Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sarmam için izin ver. O insanla aynı kandan olduğumu bile unutacaksın." Kapak için @sylviarts'a çok teşekkür ederim

ÖZGE VE ASRIN 'Yine hangi kızı yatağına atmak için beni kullanacaksın ha? ' 'Seni.' 'Efendim?' 'Seni, yatağıma atmak için seni kullanacağım. Ama diğerlerinin aksine sen o yataktan bir ömür çıkamayacaksın.' EFE VE GÜNEŞ 'Şşşt geçti, bak ben yanındayım. Hadi gel güzelim.' diyerek beni kucağına aldı. Kollarımı boynuna sararak beni kaldırmasına yardımcı oldum. Daha sonra beni kaldırıp yatağa yatırdı ve üstümü örtüp alnıma küçük bir öpücük kondurdu. Tam gidecekken kolundan tutup onu durdurdum ve 'Efe gitme, bu gece yanımda kal lütfen. Korkuyorum.' 'Gitmeyecektim zaten sadece telefonumu alacaktım. Senin karanlıktan, cinlerden ve gök gürültüsünden ölesiye korktuğunu, en sevdiğin yemeğin karnabahar en sevdiğin içeceğin elma suyu olduğunu, en sevdiğin şarkıcının Adam Levine ve en sevdiğin şarkının never gonna leave this bed olduğunu, Brant Daugherty gibi biriyle evlenmek istediğini. Kızının adının Eylül, oğlunun adının Burç olacağını ve hasta olduğunda diğer kızların aksine canının tuzlu şeyler istediğini biliyorum.' dedi sonra da 'Telefon senden önemli değil.' deyip yanıma yattı ve beni kollarının arasına alıp 'Beni yanında istesende istemesende hep yanında olacağım.' 'Seni hep isteyeceğim.' 'İyi geceler sarı papatyam.' 'İyi geceler abicik.' deyip ona iyice sokuldum ve kendimi Efe'nin kolları arasında uykuya bıraktım. SON İKİ ÜÇ..ŞİMDİ AŞK ZAMANI!

Tıpkı bir okyanus gibiydi gözleri.. Masmavi ve derin. Kumral saçlarının arasından bana gülümsüyor ve mavi gözlerini parlatıyordu. O gülüşü hiçbir kızda görmediğimi fark etmiştim. İçten bakışları insanın tenini ürpertecek kadar derine işliyordu gerçekten. Ona "maviş?" dememle bana o okyanusu andıran gözleriyle tekrar bakmıştı. O kızı hayatım boyunca hiç görmemiştim. Neden rüyamda tanımadığım kızı gördüm bilmiyorum. Ama o gece gördüğüm rüya hayatım boyunca gördüğüm ve etkilendiğim en harika rüyaydı. Rüya görmeyi seven bir insan değildim çünkü rüyalardan çok kabuslarla iyi anlaşırdım fakat o geceden sonra o rüyayı tekrar görmek için uğraştığımı itiraf ediyorum. Her saniye o rüyam aklımdaydı. İşte o karlı güne kadar rüyalara inanmayan insanlardandım. O karlı ve dondurucu soğuk sabahın aslında hayatımdaki en güzel gün olduğunu bilmiyordum. Maviş'i bulmuştum. Rüyamı bulmuştum. Okyanusumu bulmuştum. Rüyalar gerçek olur muydu? Evet, benim gerçekleşmişti. Ama çok önemli bir detayı unutuyordum "En az rüyalar kadar kabuslarda gerçek olur.." KİTAP BİTMİŞTİR

Oyunculuk mesleğini yapan genç kız ve yeni anlaştığı şirketle hayatında değişen olaylar.

Genç Kız Edebiyatında #1 06.10.2018 Nisa yirmi bir yaşında kendi hâlinde bir genç kızdır. Ailesinin baskısıyla yirmi sekiz yaşındaki Ufuk Ersoy'la evlendirildikten sonra ikisinin de hayatı tamamen değişecektir. Ufuk bir türlü Nisa'yı kabul etmek istemezken Nisa'nın gidebilecek hiçbir yeri yoktur. Günler geçtikçe birbirlerini tanımaya başlayan bu ikili arasındaki çekim hem çok güçlü hem de çok yıkıcı bir hâl alacaktır. Ufuk'un geçmişinin tozlu sayfalarından gelen hatırları Nisa'nın kalbini tuzla buz edecektir. Nisa güçlü olmaya çalıştıkça Ufuk onun kalbini kırmakta hiç tereddüt etmez. Peki Ufuk'ta Nisa'ya alışmaya başlarsa ne olacak? Geçmiş onların peşini bırakacak mı?

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."