"Rotamı kaybettim anlıyor musun beni?. Ruhum oradan oraya sürükleniyor. Belirsizlikler içerisinde yeni bir dünya kurmaya çalışıyorum kendime. En ufak darbede un ufak olacağım anlıyor musun?." Acılar içinde kıvranıyordum. Hayır hayır bu fiziksel bir acı değildi. Tamamen ruhsal bir acıydı. Bir düzensizliğin üzerine kurulu olan hayatım uçurumun kenarında sallanıyordu. "Peki ya senin pusulan ben olsam?. Belki de senin ruhunun haritası benim kalbimdir. Bir kere kalbine sım sıkı sarılsam o zaman rotamız bir olur mu?." ♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡ İlave bölümleri, düzenlemede olan kurgusuyla benim ilk göz ağrım, göz yaşlarım, mutluluğum, çocukluğum ve nice tarif edemediğim hissime ev sahipliği yapan kitabıma hoş geldiniz. Düzenlenen bölümlerin basında '《♡》' sembolünü göreceksiniz. Kalbimde ki kıpırtıyı kalbinizde hissetmeniz dileğimle Sena Karahanlı. 🎠KİTAP, KURGU TAMAMEN ŞAHSIMA AITTIR. ÇALINMASI VE ALINTI YAPILMASI DURUMUNDA KARSI TARAFLA HUKUKSAL YOLLARLA GÖRÜŞECEĞİM. 🎠GENÇ KIZ EDEBİYATINDA #1 18.03.2018 #1 04.03.2018 #1 26.12.2017 #1 24.11.2017 #1 20.10.2017 KORKU'DA #2 08.08.2018 #9 03.08.2018 #8 04.08.2018 05.08.2018 06.08.2018

Şarap rengi yalnızlığın içinde siyah bir boşluktayım, oturuyorum. Gözlerimin mavisi soluk. Dudaklarımda kan tadı var, emdikçe kokusunu da alıyorum. Uzuvlarım kımıldamak için gün batıracakken, güneş batmamak için ay taklidi yapıyor. Dünya bana ters dönüyor. Hep ters mi döneceksin Dünya, yoksa bir güneş batımında hayatıma yeni bir yön verebilecek misin? Rotayı sen mi çizeceksin, elçin mi çizecek? ••• 'Ağlayınca gözlerin kızarıyor, gün batıyor. Yine de ağlama. Gerekirse yakarım dünyayı. Hiçbir şey senin gözlerinden daha güzel batıramaz güneşi.'

Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı. "Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yaslayabilirim bu omza, ikimizde hak ederiz." Ondan bir cevap beklemekten ziyade kendi kendime konuşuyor gibiydim. Az önce parmak uçlarımı gezdirdiğim omzuna başımı yasladığımda göğsüme büyük bir ağırlık çöktü. Öyle ki neredeyse nefes almakta zorlanıyordum. Reha ensemin üzerinden saçlarıma dokunduğuna iyice yoğunlaştı o his. Anlımı omzuna bastırarak gözlerimi sıkıca yumdum. Ama nasılsa, hayatımı zaten berbat etmemiş miydim? Kısık sesle, hatta neredeyse fısıldar gibi "Her şeyi mahvettik, artık kimin neyi hak ettiğini hesaplayamayacak kadar mahvoldu her şey." dedi. 🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi, Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere bütün bölümleri burada yayımlanmaktadır. Uyarı: Bu kitap serisi 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur.

Bir adam var; nefret dolu, hırs dolu, geçmişinin mahkumu yaşayan. Bir kadın var; hayat dolu, huzur dolu, sabır dolu geleceğine tutunarak yaşayan. Hayalleri ölmüş biri, hayalleri olan birine aşık olursa ne olurdu ki? ''Kapak tasarım busra_ari <3''

"Olmuyor!" elimdeki rakı bardağını sertçe masaya bıraktım. Midem bana durmam için sinyaller veriyordu ancak ben aldırış etmeden, bardağımı tekrar doldurmuştum bile. Ne yapalım canım zaten kırk yılın başında rakı içtin bir seferden bir şey olmaz! "Ne olmuyor kızım?" Yusuf kaşlarını çatmış yine neye celallendiğimi anlamaya çalışıyordu. Ne olmuyordu sahiden? Onsuzluk olmuyordu ya hani Ekinciğim! Senin de ben olmasam işin zor vallahi, cık cık cık... "Kalbim Ege'de kaldı." dedim bir anda. Yusuf'un sıkıntıyla ofladığını duymuştum ancak umursamadım ve yeni doldurduğum bardağı tek dikişte bitirdim, hemen ardından masanın üzerinde duran sigara paketinin içinden bir tane aldım ve yakmaya çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü o kadar sarhoşum ki nefesimi içime nasıl çekeceğimi bilmiyordum unutmuştum sanki. İçmeyi ver canım sende! Şu zıkkımı içince eline ne geçiyorsa sanki! "Ne Egesi kızım ya! Ege kim?" "Ege derken öyle değil Yusuf ya! Ne kadar salaksın, Ege'den bahsediyorum." O sırada mekan da çalan şarkı çok uzaklardan kulağıma ilişti. Esen rüzgar saçlarımı savurmuş ve deniz kokusunu solumama izin vermişti. Ağları attım, anılar doldu Ağlar hasretimin kıyıları. Diyordu Sezen... "Eee... bende Ege'den bahsediyorum?" anlamıyordu işte kimse beni! Evimi özlemiştim ben. Yani evim derken ev değil aslında insan ama aynı zamanda evim de işte. Onsuz yapayalnızdım. Kocaman insan kalabalığının arasında minnacık ufacık bir şey kalmıştım. Aslında kalbim Ege'de kaldı derken kastettiğim Ege bir insandı ancak Ege değildi. Of aman ya! Yani adı Ege değil. Salak mıyız biz Ekin onu anladık zaten de adı ne bu Ege'nin? Amannn bende Ege diyorum kafamı karıştırdın yine! Bir elimde defne, bir elimde sevdan KALBİM EGE'DE KALDI.

Romantizm içinde #11 ❤ İlk görüşte aşka inanır mısınız? Peki aşkınız için neleri göze alırsınız? Mesela hayallerinizden vazgeçer miydiniz? Peki çok sevdiğiniz ailenizi geride bırakır mıydınız? Nazlı lise son sınıf öğrencisiyken kendini yasak bir aşkın bahçesinde bulur. Önünde iki seçenek vardır. Ya yasak olan meyveyi yiyerek aşkının peşinden gidecek ya da ailesine ve hayallerine sımsıkı sarılıp o adamı unutacaktı. Henüz on sekizinde korkusuz, ateş kadar sıcak, tutkulu ve sırılsıklam aşıktı o. Aras kalbinin ritmini bozan masum kızla karşılaştığında ya arkasını dönüp gidecek ya da kalbinin sesine kulak verecekti. Görünüşte her şey mükemmeldi onlar için ama ortada büyük bir sorun vardı. Çünkü Aras babasının isteği üzere bir başkasıyla evlenmek zorunda kalmıştı. Fakat bunu Nazlı'sından nereye kadar saklayacaktı. Henüz yirmi dördünde, hırslı, bencil ve kıskançtı ama kör kütük aşıktı o. Aras ve Nazlı imkansız bir aşkın içinde mutlu olacaklarını düşündüler ama kaderin onlar için farklı planları vardı. Aras kendini bir anda rakibi ve ezeli düşmanı Selçuk Derin, ailesi ve de aşkı arasında buluverdi. Artık aksiyon, entrika ve tutkuyla harmanlanmış bir hayatı vardı. Onların suçu yanlış zamanda karşılaşmak mıydı yoksa aşkın peşinden gitmek mi? Cevabı bu kitapta.

|Tamamlandı.| • Tinkerbell her zaman Peter için oradaydı, Peter Wendy'yi seçti. • 28 ocak İkinci kitap YELLOW HEART yayımda!

"Beyaz sayfaları kirleten siyah hayatlar." Bu hikâye, ne birinin yolculuğa çıkması ne de şehre bir yabancının gelmesi ile başlıyor. Bu hikâye, yarım kalanların tamamlanma savaşına girmesi ile başlıyor. Masum olduğu kadar günahkârdı kadın, Günahkâr olduğu kadar masumdu erkek. Pişman olduğu kadar çaresizdi kadın, Çaresiz olduğu kadar pişmandı erkek. Sevdiği kadar sevilmeyendi kadın, Sevildiği kadar sevmeyendi erkek. Unuttuğu kadar hatırlayandı kadın, Hatırladığı kadar unutandı erkek. Aydınlık olduğu kadar karanlıktı kadın, Karanlık olduğu kadar yine karanlıktı erkek. Aslında her şey ortada, hâlâ göremiyor musun? (İlk AYSAR isimli hikayedir.)

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."