Hadi Bismillah ... Yağış Misra Bolat'ın hikayesine hoş geldiniz... ... Bi evdi. Hayır malikane, köşk, konak büyük bi avlusu vardı bi aşiretin sığacağı kadar. Bi genç gördüm benden büyük gibi gözüküyordu hayır benden çok büyük gözüküyordu. Bana garip bi şekilde bakıyordu. Anlam veremiyordum böyle bakmasına. Ağzımı açacaktım ki başka biri çıktı. Ondan daha küçüktü. En fazla 2 yaş. Sonra 40-50 yaşlarında bi adam da belirdi. Bana çok garip bakıyorlardı. Anlam veremiyordum. Çok garip. Gözlerinden bir değil bir çok ifade geçiyordu. Öfke,nefret,kırgınlık ve daha niceleri. Hiç bi zaman hiç bir şeyden korkmayan, bu bakışların tonlarlasına alışmış ben korkuyordum. Hem de çok! Hepsi aynı anda "KATİLL" "ANNE KATİLİSİN SENNN" "Hayır" dedim korkudan çıkmayan sesimle. "Hayır" dedim tekrar "HAYIR!HAYIR KATİL DEĞİLİM BEN" Bi tarafdan bağırıp bi taraftan saçımı çekiştiriyordum. ...

🌟Tamamlanmıştır... Geçen yıllar yaşanılan her şeyi unutturur muydu? Akan giden zaman, aradan geçen onca gün birbirini seven iki kişinin içindeki aşkı bitirir miydi? Ya iki taraftan biri mezara girse, hiç kavuşamayacağını bile bile bir insan bir insanı sevmeye, beklemeye devam eder miydi? Aşk gerçekten bütün engelleri aşar mıydı? Asker & Savcı kurgusudur. Kapak ve içerik şahsıma aittir.

"Sen bana şifa olmak istiyorsun," dedim, ellerimi yanaklarına koyarken kirpiklerimden süzülen bir damla yaş yanağıma düştü. "Acılarıma merhem olmak istiyorsun ama bende açılan yaralar asla kapanmayacak." Alnını alnıma yasladı. "En karanlık gecenin bile bir sabahı olur, Sonay. Her yara kabuk bağlar." Gözlerim kapandı. "Ben o karanlığı yaşarken doğan güneşi hiç görmedim ki." "Görmemen var olduğunu değiştirmez." Dudaklarım acı bir tebessümle kıvrıldı. "Geçmişi tekrar yaşamamam, bana yaşadıklarımı unutturamadığı gibi mi?"

"Siz hiç gülmez misiniz?" dedim sitemle. Ruhsuz, duygusuz ve soğuktu her zaman. Bana ketumsun diyen annem, utanırdı onu görseydi. "Hayır." diye yanıtladı buz kesen tavrı devam ederken. Yüzü olabildiğince gergindi. "Siz özgürce gülebilin diye uğraşırız."

❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

Bana gülümseyerek bakıyordu. Tim çatışmaya devam ederken "Komutanım, sen bana çok şey öğrettin. Senin sayende Asil timine girdim, beni time sen aldın." dedi. Veda konuşması yapıyordu. "Böyle konuşma Selim, emrime uyacaksın oğlum. Ölmek yasak." dedim kızgınca. Ağzından akan kanı boynumdan çıkardığım fularla sildim. "Hakkını helal et deli komutan." dedi gülümseyerek "Benim hakkım sana helaldir." ••• "Emre," dedim ve konuşmama devam edemeden öksürmeye başladım. "Bizim işimiz yaşamak," dedim güçlükle. "Ve yaşatmak komutanım." diye tamamladı beni. ••• "Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'ün dediği gibi; 'Yetişecek çocuklarımıza ve gençlerimize tahilin hududu ne olursa olsun, en evvel, her şeyden evvel Türkiye'nin istiklaline, temeli benliğine, milli geleneklerine düşman olan unsurlarla mücadele etmek lüzumu öğretilmelidir.' Onlar bizim geleceğimiz, bize değil düşmanlara karşı duracaklar!" diyip sözümü bitirdiğimde hep bir ağızdan "Emredersiniz komutanım!" diye bağırdılar. Bu ses o kadar güçlü, o kadar kudretliydi ki nizamiyeden bile duyulduğundan emindim. •••🖇 Kapak tasarımı : @koyumorgokyuzu 🤍

Gittiği son görevde timini şehit vermiş, hayattaki tek ailesini kaybetmişti. Kıdemli Üsteğmen Gülce İzem Öztürk. Her şeye rağmen yıkılmamış bir kadın. Aile sevgisi görmemiş, kimsesiz büyümüş bir kız çocuğu. Aile sıcaklığını kardeşlerinde bulmuştu o, oysa şimdi kardeşleri yoktu. İntikam hırsı bütün bedenini ele geçirmişti. Yeni timi ve hayatına giren biyolojik ailesiyle işler karışmıştı. Kardeşlerinden sonra aile vatandı. Fazlası olamazdı. Vatan için yaşayıp vatan için ölecekti. Unutulacağını bilse bile. ... "Her askerin bir lakabı olur ya... Seninki ne?" "Asena."dedim sert sesimle. "Asena..."diye mırıldandı. "Dişi kurt." Dudağımın kenarı hafifçe kıvrıldı. Önüme dönüp seri adımlarla ilerlemeye başladım. Asena. Dişi kurt. Bana dişi kurt derler. Gücüm tükenirse karanlıktan alırım ışığı. Yılmam, Türk askeriyim. Bu adı iyi yaz, bir daha unutamayacaksın.

Fazıl Batur GÖKBUDAK Çiğdem ÜLGEN Hayran Kurgu Yazdığım ilk kitap, dolayısıyla hatalarımı bana bildirirseniz çok sevinirim. <3

Aşkın sizi nerede bulacağını bilemezsiniz. O da bilmiyordu bilemezdi. Yine aynı sıradan gün dediğinde o günün aslında son sıradan günü olduğunu bilmiyordu. Aşkın ne kadar güzel, deli ve inatçı olduğunu bilmediği gibi. Vatan aşkıyla yanıp tutuşan korkusuz bir asker. Savaş Kağan Türkoğlu. Adaletin yerine gelmesi her şeyi yapacak, kimseden korkmayan bir savcı. Asya Gökten. İki inatçı, deli, korkusuz yan yana gelecek. Peki aşk onları nasıl vuracak... ~18/08/2020~ Olaylar, kişiler ve kurumların hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Gerçekle bağdaştırmayın.

Bir kadın var şiddetle büyüyen. Bir çocuk var ailesinden nefret eden. Ailesinden sevgi bekleyen. En küçük hatasında dayak yiyen.Bi kız var asker olmak için hergün dayak yediği evden giden. Peki bu kız üvey olduğunu öğrenirse ne olur?