"Anne bu kızı istemiyoruz duymuyormusun bizi ha?" diye bağırdı sustum. Çünki başlarsam sülaleden çıkardım... Bu sefer bana dönüp "Ya Sen istenmediyin yerde kalacak kadar yüzsüzmüsün?!". Lan günah benden gitti be. Şimdi ben sizin...

Üvey ailesinin şiddetine rağmen hayallerinden vazgeçmeyip asker olan yüzbaşı Alev'in gerçek ailesini bulmasıyla değişen hayatı.

17 yıl sonra ortaya çıkan gerçek. Sevilmeyen, istenmeyen; dışarıdan sert ama içi eğlenceli aynı zamanda dövüşçü bir kız Damla. Sevgi dolu bir aile. Dağkan ailesi. Sevgisiz başka bir aile. Kaya ailesi. Geçmişte yaşanılmış dostluklar. Yaralı bir kızım ben sevgiye aç; anne, baba, abi kavramlarına yabancı. Ben sevgisiz büyüyen kızlardan sadece birisiyim. Sadece sevgisiz değil dışlanarak büyümüş bir kızım tek ihtiyacım olan şey sevgi.🦋 ------------------------------------------------------------------ Bazı yerlerinde ters köşe olacağınız bir kitap. Özellikle sezon finalinden sonra. İyi okumalar 🦋🦋

Gerçek aile ve şampiyonluk yolları. Kaybolmuşken kendimi buldum. Yaralanmışken kendimi buldum. Kaybederken kendimi buldum. Ben kendimi 14 yaşımda buldum. Kayıplara karışan ben ve hayatım. Ben kendimi buldum onlarsa hayatımı. Sonuna kadar en iyisi olacağım. KENDİME SÖZÜMDÜR!

İlk kitabım olduğu için bölümün başlarında biraz acemiyim ama bölüm ilerledikçe gelişiyorum. ⚠⚠ Düzeltme yapılıcak Ailesi küçük yaşta ölen alena ve aleyda yetimhanede yaşamaya başlamıştır Alena kardeşini çok seven bir abla Alena yıllar sonra kız kardeşinin öz olmadığını öğreniyor Ağlıyordu bana bakıp "ben senin kardeşin değilmiyim " diye sordu "olurmu öyle şey sen benim kardeşimsin" Diyip göz yaşlarını sildim Çocukların karışma hikayesinde ben hiç karışan kişinin ailesini okumadım bende bu yüzden karışan kızımızın ablası tarafından yazmaya karar verdim Yazım hatası olabilir ona göre okuyun. İlk kitabım

Hayatımın sırf 17 yıl önce bir hemşirenin bebekleri karıştırması yüzünden mahvolduğunu öğrendim Lavinia ölüm çiçeği anlamına geliyodu ve ben ismime çok benziyorum bana yaklaşan herkes zamanla soluyor veya ölüyor. Aile sevgisi görmeden büyüyen lavinia 17 yıl sonra birden çıka gelen öz ailesini kabul edicek mi? Peki ya Bu aile lavinia'nın acılarına merhem olabilecek mi? #1. anılar - 28/06/23 #1. yalnizlik - 06 / 08/23 #13. aşk - 06/08/23 #1. acı 17/08/23 #1. ailem 21/08/23 #5. asker 21/08/23 #1. ikiz 28/09/23 #1. üvey 28/09/23 #1. lavinia 14/10/23 #6. doktor 14/10/23 #1.abilerim 14/10/23 #1. kız 16/10/23 #1. gerçekailem 03/04/24 Yazım hataları olabilir.

Çocukluğundan beri zorluklarala büyüyen sonra vatanına aşık bir kızın zorlu hayatı bu zotuluklarin yanında sevgi âşk ve daha birçok olayy...

Yüzbaşı Asya Korkmaz'ın hayat hikayesi. Bordo bereli asenanın zorluklarla dolu hayatı. 5 yaşında anne ve babası sandığı insanların 'Bu çocuk size hiç benzemiyor karışmış olmasın' diye yapılan alaylardan bıktığı için yaptırdığı DNA testi negatif çıkınca yetimhaneye bırakılan Asya orada 'gerçek ailem' diye nitelendirdiği kızlarla tanışmış ve yaşama yeniden tutunmuştur. Yetimhanede ki kızlara göre 'Düşeni kaldıran, yaralarını öpüp saran bir anne şefkatine, hata yaptığında elini tutup doğru yolu gösteren, kardeşlerinin önünde dimdik dağ gibi duran sabırlı bir baba, kızların heyecanla anlattıkları sırlarını aynı heyecanla dinleyen koca yürekli bir abla , kardeşlerine uzatılan eli kıran kıskanç bir abidir o'. Merhametlidir ancak sadece hakedene! Nerede olursa olsun mutlaka bela onu bulur!!! "5 yaşındaydım hayata ilk yenildiğimde ve yine 5 yaşındaydım ayağa kalkıp tekrar savaşacak gücü kendimde bulduğumda" Sizleri yüzbaşı Asya' nın renkli hayatına davet ediyorum. Umarım beğenirsiniz 💚💚💚

"İzliyoruz " derken sesinde garip bir dalgınlık oluşmuştu. Dudaklarıma bir gülümseme yerleştirirken kemerimi çıkardım ve son kez ona baktım. "Gidiyorum" derken direksiyonda ki elini kaldırıp yüzüme koydu ve sabah evden çıkmadan önce yenilediğim bandajın üzerinde gezdirdi parmaklarını, gözleri yaramdan ayrılıp da tekrar gözlerimi bulduğun da şok olmuş gibi ona bakıyordum. "Yaralanma olur mu? " dediğinde ne diyeceğimi bilemedim. Sadece ona bakıyordum. Güzel yüzü tam karşımdayken ve bana böyle bir cümle kurarken ne diyebilirdim ki? Ne demeliydim? Kendimi toparlamaya çalışırken onun benden uzaklaşan eline kısa bir bakış atıp gülümsemeye çalıştım ve derin bir nefes alırken yüzümü ondan biraz geriye çektim. Elimi kaldırıp bir asker selamı yaparken, "Emredersiniz Yüzbaşım "dedim gülümseyerek ve hemen ardından bir şey söylemesini beklemeden arabadan indim. Son gördüğüm şey ise dudaklarına yayılan gülümsemesiydi. .....