor mu?" Dedi sakin bir şekilde. "Daha ziyade saçma geliyor. Buraya ait değilim ama sürekli buraya ait olduğumu söylüyorlar ya da her seferinde önemli görevlerim olduğunu söylüyorlar ama daha adamakıllı tek bir görev vermediler. Tek yaptıkları bir sene boyunca bizi oyalayacak çerez niyetine küçük görevler vermek. O Harmony için yok olmayı göze alacağımı düşünüyorlar ama bunu asla yapmayacağım. Gerekirse bütün dünya yok olur ama o kadın bir kez daha dünyaya gelemez. Buna izin vermem!"

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Sırlarla dolu tehlikeli bir adam. Bir yalandan doğmuş olan oyunda kendi benliğini kaybetmiş bir kız. Kader onları bir araya getirmeyecekti. Kader, onlara bir oyun oynayacak ve bu oyunda sadece bir kişi kazanacaktı. "Tıpkı yaralı bir serçe gibi bakıyorsun," diye konuştu derin sesiyle. "Söylesene, bir insanın ruhunu nasıl olur da tek bir cümle darmadağın edebilir?" * * * Dedi ki; Hiç mi geçmez gözlerinden hüznün soluk perdesi? Dedim ki; Duyulmuyor mu göğsümdeki acının kısık sesi? * * * Wattpad'de Gecenin Kelebeği adında yazılan ilk ve tek hikayedir. İznim olmadan isim ve hikaye kopyalanamaz, çalınamaz. Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.